Γιάννης Παρασκευάς: Τα άδεια πουκάμισα

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Γιάννης Παρασκευάς

Βαρύγδουπες γνώμες, απόψεις, θέσεις και προτάσεις, προερχόμενες από ευυπόληπτα πρόσωπα της πολιτικής, της πνευματικής και οικονομικής ζωής του τόπου μας, στην πρώτη σύγκρουσή τους με την αμείλικτη πραγματικότητα, αποδεικνύονται πομφόλυγες, λάμψεις και κρότοι της στιγμής και χάνονται στο βάθος της χοάνης των αναζήτητων.

Είναι σημάδι των καιρών, πολλοί να εκφράζουν γνώμη και άποψη, επί παντός του επιστητού, και αυτές οι διατυπώσεις, να γίνονται την επομένη της έκφρασής τους, φτερά στον άνεμο.

Η οποιαδήποτε έκφραση γνώμης, αν δεν λαμβάνει υπόψη της την αντικειμενική πραγματικότητα, θεωρείται στη γέννησή της ανεδαφική, φθαρτή και ως μη άξια αξιολόγησης.

Πραγματικότητα όμως, που δεν έχει καμιά σχέση με τα επιφαινόμενα, ή με μια έκφραση της εποχής, την εικονική πραγματικότητα, αλλά αυτής που είναι αποτέλεσμα επίμονης αναζήτησης, της αρχής και της ουσίας της.

Το φαινόμενο της λειτουργίας και των λεγομένων τους, από τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, δικαιολογεί και ενισχύει την προδιατυπωθείσα θέση και άποψη.

Δείχνουν να έχουν άγνοια της πραγματικότητας, δείχνουν να έχουν άγνοια των αιτίων και των λόγων της κοινωνικής αποτελμάτωσης, της πολιτικής σήψης, των γεωπολιτικών εξελίξεων και το πιο επικίνδυνο, τις εξελίξεις στις οποίες οδηγούμεθα, την παγίωση, της νέας μορφής των κοινωνιών που θέλουν να μας επιβάλουν.

Θυμίζουν άδεια πουκάμισα, το πουκάμισο παίρνει την αξία του, από αυτό που περιβάλλει, πιστεύουν ηλιθίως, ότι το όποιο παρελθόν, που ανιστόρητα επικαλούνται, αλλά πολλαπλώς το ευτελίζουν, τους προσδίδει αξία και περιεχόμενο.

Το παρελθόν και η όποια αξία του παραμένουν, δεν γνωρίζουν ίσως, ότι αυτό δεν μεταβιβάζεται και δεν κληρονομείται σε ανάξιους κληρονόμους.

Η ιστορία κομμάτων και προσώπων του πρόσφατου παρελθόντος, κρίθηκε και κρίνεται και θα υπόκειται σε διαρκή κριτική μέχρι η ιστορία τελεσίδικα αποφανθεί και καταθέσει τη δική της άποψη και αυτό ακόμα, με τις σχετικές ενστάσεις για τον βαθμό αντικειμενικότητάς της.

Η πολιτική, χαρακτηρίστηκε και είναι, η κορωνίδα των επιστημών, τη διάκριση αυτή την κατάκτησε, γιατί το αντικείμενο της μελέτη της, είναι πολύμορφο, πολυπαραγωντικό, πολυμερές και αγκαλιάζει, τα προβλήματα της φύσης και των κοινωνιών, είναι η μόνη ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ.

Μετά την αποκαθήλωσή της και τον ευτελισμό της, βιώνουμε με πολλούς τρόπους μια ιδιόμορφη ταφή, δυστυχώς, με διάφορους τρόπους συμμετέχουμε στον βιασμό της και την απαξίωσή της.

Ηθελημένα ή αθέλητα, με την ανοχή μας, που γίνεται η μεγαλύτερη ενοχή, συμμετέχουμε στη μετατροπή της σε ένα κακό, επικίνδυνο και εντεταλμένο διαχειριστή, στο όνομα δήθεν της οικονομίας, του πιο διεφθαρμένου συστήματος ΔΟΥΝΑΙ και ΛΑΒΕΙΝ, για την εξυπηρέτηση άνομων συμφερόντων.

Η πολιτική κονίστρα στον τόπο μας, αλλά και διεθνώς, θυμίζει τον μπερντέ του Καρακιόζη, θέατρο σκιών, ένας ο καρακιοζοπαίχτης, κινεί τα νήματα και οι διάφορες σκιές παίζουν τον ρόλο τους, δεν μπορούν να κάνουν και διαφορετικά, είναι δεμένοι με τα νήματα.

Νήματα συμφερόντων και δεσμεύσεων, σκιές που κινούνται στην πολιτική κονίστρα σαν άδεια πουκάμισα υποδυόμενα τον ρόλο των πολιτικών προσώπων και ταγών.

Άδεια πουκάμισα, χωρίς περιεχόμενο και χωρίς αντίκρυσμα, πρόσωπα του θεάματος, επιλεγμένα πρόσωπα μιας χρήσης, με βέβαιο το τέλος τους, με την ολοκλήρωση του ρόλου τους, καταλήγουν στα αζήτητα και στην αφάνεια.

Άδεια πουκάμισα, τα κόμματα της ντόπιας Αντιπολίτευσης, αν θεωρηθεί καρακιοζοπαίχτης ο σημερινός πρωθυπουργός, κρατά και κινεί τα νήματα και αυτά σαν σκιές δεμένες με νήματα, ακολουθούν τις επιταγές και προσταγές του, κινούνται στον χώρο που τους επιτρέπει, όσο τους το επιτρέπει και με τον τρόπο που τους το επιβάλλει.

Άδειο πουκάμισο και ο πρωθυπουργός, πολλοί εντεταλμένοι, κρατικοδίαιτοι, μισθωμένοι δημοσιολογούντες, προσπαθούν να το γεμίσουν, να του δώσουν περιεχόμενο, αν και οι ίδιοι γνωρίζουν καλύτερα από όποιον άλλο, ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός, δημιούργημα της εικονικής πραγματικότητας, ένας δήθεν γίγαντας με πήλινα δανεικά πόδια.

Διατείνονται οι δημοσκόποι για την αποδοχή του, ναι, τερματίζει πρώτος γιατί τρέχει μόνος του.

Δεν έχουν καταλάβει οι αντίπαλοί του πως, όταν ο άλλος σε καλεί να παίξεις ποδόσφαιρο και δεν το ξέρεις, αλλά είσαι παίχτης του μπάσκετ, οφείλεις να τον παρασύρεις στο γήπεδό σου.

Θέλει τον Γάμο, γιατί το κάνεις δικό σου πρόβλημα, αφού το πρόβλημα είναι δικό του, δεν σχολιάζω το δήθεν δικαίωμα, σχολιάζω την τακτική αποδυνάμωσης τού αντιπάλου, συμμετέχεις στην ψηφοφορία και ψηφίζεις «ΠΑΡΩΝ».

Υ.Γ. Καταργούν τη γιορτή των τριών Ιεραρχών, τι να τα κάνουμε τα γράμματα, μια χαρά είναι τα τάμπλετ.