Γιάννης Παρασκευάς: Το «φαιδρόν» και «παράδοξον»

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Γιάννης Παρασκευάς

Δυο «επίθετα» δυο λέξεις, είναι αρκετές να περιγράψουν με σαφήνεια το όλον «Πολιτικό μας σκηνικό», τη λειτουργία και συμπεριφορά τού πολιτικού μας προσωπικού, τη λειτουργία και αξιοπιστία των θεσμών, τη σοβαρότητα της ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ και των εκπροσώπων της, την ανυπαρξία κομμάτων αρχών, την υποβάθμιση της λειτουργίας του Κοινοβουλίου, τη χειραγωγούμενη Δικαιοσύνη και τέλος τους υπό διάλυση θεσμούς Αυτοδιοίκησης.

Φαινόμενο, κατάσταση, που δεν προέκυψε από παρθενογένεση, αλλά είναι αποτέλεσμα, πράξεων, ενεργειών, παρεμβάσεων και παραλείψεων χρόνων και που η φαιδρότητα και παραδοξότητα του πολιτικού εποικοδομήματος μεταφέρθηκε ως ασθένεια στην κοινωνία.

Όταν ο εγκέφαλος νοσεί, νοσεί όλο το σώμα, όταν το πολιτικό επικοδόμημα είναι άρρωστο, τότε η κοινωνία οδηγείται στη φθορά και τη διάλυση.

Είναι αντιστροφή της ευθύνης αυτό που συνήθως λέγεται ως θυμοσοφία, ότι, κάθε Λαός έχει την Ηγεσία που του ταιριάζει, είναι μια ρήση δικαιολογίας των ισχυρών, γιατί, για ό,τι γίνεται ή δεν γίνεται ευθύνεται ο ΤΑΓΟΣ, ο Αρχηγός.

Μια κοινωνία αποδιαρθρωμένη χωρίς συνεκτικούς δεσμούς, αδυνατεί να έχει, αδυνατεί να διαμορφώσει ΣΤΟΧΟΥΣ και δεν εχει τη δύναμη επιβολής των θέσεων και απόψεών της.

Αποτελέσμα αυτής της φαιδράς και παράδοξης κατάστασης, είναι η απουσία ορθολογικής πολιτικής κρίσης και εκλογικών επιλογών, οι εκλογικές επιλογές που βιώνουμε επιβάλλονται με την μέθοδο της πλύσεως του εγκεφάλου, από τα φερέφωνα των ισχυρών, τα ΜΜΕ, και εμφανίζονται κυβερνήσεις και αξιωματούχοι επικίνδυνοι, υποτελείς και μικρού ειδικού πολιτικού βάρους.

Σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό αυτά που βιώνουμε στη χώρα μας, συμβαίνουν και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης και όχι μόνο, είναι λίγο πολύ παγκόσμιο φαινόμενο, είναι αποτέλεσμα της αποδυνάμωσης της έννοιας της ανεξαρτησίας των εθνικών κρατών και της υποδούλωσής τους, στους λεγόμενους ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ.

Η τάση δημιουργίας των Υπερεθνικών Οργανισμών, μετα τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε αποδεκτή, γιατί ζητούμενο ήταν η ειρήνη και η αποφυγή πολεμικών συρράξεων.

Η ποδηγέτηση τους όμως από τις ΗΠΑ, το ΔΙΕΘΝΕΣ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ και ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΔΕΛΦΟ, όχι μόνο δεν έφερε την ειρήνη, αλλά χρηματοδοτεί, τη σφαγή πληθυσμών για το δικό τους όφελος και την εξυπηρέτηση των άνομων συμφερόντων τους.

Ταυτόχρονα, τους δίνει το δικαίωμα επιλογής των κατά τόπους αρχόντων και κυβερνήσεων, οι οποίες είναι φερέφωνά τους και εκτελεστές των δικών τους εντολών (κυβερνούν οι τραπεζίτες και τα γιουσουφάκια τους).

Η πλήρης εξατομίκευση, ο καθένας μόνος του με το πρόβλημά του, με το πρόβλημα της επιβίωσής του, γίνεται αδύναμος, δεν ξέρει πού την κεφαλήν κλίνη και στο τέλος είναι το θύμα της πιο αισχρής εκμετάλλευσης.

Είμαστε μια μικρή χώρα, όχι μικρή και αδύναμη όπως κάποιοι θέλουν να την περιγράφουν, πολλοί από εμάς το πιστεύουν και γι’ αυτό σέρνονται στις επιλογές των δήθεν προστατών μας.

Με την εμφάνιση τής κρίσης, ή το θέλουμε ή δεν το θέλουμε να το αποδεχθούμε, όλοι μας οι ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ήταν επιλογές των προστατών, αυτοί που δήθεν για το καλό μας, έβαλαν το χέρι στην τσέπη και τώρα που κάποιοι ξυπνούν, διαπιστώνουν ότι με αυτά που μας έδωσαν αγόρασαν όλη τη χώρα και τα μοίρασαν εκεί που ήθελαν.

Τελευταία επιλογή τους ο κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ, πολιτικός γόνος, που όμως για αρκετά χρόνια ήταν στα αζήτητα, γυρίστε πίσω τη μνήμη σας και θυμηθείτε με ποιον τρόπο εγινε αρχηγός της ΝΔ.

Διατηρήθηκε στο σχεδόν απυρόβλητο αυτά τα πέντε χρόνια, λόγω των χρημάτων που μοίραζε, με αφορμή τον ΚΩΡΟΝΟΪΟ, από τη στιγμή που κλήθηκε να κυβερνήσει, σε πραγματικές συνθήκες, δείχνει καθημερινά τη γύμνια του, την ανικανότητά του και την υποτέλειά του στους ξένους και ντόπιους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες.

Αυτό που θα συνοδεύει την αποδημία του από την εξουσία, είναι τα εγκλήματά του στην οικονομία, οι χαριστικές συμβάσεις σε φίλους και ημέτερους, η απαξίωση των θεσμών, η καταστροφή τού ΕΣΥ, η αποδιάρθρωση της κοινωνίας και εκμηδένιση των προοπτικών της χώρας στις νέες γεωπολιτικές συνθήκες που διαμορφώνονται.

Σε μια άλλη ιστορική περίοδο βρεθήκαμε στη ΣΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, στον Κριμαϊκό Πόλεμο και το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία του κράτους των ΝΕΟΤΟΥΡΚΩΝ με τον Κεμάλ Ατατούρκ.

Αναρωτιούνται οι δημοσιολογούντες υπάλληλοι τού κ. Μητσοτάκη και προσπαθούν να αιτιολογήσουν αυτό που θα συμβεί στις ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ. Προσπαθούν να αιτιολογήσουν την πτώση και ισχυρίζονται ότι θα είναι περιστασιακή, ελπίζοντας πάντα στην κοντή μνήμη των πολιτών.

Δυστυχώς, εχει έναν σύμμαχο, τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, όλα σχεδόν εχουν πάρει ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και αναλώνονται σε μικροδιευθετήσεις και έχουν αναγορεύσει τον κ. Μητσοτάκη σε πολιτικό και Ηγέτη, κάτι που είναι και φαιδρό και παράδοξο.