Οι 200 Αφγανοί της πλατείας Βικτωρίας

Εν αναμονή χορήγησης πολιτικού ασύλου, που θα τους επιτρέψει να φύγουν από την Ελλάδα -όπως οι ίδιοι δηλώνουν ότι επιθυμούν- βρίσκονται 150 - 200 Αφγανοί πρόσφυγες, οι οποίοι δύο μήνες τώρα, από τις 10 το πρωί ως τις 10 το βράδυ συνωστίζονται στην

Εν αναμονή χορήγησης πολιτικού ασύλου, που θα τους επιτρέψει να φύγουν από την Ελλάδα -όπως οι ίδιοι δηλώνουν ότι επιθυμούν- βρίσκονται 150 - 200 Αφγανοί πρόσφυγες, οι οποίοι δύο μήνες τώρα, από τις 10 το πρωί ως τις 10 το βράδυ συνωστίζονται στην Πλατεία Βικτωρίας.

Στην πλειονότητά τους είναι άνδρες -από 18 έως 40 ετών- αλλά επίσης αρκετές γυναίκες και παιδιά,που κατά κύριο λόγο ανήκουν στη φυλή των Χαζάρα, συγκεντρώνονται στην πλατεία Βικτωρίας, μετά την -όπως καταγγέλουν- «εκδίωξή τους από τις πλατείες του Αγίου Παντελεήμονα και Αττικής».

Οι σιίτες Χαζάρα είναι φυλή του Αφγανιστάν (το ποσοστό τους επί του συνόλου του πληθυσμού είναι περίπου 10%) και είναι κόκκινο πανί για τους σουνίτες Ταλιμπάν. Έτσι, πολλοί από αυτούς παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς, καθώς, όπως αναφέρουν, στον τόπο τους βρίσκονται σε μόνιμο κίνδυνο.

«Αναγκάστηκα να φύγω από την πατρίδα μου, το Γκάζνι του Αφγανιστάν, λόγω έλλειψης ασφάλειας για μένα και για την οικογένειά μου. Εκεί πλέον δεν μπορούσα ούτε να δουλέψω, ούτε ο μεγαλύτερος γιος μου να πάει στο σχολείο, αφού δεν λειτουργούν καν τα σχολεία», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Σολτανί, ο οποίος, μαζί με τη σύζυγο και τους δύο γιους του, 5 και 2,5 χρόνων, έφθασαν πριν πέντε μήνες στην Ελλάδα, μέσω Ιράν και Τουρκίας, πληρώνοντας σε δουλέμπορους 10.000 ευρώ.

Ο επίσης Χαζάρα Φερσέτ από την Καμπούλ (σσ. στη χώρα του εργαζόταν για το ΝΑΤΟ ως χειριστής ηλεκτρονικών υπολογιστών) δηλώνει: «Η ανασφάλεια είναι ο κύριος λόγος, που μας αναγκάζει να φύγουμε από το Αφγανιστάν, πολύ περισσότερο από ό,τι η οικονομική συγκυρία».Ο Φερσέτ έφτασε στην Ελλάδα πριν από δυόμιση μήνες έχοντας περάσει τα σύνορα του Έβρου. Σημειώνει πως στο Ιράν δεν μπορούσαν να μείνουν ο ίδιος και η τετραμελής οικογένειά του, αφού «οι Ιρανοί μας ζητούσαν χρήματα για να δεχτούν τα παιδιά μας στο σχολείο και οι Τούρκοι δεν μας αναγνώριζαν ως πολιτικούς πρόσφυγες».

Η Μάριαμ, που προέρχεται από την Χεράτ και ανήκει στη φυλή των Τατζίκων (περίπου 20-25% του πληθυσμού του Αφγανιστάν) δηλώνει ότι «στο Αφγανιστάν, όπως είναι σήμερα η κατάσταση, οι γυναίκες δεν μπορούν να ζήσουν σαν άνθρωποι. Είναι μεγάλο το πρόβλημα με την ασφάλεια των παιδιών μας. Δεν μπορούμε να τα στείλουμε στο σχολείο, γιατί τα αρπάζουν οι αντίπαλοι της κυβέρνησης και τα κρατούν ομήρους για να εκβιάσουν τους άντρες μας και να τους στρατολογήσουν. Έτσι σκοτώθηκε ο αδελφός του άντρα μου. Προσπάθησε να σώσει τον γιο μας από αυτούς τους ανθρώπους, που προσπαθούσαν να τον αρπάξουν από το σχολείο του».

Στην συντριπτική τους πλειονότητα οι Αφγανοί πρόσφυγες δηλώνουν πως θέλουν να φύγουν από την Ελλάδα, είτε με προορισμό συγκεκριμένη χώρα, είτε για οποιαδήποτε άλλη, όπως ο 17χρονος Μούσα, που λέει πως θέλει να πάει στη Σουηδία, όπου βρίσκεται ο θείος του, για να σπουδάσει γιατρός. Διευκρινίζουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ πως θέλουν να φύγουν από την Ελλάδα, εξαιτίας της οικονομικής κατάστασης, που τούς στερεί το δικαίωμα της δουλειάς, αλλά και λόγω των επιθέσεων και προπηλακισμών, που δέχονται στις περιοχές Αγίου Παντελεήμονα και Αττικής.

«Έχω δεχτεί τρεις επιθέσεις στην Αχαρνών, καθώς πήγαινα στον σταθμό Αττική για να πάρω το τρένο», λέει ο Σολτανί δείχνοντας ένα τραύμα από μαχαίρι στον καρπό του. Ο Φερσέτ υπερθεματίζει, σημειώνοντας πως τον χτύπησαν κοντά στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, «χωρίς κανένα λόγο», υποστηρίζοντας πως οι αστυνομικοί, που ήταν εκεί, δεν έκαναν τίποτα για να συλλάβουν αυτούς που τον χτύπησαν. Ο Ατάς, από την πλευρά του, καταγγέλει ότι το βράδυ του Σαββάτου, κοντά στην πλατεία Αττικής, αστυνομικοί τού έκαναν έλεγχο, του πήραν την κόκκινη κάρτα, το κινητό του και 400 ευρώ. Η Μύριαμ, πάλι, έχει αντίστοιχα να διηγηθεί.

Αναφέρουν πως ο λόγος, για τον οποίο συγκεντρώνονται τόσοι άνθρωποι στην πλατεία Βικτωρίας, είναι ότι βρίσκονται κοντά στα σπίτια τους, νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια και συναντιούνται για να ανταλλάξουν νέα της πατρίδας τους και κυρίως να ενημερωθούν από εκείνους, που ζουν περισσότερο καιρό στην Ελλάδα, για τη διαδικασία εξασφάλισης πολιτικού ασύλου.

«Το χαρτί του ασύλου θα μας δώσει την ευκαιρία να φύγουμε για άλλες χώρες, αφού στην Ελλάδα είναι αδύνατο να ζήσουμε, η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για μας, η οικονομική κατάσταση δεν είναι καλή για να βρούμε δουλειά και επιπλέον μας κυνηγούν», λένε.