Θάνος Ζέλκας: "Τηλεπερσόνες στα ψηφοδέλτια: Αυτή η μάστιγα"

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Θάνος Ζέλκας

Οι Ευρωεκλογές ανέκαθεν ήταν μια εκλογική διαδικασία στην οποία το εκλογικό σώμα έδειχνε μια χαλαρότητα, από την άποψη ότι μπορούσε να παρεκκλίνει από τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις και να δοκιμάσει κάτι άλλο.

Κάποιες φορές ψηφίζει αντιδρώντας σε συγκεκριμένες κυβερνητικές επιλογές, ώστε να στείλει πολλαπλά μηνύματα σε διάφορους αποδέκτες. Όπως και να ‘χει είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τα κόμματα να μετρήσουν τις δυνάμεις τους και να δουν την απήχησή τους στην κοινωνία.

Καθώς όμως η πολιτική απαξιώνεται συνεχώς, ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα κόμματα είναι η τεράστια αποχή από την εκλογική διαδικασία. Κι αν η αποχή στις Εθνικές εκλογές είναι μεγάλη, στις Ευρωεκλογές γίνεται ακόμα μεγαλύτερη. Οπότε οι ειδήμονες της στρατηγικής των κομμάτων τι σκέφτηκαν; Αντί να επικεντρωθούν στην ουσία των πραγμάτων, να επιμορφώσουν τον λαό για την σημασία της διαδικασίας και να μιλήσουν για προγράμματα, επιλέγουν να εντάξουν στα ψηφοδέλτιά τους διάφορες τηλεπερσόνες που έχουν απήχηση στο ευρύ κοινό.

Εύλογα μπορεί να επικαλεστεί κάποιος, ότι σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, εφόσον εκλέγουμε τους αντιπροσώπους μας, όλοι έχουν δικαίωμα να θέσουν τον εαυτό τους προς ψήφιση. Αυτό όμως σημαίνει παράλληλα, ότι αυτοί που θα κριθούν, ακόμα κι αν δεν είναι γνώστες των θεμάτων που διακυβεύονται, τουλάχιστον έχουν τις στοιχειώδεις ικανότητες να μας εκπροσωπήσουν.

Προσωπικά, θεωρώ τις Ευρωεκλογές εξίσου σημαντικές με τις Εθνικές εκλογές, διότι στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο λαμβάνονται αποφάσεις που επηρεάζουν την εθνική μας στρατηγική και πολιτική. Θεωρώ επίσης, ότι θα έπρεπε να στέλνουμε σε αυτές τις θέσεις ό,τι καλύτερο υπάρχει από άποψη πολιτικού προσωπικού, ώστε να είναι συνεχώς μάχιμοι και ενημερωμένοι για τις εξελίξεις.

Ένας ηθοποιός, ένας μάγειρας, ένα μοντέλο, ένας δημοσιογράφος, ένας αθλητής, οι οποίοι δεν έχουν καν γνώση για τα προβλήματα του κλάδου τους και οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν μια ξένη γλώσσα, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να περιφέρονται στις αίθουσες των Βρυξελλών και του Στρασβούργου και να απολαμβάνουν τα βουλευτικά προνόμια, παράγοντας μηδενικό έργο.

Προφανώς, από τη μία αυτό εξυπηρετεί τα κόμματα, τα οποία μπορούν να κατευθύνουν απόλυτα τους βουλευτές τους, και από την άλλη αφήνει παγερά αδιάφορους τους πολίτες, οι οποίοι δεν έχουν σε μεγάλη πλειοψηφία άποψη για τα πράγματα που διαδραματίζονται στα διεθνή κέντρα των εξελίξεων. Άρα στην ουσία επιλέγουμε αυτά που μας σερβίρουν σχεδόν «αμάσητα» και κατόπιν αναρωτιόμαστε τι φταίει και έχει φθάσει η χώρα μας σε αυτά τα χάλια.

Αυτή τη στιγμή, η Ευρώπη είναι στο κέντρο των διεθνών εξελίξεων. Στη γειτονιά μας γίνονται δύο πόλεμοι, για τους οποίος ουδείς μπορεί να προβλέψει τι μέλλει γενέσθαι. Άμεση συνέπεια αυτών είναι η ανυπόφορη ακρίβεια την οποία βιώνουμε καθημερινά. Το βιοτικό μας επίπεδο υποχωρεί συνεχώς, ενώ παράλληλα η γνώση περνάει σιγά σιγά στα χέρια των λίγων παρά το ότι η Ευρώπη είχε πάντα ως γνώμονα την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και την μόρφωση των κατοίκων της. Επιπλέον υπάρχουν σοβαρά κοινωνικά ζητήματα, όπως η κακοποίηση των γυναικών, οι μεταναστευτικές ροές, η άνοδος των εθνικιστικών σχημάτων.

Δεν μπορεί να υποστηρίξει με σιγουριά κάποιος, ότι επειδή κάποιος έκανε καριέρα στην τηλεόραση, δεν θα είναι ικανός να αντεπεξέλθει σε αυτές τις υποχρεώσεις. Όμως, η μέχρι τώρα εμπειρία που είχαμε δείχνει ότι με δυσκολία τα καταφέρνουν και η συμβολή τους στη λήψη αποφάσεων περιορίζεται μόνο στα στοιχειώδη. Στα μεγάλα θέματα είτε απουσιάζουν είτε ψηφίζουν ότι τους επιβάλλει το κόμμα.

Κάποια στιγμή οφείλουμε ως πολίτες να δείξουμε κι εμείς τα ανάλογα αντανακλαστικά. Να σταματήσουμε να ψηφίζουμε τους εκπροσώπους μας με κριτήρια αναγνωρισιμότητας και να τους επιλέγουμε με κριτήρια καταλληλότητας. Τα κοινά δεν είναι τηλεπαιχνίδι. Είναι μια πολύ σοβαρή διαδικασία για να την παίρνουμε τόσο αψήφιστα.