Κλείνει στα μέσα Νοεμβρίου το Δημοτικό Σχολείο της Τελένδου

Rodiaki NewsRoom

Της Μάχης Χριστοφορίδου
στο humanstories.gr

Μια φορά κι έναν καιρό, ξεφύτρωσε στον μικρό βράχο της Τελένδου, τον βράχο που κρυφοκοιτά τη νήσο Κάλυμνο, ένα μικρό δημοτικό σχολείο. «Κτίστηκε, όπως τα περισσότερα μικρά σχολεία στη χώρα μας, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η δημαρχία Καλύμνου στην προσπάθειά της να μην μείνουν αμόρφωτα τα παιδιά και των πλέον απομακρυσμένων συνοικισμών του νησιού της, ίδρυσε το 1945 το Δημοτικό Σχολείο Τελένδου – Καλύμνου.

Αξίζει να σημειωθεί, πως η δημαρχία Καλύμνου διατηρούσε στα χρόνια της σκλαβιάς ικανό αριθμό εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Η δημαρχία, δεν σκέφτηκε τους κόπους και τα χρήματα αλλά κύριο μέλημά της ήταν τα παιδιά της Καλύμνου να είναι μορφωμένα και προπάντων να σκέφτονται ελληνικά.

Κατά το πρώτο έτος της λειτουργίας του Δημοτικού Σχολείου Τελένδου, η διδασκαλία γινόταν σε ένα κελί (μικρή οικία) δίπλα από την εκκλησία ενώ τον δάσκαλο τον πλήρωνε η δημαρχία, με την οποία ήταν συμβεβλημένος.

Τον επόμενο χρόνο, το Δημοτικό στεγάστηκε σε μία οικεία 100 μέτρα από την πρώτη. Το έτος 1947-1948 όλοι οι δάσκαλοι μισθοδοτούνταν από το ελληνικό Δημόσιο. Για 11 χρόνια το σχολείο στεγαζόταν στην οικία.

Αργότερα και κατόπιν ενεργειών του δραστήριου τότε δασκάλου, χτίστηκε το σχολικό κτήριο πίσω από τον Ιερό Ναό της Παναγίας. Το νέο σχολείο, λειτούργησε για πρώτη φορά το 1959 κι αποτελούνταν από έναν μικρό προθάλαμο, ένα γραφείο και την αίθουσα διδασκαλίας». (κείμενο από τα ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΕΛΕΝΔΟΥ ΚΑΛΥΜΝΟΥ).

Το 2018, ήταν η πρώτη φορά που αναφερθήκαμε σε αυτό το μικρό ιδιόρρυθμο σχολείο του Αιγαίου μας. Τότε, είχε ένα ή δύο μαθητές, και περιστασιακά ανάλογα με την περίοδο μπορεί και τέσσερις.

Τα τελευταία χρόνια κατάφερε να έχει έναν μόνιμο μαθητή, όλον τον χρόνο. Η μητέρα του μαθητή είχε καταγωγή από την Τέλενδο και μένει μόνιμα στο νησί. Αυτά τα τελευταία χρόνια, ο μικρός μαθητής κρατά ανοιχτό το Δημοτικό Σχολείο της Τελένδου.

Η ζωή τον χειμώνα για το ένα και μοναδικό παιδί σ’ έναν τόσο μικρό βράχο, δεν είναι εύκολη. Και δυστυχώς, παρότι η Τέλενδος βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση από την Κάλυμνο δεν έχει τον χειμώνα σημαντικό αριθμό κατοίκων.

Το Δημοτικό Σχολείο που υπάρχει στο νησί, εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει καταφέρει να βελτιωθεί. Όλες οι εργασίες που προσπάθησαν να γίνουν, έχουν πέσει στο κενό. Και φέτος τον Ιούνιο, ήρθε το τελικό χτύπημα για το μικρό σχολείο.

Ενώ ξεκίνησαν οι εργασίες αποκατάστασης του κτηρίου και της αυλής του, η οποία τα τελευταία χρόνια ήταν σε άθλια κατάσταση, κι ενώ όλοι οι κάτοικοι και οι τουρίστες ήταν χαρούμενοι που επιτέλους θα γινόταν στη μικρή Τέλενδο ένα τόσο σημαντικό έργο πνοής για το νησί, οι εργασίες, σταμάτησαν.

Έγινε άλλη μία κίνηση στα τέλη του καλοκαιριού, αλλά και πάλι το έργο σταμάτησε. Έτσι, άνοιξε τις πόρτες του για τον έναν και μοναδικό μαθητή του για τη νέα σχολική χρονιά, με σκαλωσιές. Κι έναν προαύλιο χώρο που δεν είναι κατάλληλος για μαθητές.

Ακόμη, και για έναν μαθητή. Ποιος λοιπόν γονιός που σέβεται το παιδί του θα πήγαινε εν έτη 2023-24, το παιδί του σε ένα τέτοιο σχολείο; Κανένας. Γι’ αυτό και η μητέρα του μοναδικού μαθητή της Τελένδου, παρότι είναι μονογονεϊκή οικογένεια, πήρε την απόφαση για το καλό του παιδιού της να νοικιάσει σπίτι στην Κάλυμνο προκειμένου τον χειμώνα, ο μικρός να πηγαίνει σε ένα «κανονικό» αξιοπρεπές σχολείο.

Στα μέσα του Νοέμβρη λοιπόν το Δημοτικό Σχολείο της Τελένδου θα κλείσει. Το σχολείο με την τόσο μεγάλη ιστορία, μετρά πλέον αντίστροφα. Ένα πληγωμένο σχολείο που δεν κατάφερε τελικά να ξαναζωντανέψει. Ούτε ως κτήριο. Ούτε με μαθητές.

Σε μία Ελλάδα που μετράμε γέννες, μαθητές και νέους. Σε μία γερασμένη χώρα. Κλείνουμε σχολεία – τόπους, γιατί τελικά δεν είμαστε ικανοί να τα γεμίσουμε. Κι όπως έλεγε και ο Κομφούκιος: «Αν σκέφτεσαι για ένα χρόνο, φύτεψε ένα σπόρο. Αν σκέφτεσαι για δέκα χρόνια φύτεψε, ένα δέντρο. Αν σκέφτεσαι για 100 χρόνια, δίδαξε ανθρώπους».