Γιάννης Παρασκευάς: Διπλός "βιασμός"

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Γιάννης Παρασκευάς

Ενός κακού δοθέντος μύρια έπονται.
Τάδε έφη Σοφοκλής, κάτι πιθανόν να ήξερε, ίσως να πίστευε πως επρόκειτο για μία κάποια Νομοτελειακή εξέλιξη, ίσως πάλι να πίστευε πως ένα κακό, δημιουργεί ένα περιβάλλον επιρρεπέστερο, για την γένεση συνεχόμενων κακών ή καταστροφών.

Αν και σοφός, δεν θεώρησε μάλλον αναγκαίο να εκφράσει την άποψή του, πώς και με ποιους τρόπους αντιμετωπίζεις αυτή την Νομοτέλεια των συνεχόμενων κακών, ίσως γιατί θεωρούσε πως ο άνθρωπος, η ίδια η Κοινωνία με τους Θεσμούς της, όφειλε να έχει την πρόβλεψη και την ικανότητα, να δίνει πάντα τις δέουσες απαντήσεις.

Δεδομένη η συνύπαρξη Κοινωνίας και Φύσης, η δεύτερη θα μπορούσε να υπάρχει και χωρίς την πρώτη, αδύνατη όμως η ύπαρξη Κοινωνίας, χωρίς τη Φύση.

Η συνύπαρξή τους δημιουργεί ένα, ας το ονομάσουμε, περιβάλλον, που η διαχρονικότητα της ύπαρξής του, εξαρτάται από την τη συμπεριφορά των συμβαλλομένων μερών.

Δεδομένη και Νομοτελειακή η συμπεριφορά της Φύσης, αμφιλεγόμενη και ελεγχόμενη η λειτουργία των Κοινωνιών, το σύνολο των δράσεων και λειτουργιών της Φύσης, κατατείνει στη δημιουργία ενός αρμονικού συνόλου, με απόλυτο σεβασμό στις ανάγκες των υπό μέρους υποσυνόλων του.

Η διατάραξη της αρμονίας του, έχει τις αιτίες της, στη βίαιη εισβολή και τον βιασμό της από τον άνθρωπο, που δεν είναι ο κάθε πολίτης, αλλά οι Ηγεσίες πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων.

Η υπερεκμετάλλευση επίγειου και υπόγειου πλούτου, δάση, νερά, εδάφη, ορυκτός πλούτος, συνοδεύεται με την εκμετάλλευση των όπου γης πληθυσμών, με αποτέλεσμα την αποδιάρθρωση των Κοινωνιών, τη φτωχοποίηση και τη δημιουργία της πλημμυρίδας των μεταναστών.

Το όποιο κακό επέρχεται, όταν βιαίως αλλοιωθεί η αρμονία λειτουργίας του συνόλου, που προκύπτει από τη συνέργεια Κοινωνιών και Φύσης και είναι η γενεσιουργός αιτία της τιμωρητικής λειτουργίας της Φύσης.

Οι Κοινωνίες λειτουργούν παραφύση και ενάντια στους νόμους των φυσικών λειτουργιών και αυτή η παραφύση λειτουργία τους, είναι απότοκο της δομής και των στόχων τους.

Έχουν εκτραπεί, οι Κοινωνίες σχεδόν στο σύνολό τους, από τους στόχους και την αποστολή τους και το φαινόμενο της εκτροπής, είναι ανάλογο του μεγέθους και του βάθους της αποδιάρθρωσής τους, της δομής των συνεκτικών τους στοιχείων και των Ηγεσιών τους.

Οι Ηγεσίες των Κοινωνιών, όπως σήμερα διαρθρώνονται, οικονομικές, πολιτικές, πνευματικές, χαρακτηρίζονται επιεικώς επίορκες και συνειδητά λειτουργούν εις βάρος των Κοινωνιών που εκπροσωπούν και της Φύσης.

Η ιδιοτελής λειτουργία τους, η θεοποίηση του κέρδους, οδηγούν στην χωρίς όρους και όρια υπερεκμετάλλευση ανθρώπων και Φύσης.

Ο βιασμός εκ μέρους των Ηγεσιών, Κοινωνιών και Φύσης, διαταράττει την μεταξύ τους αναγκαία αρμονία και τη δική τους συνοχή και Νομοτελειακή λειτουργία.

Πρώτο θύμα οι Κοινωνίες, που οδηγούνται στην αποδιάρθρωση και στην καταστροφή κάθε συνεκτικού δεσμού, οι πολιτικές δεκαετιών τώρα, στόχευαν και πέτυχαν την εξατομίκευση των πολιτών, τον ευτελισμό κάθε θεσμικής εκπροσώπησης και κατέστησαν εξαγοράσιμο είδος τη συμμετοχή στα κοινά.

Το δημιουργούμενο χάσμα είναι το κενό, η αιτία και ο αποδέκτης του όποιου κακού, της όποιας καταστροφής και ο λόγος της αδυναμίας αντιμετώπισης αυτού του είδους των φαινομένων.

Οι λόγοι και οι αιτίες των όποιων καταστροφικών αποτελεσμάτων, από τα δήθεν ακραία φυσικά φαινόμενα ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ.

Κοινωνίες και Φύση είναι για τις κατά τόπους Ηγεσίες, αντικείμενα εκμετάλλευσης, οι παρεμβάσεις τους είναι στοχευμένες και παράλληλες, η επιτυχία των στόχων τους απαιτεί Κοινωνίες νωθρές χωρίς δυνατότητες αντίδρασης και οι αντιδράσεις της Φύσης δικαιολογούνται ως ακραία φυσικά φαινόμενα και μη προβλέψιμα.

Στα καθ’ ημάς, ο κ. πρωθυπουργός μας αναδεικνύεται σε έναν πολύ καλό μαθητή και συνοδοιπόρο του του διεθνούς εκμεταλλευτικού κατεστημένου, κατάφερε και έστησε ένα σύστημα χειραγώγησης, εκμετάλλευσης και διάθεσης πόρων, εξυπηρέτησης ιδιοτελών συμφερόντων και με όπλο τα ΜΜΕ προσπαθεί να εμφανίσει τα ψεύδη του, ως αλήθειες και αντικειμενική πραγματικότητα.

Στα πέντε τόσα χρόνια της Κυβερνητικής του θητείας, για διάφορους λόγους, Covid, φωτιές, πλημμύρες, πολυφονικά δυστυχήματα, η χώρα βρισκόταν σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης και βρήκε την ευκαιρία εκμεταλλευόμενος το θεσμικό πλαίσιο, με στημένους διαγωνισμούς και κατ’ επιλογή αναθέσεις να μοιράσει εκεί που ήθελε δις για έργα δήθεν πρόληψης και προστασίας.

Τα λεφτά δόθηκαν, τα έργα δεν έχουν εκτελεστεί.
Η ανικανότητά του, οι εμμονές του, η ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ Α.Ε., το επιτελικό του Κράτος, η μη προβλεψιμότητα, ο άκρατος Νεοφιλελευθερισμός του, είναι η αιτία των καταστροφών και όχι η δήθεν κλιματική αλλαγή.

Ακραία φυσικά καταστροφικά φαινόμενα είναι η σημερινή πολιτική δικαιολογία.
Αιώνες τώρα συνέβαιναν ακραία καιρικά φαινόμενα, με τα τότε μέσα οι άνθρωποι προσπαθούσαν ν’ ανταπεξέλθουν, διάφοροι μύθοι μας διδάσκουν, πώς τα προέβλεπαν και πώς τα αντιμετώπιζαν.

Δύο μόνο θα θυμίσω, την κιβωτό του Νώε και τον Πύργο της Βαβέλ, για να μην αναφερθώ, στην μία άλλη ερμηνεία των άθλων του Ηρακλή.

Συνήγοροι στην προσπάθειά του, με τη συμμετοχή τους στην Κυβέρνηση και στα διάφορα Δεξιά Αυτοδιοικητικά σχήματα, για τη χειραγώγηση της Κοινωνίας, οι διάφοροι εξωμότες και γενίτσαροι, σημαιοφόροι της ιδιοτέλειας και του προσωπικού συμφέροντος, που δυστυχώς στις επιλογές και την πορεία τους, συνέβαλε τα μέγιστα η έλλειψη κεντρικών πολιτικών επιλογών.