Κυριάκος Μανέττας: Τριπλογιόρτι: Κυριακή της Ορθοδοξίας, Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και Λευτεριά της Ελλάδας!

Rodiaki NewsRoom

Επίκεντρο ο ιστορικός Καθεδρικός Ναός του Ευαγγελισμού της Ρόδου

Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Κυριάκος Αναστ. Μανέττας
Κληρικός-εκπαιδευτικός, εφημέριος Ιερού Ναϋδρίου Αγίας Ειρήνης-Τριών Ιεραρχών Παν/μίου Αιγαίου Ρόδου

Σπάνια συνεορτάζουμε τρεις εορτές. Εφέτος η πρώτη εβδομάδα των Νηστειών, της Ορθοδοξίας με τον θρίαμβο των ιερών εικόνων, με τη νίκη της προσκύνησής τους συνεορτάζουμε και δύο άλλες ευχάριστες εορτές, τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, το μήνυμα του Αρχάγγελου Γαβριήλ στην Μαριάμ ότι θα γεννήσει τον Ιησού Χριστό και την απελευθέρωση της πονεμένης Ρωμιοσύνης από τον τούρκικο ζυγό.

Από το έτος 726μ.Χ. μέχρι το 843μ.Χ., δηλαδή 117 χρόνια πολέμων, διωγμών, αμφισβητήσεων για την αξία τιμής και προσκύνησης των ιερών εικόνων, η Αλήθεια και το Φως κέρδισε. Επί πατριαρχείας του Αγίου Μεθοδίου και με την ηρωϊκή παρέμβαση τής αυτοκράτειρας Θεοδώρας και του γιου της Μιχαήλ, μετά τον θάνατο τού εικονομάχου συζύγου της, Θεόφιλου το 843μ.Χ. αναστηλώθηκαν οι ιερές εικόνες στους ναούς, σε σπίτια, παντού.

Αυτό το μεγαλείο των Ορθοδόξων με μνημόσυνο των ευσεβών βασιλέων και αυτοκρατόρων ανδρών και γυναικών την Α εβδομάδα των Νηστειών, δηλαδή σήμερα, η Αγία μας εκκλησία τιμά με λιτανεία και ομολογία τα εικονιζόμενα πρόσωπα.

Έχουν διασωθεί από τον Ευαγγελιστή Λουκά ιερές εικόνες που μαρτυρούν επί αιώνες τα θαύματα και την πνευματική, διαχρονική ενίσχυση και δύναμη σε όλους μας. Με τον θρίαμβο αυτό ξεκινά η Μεγάλη Τεσσαρακοστή και με τον θρίαμβο της Ανάστασης του Θεανθρώπου Χριστού τελειώνει.

Δεν σταματά όμως ο πνευματικός αγώνας και η συνεχής προσπάθεια για ομολογία πίστης και δικής μας τελείωσης και θέωσης. Αλήθεια, πόσα οφείλουμε στους ομολογητές και ανυποχώρητους κληρικούς και ευσεβείς χριστιανούς προγόνους μας! Πόσοι μαρτύρησαν, εξορίστηκαν, είχαν τραγικό, με πολύ πόνο, τέλος. Η ευχή τους μαζί μας.

Τα ίδια συναισθήματα νιώθουμε για το 1821, 203 χρόνια από τότε, για το πείσμα της τόλμης, την ανδρεία, τη βαθιά πίστη των ηρώων και των μαρτύρων μας. Ότι πίστεψαν και πραγματοποιήθηκε, οφειλόταν στο θρησκευτικό τους υπόβαθρο. Στο όνομα της Αγίας και ομοουσίου Τριάδος ορκίστηκε η Φιλική Εταιρεία.

Το Κρυφό Σχολειό, οι δωρεές, τα ταξίματα, το ακλόνητο πιστεύω τους. Φιλέλληνες, πατριώτες, προύχοντες, ναυτικοί, Γέροντες, νέοι, μικροί, μεγάλοι ενωμένοι, μια ψυχή πάλαιψαν για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία. Έτσι έγινε το θαύμα.

Μια «χούφτα» Έλληνες απέναντι σε κοσμοκρατορίες τότε,τώρα μας δέρνει η διχόνοια σε κλήρο, σε λαό, σε πολιτικούς. Ακούμε, βλέπουμε και ζούμε τα έσχατα χρόνια της Αποκάλυψης. Ο Θεός να βάλει το χέρι Του!

Μαζί με τη Λευτεριά μας εορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, το ανεξήγητο κάλεσμα τού Αρχαγγέλου Γαβριήλ για τον ερχομό του Χριστού στον κόσμο. «Χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά Σου, ευλογημένη Συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου...» Μακάρι να νιώθαμε αυτή τη χαρά συνεχώς στη ζωή μας και στα έργα μας.

Η ζωή μας θα ήταν πιο ειλικρινής, πιο ανθρώπινη, πιο προσγειωμένη. Μας έχει καταστρέψει το πνεύμα της Νέας Εποχής... Θέλουν οι σύγχρονοι άνθρωποι να κάνουν μοντέρνο τον Χριστό, τα Δόγματα, την Αλήθεια σε ψέμα και υποκρισία. Τότε οι πρόγονοί μας δεν είχαν πολλά αγαθά, όπως εμείς σήμερα, είχαν όμως Χριστό και Ελλάδα, Ψυχή και Μεγαλείο!

Στρέφω σήμερα, με πολλή ευγνωμοσύνη τη σκέψη μου στον Καθεδρικό, ιστορικό Ναό του Ευαγγελισμού της Ρόδου. Στην πορεία του, στους αγώνες να γίνει ένα κόσμημα ναού, από καθολικό σε ορθόδοξο, από τον επιβλητικό και γεννημένο άρχοντα και ευγενή πνευματικό μου πατέρα Μητροπολίτη Ρόδου κυρό Σπυρίδωνα Συνοδινό, τον ακούραστο και με κύρος Μητροπολίτη και Πατέρα.

Επίσης στον λαμπρό και πρώτο προϊστάμενο του μακαριστό, αξιαγάπητο Πρωτοσύγκελλο Αλέξανδρο Θεοδωρακόπουλο, τον μοναδικό και ανεπανάληπτο. Μαζί με τις αγιογραφίες του ναού από τον Φώτη Κόντογλου και το μαρμάρινο τέμπλο, τον δεσποτικό θρόνο και τα προσκυνητάρια ο Μητροπολίτης Σπυρίδων μετέφερε το ίδιο πνεύμα από τον Άγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης. Επί της λαμπρής του παρουσίας (1951-1988) η Ρόδος γνώρισε το αποκορύφωμα τού μεγαλείου και της δόξας της. Γι’ αυτά που μας άφησαν και μας γνώρισαν ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Από το τριπλογιόρτι αυτό, ας νιώσουμε ιερό χρέος αναβαπτισμού και ιερής υπερηφάνειας για τα δώρα του Θεού, της Πίστης και της Πατρίδας μας!