Γιάννης Παρασκευάς: ΠΡΟΜΗΘΕΪΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Γιάννης Παρασκευάς

Ο Προμηθέας ήταν γιος του Ιαπετού και της Κλυμένης.
Τιτάνας, με πιο γνωστούς από τα αδέλφια του τον Επιμηθέα και τον Άτλαντα.
Προμηθέας: πρόοδος – γνώση. Επιμηθέας: μετάνοια – οπισθοδρόμηση.

Γιος του Προμηθέα ήταν ο Δευκαλίων, ο γενάρχης του ανθρώπινου γένους μετά τον κατακλυσμό, μαζί με τη γυναίκα του, την Πύρρα.
Ρίχνοντας πέτρες πίσω τους, οι πέτρες του Δευκαλίωνα γίνονταν άνδρες και οι πέτρες της Πύρρας γυναίκες.

Πριν από όλα αυτά, ο Προμηθέας, βλέποντας τους ανθρώπους γυμνούς και αδύναμους, έκλεψε από το εργαστήριο του Ήφαιστου και της Αθηνάς τη φωτιά, κρύβοντάς τη σε ένα άδειο κοτσάνι μάραθου, και την έδωσε στους ανθρώπους.
Έδωσε στους ανθρώπους ένα πολύτιμο δώρο, ένα μέσο που θα τους βοηθούσε να προστατευθούν από τα φυσικά φαινόμενα, να φτιάξουν εργαλεία, να βελτιώσουν τις συνθήκες της ζωής τους.

Θύμωσε ο Δίας και του επέβαλε μια αιώνια τιμωρία: τον έστειλε μακριά στον Καύκασο, τον έδεσε σε έναν βράχο και καθημερινά ένας αετός του έτρωγε το συκώτι, που τη νύχτα ανανεωνόταν.
Τον έσωσε ο Ηρακλής, αφού σκότωσε τον αετό με τα βέλη του και έσπασε τις αλυσίδες που ήταν δεμένος.

Ο Δίας τιμώρησε τους ανθρώπους επειδή πήραν τη φωτιά από τον Προμηθέα. Έδωσε εντολή στον Ήφαιστο να δημιουργήσει από πηλό την πρώτη γυναίκα, την Πανδώρα, που μέσα στο κουτί της είχε όλα τα κακά για τον άνθρωπο: μόχθος – αρρώστια – πόλεμος – θάνατος – φυσικές καταστροφές – ενδοκοινωνική βία.

Τιμώρησε ο Δίας τους ανθρώπους και τον Προμηθέα, όχι γιατί του έκλεψαν τη φωτιά και έτρωγε το κρέας του ωμό.
Τιμώρησε τους ανθρώπους για την κακή χρήση που έκαναν του δώρου που τους πρόσφερε ο Προμηθέας και τον Προμηθέα που δεν φρόντισε να δείξει στους ανθρώπους τη σωστή χρήση του δώρου του — χρήση για το όφελος των ανθρώπων και όχι για τον αφανισμό τους.

Ο Προμηθέας, ο ήρωας του μύθου, δεν αντιπροσωπεύει τίποτα άλλο παρά τον κάθε ερευνητή – επιστήμονα που καθημερινά πασχίζει για την ανακάλυψη νέων πραγμάτων που θα διευκολύνουν τη ζωή των ανθρώπων σε αυτόν τον πλανήτη.

Σε κάθε χρονική περίοδο οι κοινωνικές δομές είναι διαφορετικές· πάντα όμως οι άνθρωποι, σε όλες τις περιόδους, πασχίζουν να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσής τους.
Σε αυτή την προσπάθεια συμβάλλουν οι επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων, με την ανακάλυψη διαφόρων πραγμάτων.

Δυστυχώς, στις μέρες μας δεν υπάρχει ο ΔΙΑΣ, δεν υπάρχουν εκείνες οι δυνάμεις που θα επιβάλουν την τιμωρία για την κακή χρήση των ΔΩΡΩΝ που κάνουν οι επιστήμονες στην κοινωνία.
Αντίθετα, υπάρχουν δυνάμεις και θεσμοί που χρησιμοποιούν αυτά τα δώρα για την καταστροφή – την εκμετάλλευση των ανθρώπων – την καταπίεση και υποδούλωση – την υπερσυγκέντρωση πλούτου – τον αφανισμό όσων δεν υπακούουν, όσων δεν σκύβουν το κεφάλι.

Δεν είναι και δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι ερευνητές που μετάνιωσαν για την ανακάλυψή τους, όταν αντιλήφθηκαν ότι χρησιμοποιείται για το κακό και την καταστροφή της ανθρωπότητας.
Δεν φταίνε για την ανακάλυψή τους· φταίνε γιατί δεν έμαθαν στους ανθρώπους τη σωστή χρήση της, τη χρήση προς όφελος και όχι προς καταστροφή, και ίσως τους τρόπους αποκλεισμού της καταστροφικής χρήσης.

Δεν είναι κακή η πυρηνική ενέργεια· είναι καταστροφική η χρήση της ως πυρηνικό όπλο.
Δεν είναι κακές οι ανακαλύψεις φαρμάκων και μηχανημάτων, δεν είναι κακό το διαδίκτυο, δεν είναι κακά τα διάφορα οικονομικοτεχνάσματα για τη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Θα έπρεπε να δεχθούν την Προμηθεϊκή Τιμωρία όλοι αυτοί που τα ανακάλυψαν, όχι για την ανακάλυψη, αλλά γιατί δεν φρόντισαν να διδάξουν στους ανθρώπους τη σωστή τους χρήση ή επιστημονικά να αποτρέπουν την κακή χρήση εις βάρος της ανθρωπότητας.
Δεν θα έπρεπε να δίνεται η δυνατότητα σε κανέναν όλα αυτά να γίνονται όπλα στα χέρια των λίγων.

Η ληστρική συμπεριφορά του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος γίνεται με όπλα και μέσα που έχουν εφεύρει οι μεγάλοι οικονομολόγοι – μελετητές.
Τα φονικά όπλα είναι έργο επιστημόνων· τα όπλα μαζικού αφανισμού είναι και αυτά δικά τους έργα.

Ο Μύθος της Προμηθεϊκής Τιμωρίας είναι Μύθος Διδαχής.

Υ.Σ. Την αφορμή για το σχόλιο μού την έδωσε μια κουβέντα με τον φίλο μου, τον Ηλία τον Καραβόλια.