Τον ευεργέτη του Αγίου Ισιδώρου τιμά το Σάββατο το χωριό!

Rodiaki NewsRoom

Το όνομα του Παναγιώτη Κυριακίδη δίνει στην πλατεία ο πρόεδρος και το τοπικό συμβούλιο

Της
Ροδούλας Λουλουδάκη

Αυτοί οι φωτισμένοι άνθρωποι που έβλεπαν μπροστά, που είχαν περάσει τόσα και την εμπειρία τους, την ξόδευαν για να κάνουν καλό στους άλλους ανθρώπους, δεν ήταν πολλοί τα χρόνια εκείνα, στη Ρόδο. Όσοι ήταν όμως πρέπει να τους θυμόμαστε, να τους επικαλούμαστε, η παρακαταθήκη που άφησαν είναι πολύτιμη, γι’ αυτούς πρέπει να μάθουν όσοι δεν ξέρουν!

Θησαυρός οι μαρτυρίες των παλαιότερων του Αγίου Ισιδώρου, για τον βίο, την προσωπικότητα και τα ευεργετήματα του Παναγιώτη Κυριακίδη, στο χωριό τους.

Σ΄ αυτούς μου είπε ο πρόεδρος Στέλιος Βονάκης να απευθυνθώ, μόλις μία μέρα πριν την τελετή ονοματοδοσίας της πλατείας του Αγίου Ισιδώρου, σε «πλατεία Παναγιώτη Κυριακίδη».

Ποιος ήταν όμως ο ίδιος, τι προηγήθηκε των πρωτοβουλιών του και τι αποτύπωμα άφησε στο χωριό του ο άνθρωπος που το ευεργέτησε;

Γεννήθηκε στο χωριό Άγ. Ισίδωρος της Ρόδου, το έτος 1896. Πατέρας του ήταν ο Κυριάκος και μητέρα του η Σεβαστή. Έμεινε ορφανός πολύ μικρός! Ανατράφηκε από τη γιαγιά του, τη Μαρία του Παπά, τη μεγαλύτερη αδελφή του Τσαμπίκα και τον πρωτότοκο γιό, Μανώλη!

Στο σχολείο ήταν ο καλύτερος μαθητής. Αυτό έγινε γνωστό και ενδιαφέρθηκε γι’ αυτόν ο τότε Μητροπολίτης Ρόδου Βενιαμίν ο οποίος τον πήρε μαζί του στην Κωνσταντινούπολη κι έγινε κηδεμόνας του.

Στην Πόλη, τελείωσε τη μεγάλη του Γένους Σχολή όπου και αρίστευσε.

Πήγε εθελοντής στη Μικρά Ασία, τραυματίσθηκε και παρασημοφορήθηκε επ΄ ανδραγαθία. Στη συνέχεια εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων κατ΄ εξαίρεση και αποφοίτησε με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού.

Υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό μέχρι τον βαθμό του αντισυνταγματάρχου με τον οποίο και αποστρατεύτηκε. Κατά την παραμονή του στον Στρατό απέκτησε το πτυχίο του δικηγόρου, έγινε ανταποκριτής της εφημερίδας «Ελληνοαυστραλιανά Νέα», ενώ υπήρξε και σύνδεσμος της Ελληνοαμερικανικής οργάνωσης ΑΧΕΠΑ. Εργάσθηκε με ζήλο για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου και την ένωσή της με την Ελλάδα.

Λόγω της δράσης του, οι ιταλικές Αρχές του είχαν απαγορεύσει την είσοδο στη Δωδεκάνησο ως άτομο επικίνδυνο, για τη δημόσια ασφάλεια. Όλα αυτά τα χρόνια στήριζε τη Δωδεκάνησο, τη Ρόδο και το χωριό του τον Άγ. Ισίδωρο.

Στη Ρόδο εγκαταστάθηκε μετά την ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα.
Πολλές οι μαρτυρίες των χωριανών του για τον ίδιο και την προσφορά του στον Άγ. Ισίδωρο.

Δύο εξ αυτών, που ήταν μικρά παιδιά, όταν οι δράσεις του ευεργέτη του χωριού τους διαδέχοντο η μία την άλλη, ο Σταμάτης Πολυχρόνης και ο Χριστοφής Διακοηλίας, μίλησαν στη «Ροδιακή» για μερικά μόνο από τα επιτεύγματά του που ευεργέτησαν το χωριό και τους κατοίκους του.

«Όταν ακόμα ο Παναγιώτης Κυριακίδης ήταν στο Στρατό, με ενέργειές του παραχωρήθηκε από τον τότε στρατιωτικό Διοικητή Περικλή Ιωαννίδη, βυτιοφόρο για να μεταφέρει νερό στο χωριό από πηγή που ήταν 3 χλμ μακριά. Μέχρι τότε το νερό το φέρνανε στο χωριό με τα ζώα σε στάμνες και νεροκολοκύθες, από τις γύρω πηγές.

Μετά την αποστρατεία του διετέλεσε Διευθυντής του Εμπορικού Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου και αργότερα Διευθυντής στην Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών Δωδεκανήσου.

Με ενέργειές του το νερό μεταφέρθηκε μέσα στο χωριό και η πρώτη βρύση έγινε έξω από το καφενείο του Π. Κυριακούλη, απέναντι από την εκκλησία.

Συνετέλεσε αποτελεσματικά ώστε να δημιουργηθεί ελαιοτριβείο, κι έτσι το χωριό έγινε το πρώτο στο νησί που διατηρούσε ελαιοτριβείο.

Έφτιαξε χώρο πλυντηρίου όπου πήγαιναν οι γυναίκες και έπλεναν, σε απόσταση λίγων μέτρων από το τέλος του χωριού, ενώ πριν πήγαιναν χιλιόμετρα μακριά.

Επιπλέον δημιούργησε το ταπητουργείο. Εργάστηκαν σ΄ αυτό 30 γυναίκες που έφτιαχναν χειροποίητα χαλιά, τάπητες, κιλίμια τα οποία αγόραζαν έμποροι. Μ΄ αυτά τα χρήματα πληρωνόντουσαν οι Σιδερίτισσες και μ’ αυτά έφτιαχναν την προίκα τους.

Κατόρθωσε με ενέργειές του, να εγκριθεί η μεταφορά οικογενειών του χωριού στον Καλαμώνα που υπήρχε εύφορο έδαφος για καλλιέργειες ενώ στον Άγ. Ισίδωρο το έδαφος ήταν άγονο και πετρώδες. Οι κάτοικοι αυτοί δεν θέλησαν να μετακινηθούν, προτιμώντας να μείνουν στο χωριό τους.

Οι κύριοι Διακοηλίας και Πολυχρόνης, αναφερόμενοι στην εκδήλωση του Σαββάτου (αύριο) που θα πραγματοποιηθεί στις 18:30 το απόγευμα στην πλατεία προκειμένου να πάρει η πλατεία το όνομα του αείμνηστου Κυριακίδη, συγχαίρουν τον πρόεδρο του χωριού καθώς και το τοπικό συμβούλιο για την πρωτοβουλία τους.