Μαρία Καρίκη: Όταν ο χρόνος δεν σου φτάνει...

Rodiaki NewsRoom

Γράφει η
Μαρία Καρίκη
Ψυχολόγος, Msc

Η καθημερινότητα του σύγχρονου ανθρώπου αναπόφευκτα έχει μετατραπεί σε ένα πρόγραμμα γεμάτο υποχρεώσεις, ευθύνες, εκκρεμότητες και προθεσμίες. Από τη μια μεριά, είναι αναμενόμενο καθώς μεγαλώνεις και αυξάνονται οι ρόλοι σου, να είσαι όλο και πιο πολυάσχολος. Από την άλλη, όμως, συνειδητοποιείς πόσο επικίνδυνα έχει συρρικνωθεί ο ελεύθερός σου χρόνος. Παλεύεις να διατηρήσεις και να προστατεύσεις αυτό τον χρόνο, αλλά δεν τα καταφέρνεις πάντα δυστυχώς.

Χωρίς τον ελεύθερό σου χρόνο μοιάζεις χαμένος, αποπροσανατολισμένος, εξαντλημένος ψυχικά. Χωρίς χρόνο για τον εαυτό σου και τα ενδιαφέροντά σου δεν μπορείς να νιώσεις ικανοποιημένος για τη ζωή σου. Νιώθεις ότι κάτι λείπει, ότι κάτι δεν κάνεις καλά. Δεν γίνεται να βρίσκεσαι συνεχώς και μόνο ανάμεσα σε έγνοιες, διεκπεραιώσεις και καθήκοντα. Έτσι, βιώνεις την καθημερινότητά σου στεγνά και μονότονα σε σημείο, που αρχίζει να σε διαβρώνει και να σε αλλοιώνει. Μπορεί και να συνηθίσεις τόσο πολύ σε αυτό που να σου φαίνεται ότι αυτό και μόνο είναι φυσιολογικό και αρκετό για τη ζωή ενός ενήλικα. Ότι έτσι είναι τα πράγματα και θα πρέπει να το αποδεχτείς.

Φαντάσου, όμως, μια ζωή όπου όλα θα επαναλαμβάνονται συνεχώς και όλα θα σχετίζονται περισσότερο με τα «πρέπει» σου. Φαντάσου μια ζωή σχεδόν τόσο προβλέψιμη που θα γίνεται σταδιακά «αδιάφορη» έως και βαρετή. Πόση ευτυχία μπορείς να βρεις μέσα σε μια τέτοια εκδοχή της ζωής σου; Φυσικά και θα υπάρχει ένα πρόγραμμα προκειμένου να προλάβεις όλα όσα χρειάζεται να προλάβεις.

Ωστόσο, δεν είσαι μόνο αυτό! Δεν είσαι μόνο ένα πρόγραμμα! Είσαι πολλά περισσότερα από αυτό. Είσαι οι ανάγκες σου, τα όνειρά σου, οι επιθυμίες σου, οι δοκιμές και οι πειραματισμοί σου, είσαι οι φίλοι σου, τα χόμπι σου, η διασκέδαση και η χαλάρωσή σου. Είσαι η προσωπικότητα που είσαι και γυρεύεις να ανακαλύψεις περαιτέρω τον ίδιο σου τον εαυτό. Οι περιορισμοί, οι απαιτήσεις, οι ατελείωτες υποχρεώσεις δεν αφήνουν χώρο και χρόνο να γνωρίσεις κι άλλο τις δυνατότητες, τις ικανότητες, αλλά και τις εκφάνσεις σου. Συχνά, έχει κανείς την αίσθηση ότι μένει στάσιμος, επειδή όλα του φαίνονται τα ίδια και τα ίδια. Ο χρόνος, ωστόσο, δεν θα προκύψει από μόνος του.

Εμείς οφείλουμε να παρέμβουμε στις αυτοματοποιημένες καθημερινές διαδικασίες και να δημιουργήσουμε μικρά διαλείμματα, ώστε να τα αξιοποιήσουμε, όπως επιθυμούμε. Καμία αλλαγή δεν θα συμβεί, αν εμείς δεν συνειδητοποιήσουμε την αναγκαιότητα αυτή του χρόνου, που θα διαθέσουμε αποκλειστικά για εμάς και για ό,τι μας κάνει να νιώθουμε πιο «γεμάτοι», πιο «πλήρεις». Κι αυτό δεν θα πρέπει να έχει την έννοια του προσωρινού. Χρειάζεται να γίνει τόσο συνειδητό, ώστε να μετατραπεί σε στάση ζωής. Να μην φτάνεις, δηλαδή τα όρια της υπερκόπωσης, της κατάρρευσης ή των ψυχοσωματικών συμπτωμάτων για να θυμηθείς ότι δεν διαχειρίζεσαι «σωστά» τον χρόνο σου!

Ξεκίνα και κάνε μια λίστα με το τι σου έχει λείψει, τι έχεις πεθυμήσει, τι παραμελείς ή αναβάλλεις συνεχώς. Τι θες από καιρό να κάνεις ή να δοκιμάσεις, αλλά δεν βρήκες το χρόνο για αυτό, γιατί πάντα υπήρχαν άλλες προτεραιότητες! Ξεκίνα να θες να ζήσεις περισσότερο παρά να διεκπεραιώνεις μόνο προβλήματα και υποχρεώσεις. Ξεκίνα να δίνεις περισσότερη βαρύτητα στο τι νιώθεις και πόσο ευχαριστημένος είσαι ή δεν είσαι με τη ζωή που ζεις. Ο χρόνος είναι ο πλούτος σου, η παρακαταθήκη σου. Είναι το μόνο μέσο που διαθέτεις για να εκπληρώσεις το δυναμικό σου, για να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου, για να δημιουργήσεις “στιγμές” που θα γίνουν οι αναμνήσεις σου.

Ο χρόνος που διασφαλίζεις για τον εαυτό σου και ο τρόπος που τον χρησιμοποιείς είναι αλληλένδετος με τη σωματική και ψυχική υγεία σου. Χωρίς ελεύθερο ποιοτικό χρόνο θα είσαι μια ρυθμισμένη, αυτοματοποιημένη ύπαρξη σε έναν κόσμο που σε γεμίζει με όλο και περισσότερες ευθύνες και υποχρεώσεις.
Χρειάζεται απλά και μόνο μια συνειδητοποίηση για να αλλάξουν όλα.

Μέσα από την αφύπνιση και τη συνειδητοποίηση της σημασίας που έχει ο διαθέσιμος χρόνος για τον άνθρωπο, όλα μπορούν να αποκτήσουν μια άλλη δυναμική. Αρκεί, να το δεις. Αρκεί να το καταλάβεις πριν να είναι αργά. Όσο κι αν πράγματι ο κόσμος γύρω μας δυσκολεύει και οι απαιτήσεις πιέζουν, ο άνθρωπος δεν είναι μηχανή και ούτε μπορεί να λειτουργήσει για πολύ καιρό με όρους μηχανής. Η φύση του ανθρώπου χρειάζεται τη σύνδεση με τους άλλους, με τη φύση, με τη χαλάρωση, τη διασκέδαση, με τα όνειρά του, με τον ίδιο του τον εαυτό.

Χωρίς τον ελεύθερο χρόνο δεν μπορεί να κάνει αυτή τη σύνδεση. Χωρίς αυτή τη σύνδεση νιώθει μόνος, στεγνός, χαμένος. Ας έχουμε τον νου μας στην ψυχική ισορροπία μας κι ας μην σπαταλάμε άκριτα τον χρόνο που θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε υπέρ μας. Μερικές φορές, μπορεί απλά και μόνο μια υπενθύμιση να μας επαναφέρει εκεί που θα πρέπει να είμαστε: σε μια ποιοτική, όσο το δυνατόν, πλήρη ψυχικά, συναισθηματικά και πνευματικά ζωή…!