Αντώνης Σκλήβας: «Σεβάστηκα ανθρώπους χωρίς φιλότιμο…»

Rodiaki NewsRoom

Απίστευτες καταγγελίες από τον Αντώνη Σκλήβα με επιστολή του προς τον Τύπο, που αφορούν τις καταστάσεις, τις οποίες βίωσε στον Διαγόρα κι έχουν να κάνουν, όπως αναφέρει ο παίκτης, με αθέτηση οικονομικών συμφωνιών, αλλά και… αδιαφορία, όταν τραυματίστηκε τον περασμένο Νοέμβριο.

Όλα τα παραπάνω, φυσικά, συνέβησαν με τη συμμετοχή στους «κυανέρυθρους» την περασμένη περίοδο στη Β’ Εθνική μπάσκετ Ανδρών, που δυστυχώς δεν συνοδεύτηκε με την παραμονή της ομάδας, η οποία δήλωσε συμμετοχή τελικώς στο τοπικό πρωτάθλημα.

Η επιστολή:
«Τελείωσε μία πολύ δύσκολη χρόνια για μένα τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και σε μπασκετικό και θα ήθελα να πω κάποια πράγματα γιατί κράτησα το στόμα μου κλειστό για πάρα πολύ καιρό και σεβάστηκα ανθρώπους χωρίς φιλότιμο που δεν είναι άξιοι σεβασμού.

Ο Διαγόρας την χρόνια που μας πέρασε έκανε μία προσπάθεια στη Β’ εθνική με άτομα που ενέπνεαν ασφάλεια και σεβασμό (δυστυχώς μόνο τον ενέπνεαν). Η χρόνια ξεκίνησε με ένα πλάνο, η ομάδα να παίξει στη Γ’ εθνική και τελικά λόγω της προσπάθειας που είχαμε κάνει την προηγούμενη χρονιά οι παίκτες και ο κ. Καράβας κατέληξε στη Β’.

Η διοίκηση λοιπόν με αυτή την πληροφορία αποφάσισε ότι η ομάδα θα πάει με το ίδιο ρόστερ και ό,τι καταφέρουμε, όπως είπαν.

Μεγάλες δηλώσεις έγιναν από ανθρώπους που θεωρούν τον εαυτό τους προέδρους αθλητικών σωματείων (χωρίς να έχουν καμία σχέση με το άθλημα). Δηλώσεις όπως «εμείς θα δώσουμε το 50% συμβολαίων μπροστά και έχουμε λεφτά, δεν θα χάσετε ευρώ κ.λπ. κ.λπ.».

Τα περισσότερα παιδιά πήραν μεγάλες προκαταβολές, ξεκίνησε η χρονιά και όλα έδειχναν ομαλά. Η συνέχεια ήταν η ακόλουθη:
1. Γυμναστήριο όποιος ήθελε έπρεπε να πληρώσει μόνος του για να πάει (γιατί ακουγόταν η ατάκα, έχω βάλει πόσα λεφτά, θα βάλω και αλλά για το γυμναστήριο;) όποτε τα πληρώσαμε.

2. Ξεκινήσαμε με δύο μήνες απλήρωτους γιατί η διοίκηση αποφάσισε μόνη της ότι τα λεφτά που πήραμε μπροστά δεν ήταν προκαταβολή, αλλά προπληρωμή και ότι θα ξανά πληρωνόμασταν μετά τον Ιανουάριο. Αυτά πλην κάποιων εξαιρέσεων που υπόγραψε να πληρωνόμαστε με τον μήνα γιατί δεν πήραμε μεγάλες προκαταβολές. Ακόμα κι έτσι δεν πληρωθήκαμε σχεδόν ποτέ στην ώρα μας, πλην ορισμένων εξαιρέσεων.

Εγώ προσωπικά στην πρώτη αγωνιστική, όταν βάλαμε τα πράγματα μας στο λεωφορείο για να πάμε στο γήπεδο και κάποιος πέρασε άνοιξε το καπό του λεωφορείου και μου έκλεψε την τσάντα (πράγματα αξίας 1.000+€), απευθύνθηκα στον πρόεδρο και η απάντηση που έλαβα ήταν: κι εγώ τι θες να κάνω;

Προχωράμε στη χρονιά και η ομάδα δεν πάει καλά... αγωνίστηκα. Πέρα από τις ίντριγκες που δημιουργούσε η διοίκηση με τους παίκτες αλλά και τους φιλάθλους συνέχισε να χρωστάει λεφτά με την ατάκα «δεν θα χάσετε ευρώ, ξέρετε ποιος είμαι».

Τα SOS τώρα:
Σε μία προπόνηση κοντά στον Νοέμβριο γύρισα το γόνατό μου το οποίο πρήστηκε κατευθείαν και πονούσα πολύ με αποτέλεσμα να μην πάω στην επόμενη αποστολή. Κανόνισα εγώ μαγνητική την οποία θα την έπαιρνε η ομάδα στο γιατρό μας για να μου πει τι και πώς. Μου είπε λοιπόν ο πρόεδρος ότι το πόδι μου ήταν καθαρό και ότι δεν είχα τίποτα και ότι το έκανα ψέματα για να μην πετάξω σε αυτή τη μία πτήση.

Όταν λοιπόν με πόνους επέστρεψα στο γήπεδο γιατί θεώρησα ότι δεν έχω τίποτα σοβαρό, όπως μου λέγανε, άρχισα να γίνομαι χειρότερα και αποφάσισα να βγάλω μόνος μου μία άλλη μαγνητική, την οποία και πλήρωσα φυσικά και να την πάω στον γιατρό της ομάδας εγώ.

Τα αποτελέσματα ήταν αποκόλληση μηνίσκου, η οποία φαινόταν από την πρώτη μαγνητική σε μικρότερο βαθμό και η οποία έγινε χειρότερη γιατί εγώ ήμουν στο γήπεδο, θεωρώντας ότι δεν έχω τίποτα.

Όταν λοιπόν ρώτησα τον γιατρό της ομάδας για την πρώτη μαγνητική μου είπε ότι δεν του την πήγαν ποτέ και ότι από την πρώτη μαγνητική φαίνεται ότι έχω θέμα και ότι θέλω χειρουργείο. Με τα νέα λοιπόν αυτά που είχα πήγα στον «πρόεδρο» της ομάδας και τον ξεμπρόστιασα αλλά ο «κύριος» με απέφευγε με κάθε δυνατό τρόπο.

Όταν, λοιπόν, ζήτησα τα χρωστούμενά μου για να κάνω χειρουργείο όπως ξεκάθαρα ήταν μέσα στο συμβόλαιό μου, η απάντηση που πήρα ήταν να πάω στο εκτός παιχνίδι με τον Ίκαρο να παίξω με μηνίσκο να νικήσουμε και μόνο τότε θα πληρωνόμουν.

Ξανά λοιπόν τηρώντας κατά γράμμα ό,τι είχα υπογράψει στο συμβόλαιό μου αποχώρισα από την ομάδα χωρίς καμία αποζημίωση ή περίθαλψη. Και φτάνουμε στο σήμερα:
9.000€ χρωστούμενα, τα οποία είναι 13.500 κανονικά, αλλά είμαι κιμπάρης και δεν το πάω από την αρχή.

Όταν, λοιπόν, προειδοποίησα με τον μάνατζέρ μου ότι θα το πάω δικαστικά, η απάντηση ήταν ότι: «κάνε ό,τι θες, δεν θα πάμε εμείς μέσα, αλλά ο Ευθυμίου» (αντιπρόεδρος Διαγόρα και εξιλαστήριο θύμα των παραπάνω «κύριων»).

Ούτε διακανονισμούς ούτε τίποτα. Και φτάνουμε στις 18 Ιουλίου που χάνω τον πατέρα μου με έναν τραγικό τρόπο. Ευτυχώς για καλή μου τύχη ο κ. Χατζηνικήτας μου έκανε μία μεγάλη έκπτωση και τον ευχαριστώ.

Με δανεικά κατάφερα να θάψω τον πατέρα μου. Έλαβα ένα μήνυμα από τον πρώην μάνατζερ και γαμπρό του προέδρου για τα συλλυπητήρια. Φυσικά ο ίδιος ο πρόεδρος δεν έδωσε σήμα ζωής για καλή του τύχη. Γιατί με τι μούτρα να δώσει.

ΥΓ.1 Κάποιοι συμπαίκτες μου μπορούν να επιβεβαιώσουν την ιστορία που μόλις έγραψα.

ΥΓ.2 Λέω κάποιοι, γιατί οι υπόλοιποι που τον βρίζανε μέσα στη χρόνια, τον ακολουθήσανε για να μην χάσουν τα λεφτά τους.

ΥΓ. 3 Μπράβο σε αυτούς που βγήκαν και μίλησαν. Λυπάμαι για τους υπόλοιπους που τους είχα σε μεγάλη υπόληψη και τους θεωρούσα παντελονάτους».