Αγαπητός Ξάνθης: Οι “celebrities” στο άρμα των ευρωπαϊκών εκλογών, μια δύσκολη επιλογή

Rodiaki NewsRoom

Γράφει o
Αγαπητός Ξάνθης*
Αρχιτέκτονας

Οι ευρωπαϊκές εκλογές είναι μια τιμητική και άκρως πατριωτική διαδικασία για κάθε χώρα συμμετοχής στο «μεγάλο» Ευρωκοινοβούλιο των Βρυξελλών.

Λένε, ότι το 80% των χωρικών νόμων λαμβάνονται στα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου.
Μάλιστα, με την εκλογή με επιστολική ψήφο για πρώτη φορά, ανοίγει ένα νέο πλουραλιστικό παράθυρο στην Ελλάδα για τη συμμετοχή και αποδήμων αλλά και ημεδαπών, που δεν μπορούσαν να μετακινηθούν την ημέρα της ψηφοφορίας.

Η εποχή στη μετάβαση της ηλεκτρονικής υψηλής τεχνολογίας και της πράσινης ανάπτυξης με στοιχεία παραγωγικά αλλά και σύναμα ανταγωνιστικά προς τις μεγάλες άλλες παγκόσμιες οικονομίες, έχει ήδη αρχίσει με χρονικά όρια που τοποθετούνται ανάλογα με τις αντοχές τής κάθε οικονομίας. Αν λάβουμε υπόψη και τις κρίσεις των υβριδικών επιθέσεων, των ανοιχτών πολέμων αλλά και της μόνιμης απειλής της κλιματικής αλλαγής όλη η Ευρώπη νιώθει άμεσα τη ρευστότητα των γεωπολιτικών εξελίξεων και της ανασφάλειας.

Η πλανητική σφαίρα, τα επόμενα χρόνια, θα βρίσκεται σε ένα μόνιμο δυϊσμό μεταξύ αναπτυγμένων χωρών, αναπτυσσόμενων και τρίτων χωρών. Η διαδρομή είναι γεμάτη ανησυχίες και φόβο από τις κοινωνικές ανισότητες, το μεταναστευτικό, από την αναποτελεσματικότητα των παγκοσμίων θεσμών αλλά και την εμμονή των φονταμενταλιστικων τάσεων από χώρες που πιστεύουν στην εξουσία του ενός.

Οι 720 ευρωβουλευτές που θα εκλεγούν στις 9 Ιουνίου θα ανοίξουν τις σελίδες των επομένων πέντε χρόνων της Ευρώπης, σ’ ένα περιβάλλον υπό μετάβαση και με σημαντικές αλλαγές στον τρόπο της παγκόσμιας ήδη ιεραρχίας και ασφάλειας.

Το Ευρωκοινοβούλιο δεν είναι πλέον ένα σύμβολο-σφραγίδα. Αλλά είναι ένα όργανο αποφασιστικό, δυναμικό και καθοριστικό για τη μετέπειτα πορεία της Ευρώπης. Χρειάζονται άτομα με γνώσεις, με κατάρτιση, με αποφασιστικότητα και όχι υπάλληλοι της ευρωπαϊκής υπηρεσίας και γραφειοκρατίας.

Η πρόταση για τη χώρα μας που ακούγεται για ένα μεικτό σύστημα λίστας και σταυρού, τύπου ψηφοδελτίου Επικρατείας, δεν είναι άσχημη ώστε να μην μπούμε απόλυτα στη μέγγενη της εικόνας, της προβολής, της επικοινωνίας και του Tik-Tok, για την τελική επιλογή των εκπροσώπων μας στην Ευρωβουλή.

Η χώρα μας ευρισκόμενη στο σταυροδρόμι της Ν.Α. Μεσόγειου-Ευξείνου Πόντου αλλά και της Μέσης Ανατολής και με ένα αναθεωρητικό γείτονα έχει επιλέξει σταθερά τη «δυτική συμμαχία» προσβλέποντας στις αξίες του διεθνούς δικαίου, του φιλελευθερισμού και της εξωστρεφούς δημοκρατίας. Η Ελλάδα χαράσσεται στην καρδιά του «Τρίγωνου των εξελίξεων» ευρισκόμενη βρισκόμενη σ’ ένα «μετεωρισμό» μεταξύ της εποχής των οικονομικών δυσχερειών της δεκαετίας του 2010 με τα όποια κατάλοιπά της και τού μετέπειτα ανοίγματος στο μέλλον προς την αειφόρο ανάπτυξη και τη δημιουργική Ελλάδα μέσα από τα βήματα τεχνολογίας και ανθεκτικότητας.

Σε αυτό το ταξίδι οι -21- ευρωβουλευτές μας, αποτελούν και συνθέτουν τους «αξιωματικούς της ανάπτυξης» και της πορείας της χώρας μας. Θα αποδεικνύουν συνεχώς τη συστράτευσή τους με τα εθνικά αιτήματα, τη διεκδίκηση πόρων και δράσεων αλλά και αλληλεγγύης μιας Ελλάδας που κατέχει γωνιακό «κομμάτι» με πολλά χαρίσματα αλλά και πολλές εξωγενείς συνιστώσες στο κόσμο της προκλήσεων.

Το διακύβευμα ποιοι/-ποίες θα μας εκπροσωπήσουν είναι ζωντανό και προκλητικό.
Το δίλημμα είναι, γνώστες ή celebrities, ειδήμονες ή μοδάτοι;
Δεν υπάρχουν απόλυτοι κανόνες και ούτε το κείμενο διεκδικεί το αλάθητο της συμμετοχικής δημοκρατίας του εκλέγειν και εκλέγεσθαι αλλά εκφράζει την επιθυμία της εκπροσώπησης των καταλλήλων, εκείνων που μπορούν να σταθούν στην Ευρώπη χρησιμοποιώντας ευρωπαϊκά επιχειρήματα και όχι εκείνα τα της εσωτερικής «καύσεως» ή εκείνων με το κριτήριο της αναγνωσιμότητας μόνο.

Η τωρινή σύνθεση των υποψηφίων των προτεινόμενων από τα κόμματα, φοβάμαι ότι αρκετά δεν εγγυάται τη σεμνότητα και την αποδοτικότητα αλλά μάλλον ρέπει στους τηλεπερσόνες, τους ανθρώπους του αθλητισμού και της σόου μπιζ για ένα πρόσκαιρο (εθνικό) εκλογικό όφελος. Πιστεύω και πρέπει να βγω ψεύτης.

Το σχετικό υποκείμενο είναι η άρρηκτη πλέον σχέση μεταξύ πολιτικής και κοινωνίας του θεάματος (βλ.Trump), η οποία τείνει να παγιωθεί και να προπορευτεί μάλιστα της γνήσιας πολιτικής αλλά και της ακάματης συμμετοχής στην αγωνία των κοινών. Αυτό εγκυμονεί κινδύνους και σίγουρα γεννάει «τερατογενέσεις» με τον μανδύα του φασισμού.

Βεβαίως και δεν διαφωνούμε ως προς την κοινωνική σχέση αυτή όμως είναι υγιές να υπάρχουν όροι και διαφανείς συνθήκες ώστε το «γυαλί της T.V.» να μην μπαίνει στην κάλπη με υπόγειες και ομιχλώδεις καταστάσεις.
Είναι στο χέρι μας να αναδείξουμε τους άξιους, αυτούς που μπορούν και όχι αυτούς που νιώθουν την προβολή ως ταλέντο κυριαρχίας (αξιο)λόγου. Ας σταματήσουμε την επικοινωνιακή καταιγίδα με την ποιοτική ψήφο μας και δούμε τις εκλογές για τη μελλοντική Ευρώπη με τη ματιά της κοινωνικής αντοχής και της ιστορικής ευθύνης.

* Ο αρθρογράφος είναι αρχιτέκτονας, μεταδιδακτορικός υπότροφος του Πανεπιστημίου Αιγαίου, διδάσκων στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και του μεταπτυχιακού προγράμματος «Περιβαλλοντική Εκπαίδευση»