Μη φιλική η Ρόδος για τα Άτομα με Αναπηρία (ΑμεΑ)

Κυριακή Πετρίδου

Πολλά τα προβλήματα προσβασιμότητας που συμβάλλουν στον αποκλεισμό τους

Ως μία πόλη…εχθρική για τα Άτομα με Αναπηρία (ΑμεΑ), η οποία έχει μείνει αρκετά πίσω σε σχέση με άλλες ανά τη χώρα, περιέγραψαν χθες, σε Συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν από το κτήριο του ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ, οι εκπρόσωποι του Συλλόγου ΑμεΑ της Επαρχίας Ρόδου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα αφιερωμένη στα Άτομα με Αναπηρία, όπως έχει καθιερωθεί η 3η του Δεκέμβρη.

Η έλλειψη προσβασιμότητας είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι συμπολίτες μας με αναπηρία, κινητικά προβλήματα, προβλήματα όρασης και γενικά τα εμποδιζόμενα άτομα στη Ρόδο αλλά και σε επίπεδο χώρας. Όχι όμως μόνο για να κυκλοφορήσουν π.χ. στο κέντρο της πόλης αλλά γενικά ο αποκλεισμός τους από την εργασία, τις Υπηρεσίες Υγείας, ακόμα και το Ίντερνετ!

Για όλα όσα τους απασχολούν, μίλησαν με αφορμή την ημέρα αυτή, ο πρόεδρος του Συλλόγου κ. Παναγιώτης Φωνιαδάκης και μέλη του, χθες, μέσα από το σχεδόν…εγκατελελειμμένο κτήριο του ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ στους Αγίους Αποστόλους, το οποίο έχει συμβολική αλλά και ουσιαστική σημασία.

Για τα προβλήματα πρόσβασης στην εργασία: Καταρχάς, ο κ. Φωνιαδάκης σημείωσε, ότι στη χώρα μας ακολουθείται η επιδοματική πολιτική, η οποία, σιγά-σιγά, αλλάζει και τον τελευταίο καιρό γίνονται κάποια βήματα προς την κατεύθυνση να ενσωματωθούν τα ΑμεΑ στον ενεργό πληθυσμό της χώρας και να μην είναι απαξιωμένα, όπως είπε χαρακτηριστικά.

Στη Ρόδο, οι συμπολίτες μας με αναπηρία είναι πάνω από 4.000, ωστόσο ο περισσότερος κόσμος, η εικόνα που έχει στο μυαλό του είναι αυτή με το αναπηρικό αμαξίδιο, το μπαστούνι, τα προβλήματα όρασης κ.λπ.

«Δεν είναι μόνο αυτοί οι ανάπηροι. Θα πρέπει να βάλουμε καλά στο μυαλό μας ότι είναι πολυεπίπεδη η αναπηρία: είναι και η εμφανής αναπηρία αλλά είναι και η αφανής αναπηρία», εξηγεί ο κ. Φωνιαδάκης και αναφέρει ότι τα τελευταία είναι περισσότερα, εννοώντας τους μεταμοσχευμένους, τους συμπολίτες μας με μεταβολικά νοσήματα, καρδιολογικά προβλήματα, τους καρκινοπαθείς, άτομα με διάφορα σύνδρομα.

Αυτά τα άτομα είναι ανάμεσά μας, δεν φαίνονται, κι όμως έχουν σοβαρή αναπηρία αφού στην πλειοψηφία τους δεν μπορούν να εργαστούν-αν και μία μερίδα τους μπορεί-και ζουν με επιδόματα, λέει ο ίδιος και συνεχίζει:

«Αλλά, δυστυχώς, υπάρχουν τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις ότι “έχεις μία αναπηρία δεν σε παίρνω στη δουλειά γιατί δεν μπορείς ν’ αποδώσεις”. Είναι λάθος. Τα Άτομα με Αναπηρία δεν διαφέρουν σε τίποτα από τον “φυσιολογικό” κόσμο. Έχουν τις ίδιες ικανότητες, τις ίδιες δεξιότητες, τις ίδιες αντιλήψεις, μπορούν να κάνουν τα πάντα…».

Η (περίφημη) συμπερίληψη: «Θεωρώ ότι θα πρέπει η κοινωνία μας, σιγά-σιγά, ν’ αλλάξει πάνω σ’ αυτό το κομμάτι και όχι τα Άτομα με Αναπηρία. Τα άτομα ΑμεΑ διαβιούν ανάμεσά μας και θα πρέπει να τ’ αποδεχτούμε ισότιμα σαν μέλη της κοινωνίας μας», τονίζει ο πρόεδρος του Συλλόγου.

Αναφέρθηκε ακόμη στη διημερίδα που διεξήχθη το προηγούμενο διήμερο στο Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», παρουσία και του πρωθυπουργού, κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, με θέμα την οργάνωση της εθνικής στρατηγικής 2026-2030.

Είπε, λοιπόν, ότι είναι πολύ σοβαρό αυτό που γίνεται και θέλει να πιστεύει ότι θα γίνει κάτι καλό σ’ αυτή την επταετία που έχουμε μπροστά μας. Το αναπηρικό κίνημα, ειδικά επί ημερών προεδρίας στη χώρα μας του κ. Βαρδακαστάνη, μετράει πολλές κατακτήσεις, είπε ακόμη, και πιστεύουν ότι θα έρθουν ακόμα καλύτερα χρόνια.

Προσβασιμότητα: Για ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν στη Ρόδο τα Άτομα με Αναπηρία, μίλησε, στη συνέχεια, το μέλος του Συλλόγου κα Βασιλική Σκουλικαρίτη: «Δεν εννοούμε μόνο τα πεζοδρόμιο και τα καταστήματα, αφού η προσβασιμότητα δεν υπάρχει σε όλο το νησί και είναι πολύ δύσκολη η διαβίωση των ΑμεΑ, είπε αρχικά.

Όπως εξήγησε, ενώ θέλουν να είναι ανεξάρτητοι εμποδίζονται λόγω της πρόσβασης και πρέπει να έχουν πάντα κάποιον συνοδό. Ούτε στα δημόσια κτήρια μπορούν να μπουν αλλά ούτε γιατρό μπορούν να επισκεφθούν εύκολα, αφού τα περισσότερα ιατρεία δεν είναι προσβάσιμα σε άτομα με κινητικά προβλήματα.

Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν πρόσβαση στην υγεία αλλά και στο Νοσοκομείο αφού, σε περίπτωση που χρειαστεί να νοσηλευτούν, το Νοσηλευτικό μας Ίδρυμα δεν διαθέτει αναπηρική τουαλέτα, κρεβάτι αναπηρικό και αντίστοιχο χώρο και βέβαια ούτε ειδική φροντίδα παρέχεται.

Όμως, ούτε και στα σχολεία έχουν πρόσβαση. Όπως είπε η κα Σκουλικαρίτη, πολλά Άτομα με Αναπηρία δεν θέλουν ειδικά σχολεία αλλά αυτό που επιθυμούν είναι όλοι να είναι ένα, ώστε οι μελλοντικοί πολίτες να εκπαιδεύονται από μικρά παιδιά για να συνυπάρχουν.

Για τον προσωπικό βοηθό: Η κα Σκουλικαρίτη είναι απ’ αυτούς που κληρώθηκαν στο πρόγραμμα για τον προσωπικό βοηθό κι έκανε αίτηση επειδή χρειάζεται η ίδια αλλά και για να ενημερώσει τον Σύλλογο ωστόσο από το καλοκαίρι δεν έχει ξεκινήσει ακόμη, παρά τις ειδοποιήσεις που έχει λάβει.

Ο κ. Φωνιαδάκης είπε ότι, αυτό, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση αφού στην Ευρώπη υπάρχει εδώ και χρόνια με μεγάλη επιτυχία αλλά πέρυσι έγινε εθελοντικά με 2.000 άτομα στην περιφέρεια Αττικής και φέτος για άλλα 1.000 άτομα στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Όμως, δεν επιδεικνύεται ενδιαφέρον για να πάει κάποιος για προσωπικός βοηθός τη στιγμή που υπάρχουν 6.500 αιτήσεις από συμπολίτες μας που τον χρειάζονται! Έχει αδικίες το σύστημα αλλά πιστεύουν ότι σταδιακά αυτά θα ξεπεραστούν.

Το μέλος του Συλλόγου κα Κατερίνα Σαράντη, είπε ότι δεν μπορεί να βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση από τη στιγμή που δεν υπάρχουν τα βασικά για την αναπηρία, όπως το ΑμεΑ θα έπρεπε να μπορεί να πάει μόνο του στο σούπερ μάρκετ.

«Ο προσωπικός βοηθός δεν είναι για να αντικαταστήσει τις ελλείψεις της κοινωνίας», είπε και συμπλήρωσε ότι το μέτρο αφορά κυρίως την κεντρική Ελλάδα αφού η περιφέρεια δεν έχει ίσες ευκαιρίες πρόσβασης σε αυτό. Επίσης, προσωπικό βοηθό δεν δικαιούνται άτομα κάτω των 18 ετών και άνω των 65.

Για τις Επιτροπές: Σύμφωνα με τον κ. Φωνιαδάκη, δεν έχουμε πια φαινόμενα του παρελθόντος όπου συμπολίτες μας με μη αναστρέψιμη πάθηση να πρέπει να περνούν κάθε χρόνο από Επιτροπή αφού το διόρθωσαν.

Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν ακόμα ζητήματα που πρέπει να διορθωθούν με τις Επιτροπές αφού ένα άτομο που έχει διάφορες αναπηρίες, όταν δεν είναι μη αναστρέψιμες μπορεί να περάσει και τέσσερις και πέντε φορές Επιτροπή ενώ λαμβάνεται υπόψη και η ηλικία.

Στη θετική κατεύθυνση είναι, πάντως, ότι μπορούν να καταθέτουν τους φακέλους τους ηλεκτρονικά και να μην τρέχουν στο ΚΕ.Π.Α. Ενώ και η κάρτα αναπηρίας, που τους βοηθάει πάρα πολύ αφού θεωρείται το «διαβατήριό» τους, είναι πλέον ψηφιακή.

Όσον αφορά στο ΚΕ.Π.Α., η κατάσταση είναι τραγική στη Ρόδο, λέει η κα Σαράντη, λόγω της έλλειψης γιατρών συγκεκριμένων ειδικοτήτων. Αλλά και στο νοσοκομείο μας δεν υπάρχει πλέον φυσίατρος, ούτε το αντίστοιχο ιατρείο, τονίζει η κα Σκουλικαρίτη.

Από την πλευρά του, ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου, κ. Θεοφάνης Γαλιάτσος, απηύθυνε έκκληση στους συμπολίτες μας να σέβονται τις διαβάσεις πεζών και τις ράμπες γιατί αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα τα Άτομα με Αναπηρία αφού ακόμα και κατά τις νυχτερινές ώρες τις βρίσκουν κλειστές. Μεγάλο είναι και το πρόβλημα με την κατάληψη των θέσεων στάθμευσης για ΑμεΑ στο κέντρο, που είναι 22 στον αριθμό.

«Δεν γίνεται να υστερούμε τόσο πολύ συγκριτικά με άλλες πόλεις της Ελλάδος ως προς την προσβασιμότητα και στα έργα υποδομής για τα Άτομα με Αναπηρία, ευπαθείς ομάδες κ.λπ.», είπε ακόμη ο κ. Φωνιαδάκης, έχοντας εικόνα από πόλεις, όπως η Πάτρα και η Κομοτηνή.

Όπως είπε, μέσω των δήμων, των οποίων είναι ευθύνη, δούλεψαν είκοσι και πλέον χρόνια, εκπόνησαν προγράμματα και τώρα απολαμβάνουν τους καρπούς. «Χρειάζεται σχέδιο και χρειάζεται τόλμη και βούληση. Δεν γίνεται να υστερούμε τόσο πολύ», είπε ακόμη.

Πρέπει να επενδύσουμε σ’ αυτό για να έχουμε προσβασιμότητα σε όλα, όπως και στο διαδίκτυο (για τα άτομα και προβλήματα ακοής και όρασης).

Για τα προβλήματα προσβασιμότητας μίλησε και ο κ. Γιάννης Σπανός, μέλος του Συλλόγου και πολιτικός μηχανικός, λέγοντας ότι σε όλες τις ράμπες υπάρχει μία μικρή υπερύψωση, ένα μικρό «δοντάκι», που τους δυσκολεύει στην ανάβαση ενώ στα πεζοδρόμια υπάρχουν πολλά εμπόδια, όπως μοτοποδήλατα και στη μέση του πεζοδρομίου υπάρχει κι…ένα δένδρο!