Πέθανε ο Στάθης Βασιλάκης

ʼφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 79 ετών. Ήταν από τους πρωτοπόρους του τουρισμού. Η συνέντευξη που είχε δώσει στη «Ροδιακή».

Πέθανε την Τρίτη σε ηλικία 79 χρονών νοσηλευόμενος σε ιδιωτική κλινική ο ξενοδόχος Στάθης Βασιλάκης, ένας από τους πρωτοπόρους επιχειρηματίες της Ρόδου και της Δωδεκανήσου. Ο Στάθης Βασιλάκης ήταν ένας από τους επιχειρηματίες που οικοδόμησαν το τουριστικό θαύμα της Ρόδου, με ιδιαίτερα έντονη και αξιόλογη δραστηριότητα. Η κηδεία του έγινε χθες ενώ ψήφισμα για τον θάνατό του, εξέδωσε η Ένωση Ξενοδόχων Ρόδου. Ο Βασιλάκης Στάθης γεννήθηκε στην Κάλαθο το 1933 και τελείωσε το Βενετόκλειο Γυμνάσιο το 1951. Στη συνέχεια φοίτησε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ρόδου και πήρε το δίπλωμά του το 1953. Για ένα μικρό διάστημα εργάσθηκε στην Ιερά Μητρόπολη Ρόδου και από το 1954 αρχίζει την επιχειρηματική του δραστηριότητα. ΄Ηταν ο πρώτος που έφερε στη Ρόδο τα Juke Box, ήταν αντιπρόσωπος αυτοκινήτων (Volkswagen) και αντιπρόσωπος και παραγωγός κινηματογραφικών ταινιών. Το 1963 μπαίνει στο χώρο των ξενοδοχείων με την ίδρυση του ξενοδοχείου «Εσπέρια». Στη συνέχεια δημιουργεί κατά σειρά τα ξενοδοχεία «Εσπερίδες» (1970), «Έσπερος Παλλάς» (1985), «Έψιλον Αpts» (1989), «Εσπέρια» και «Esperos Village» (1990), με συνολική δυναμικότητα σε κλίνες πάνω από 2.800, γεγονός που τον κατατάσσει από πλευράς μεγέθους της αλυσίδας των ξενοδοχείων του, μεταξύ των 10 πρώτων ξενοδοχειακών ομίλων της Χώρας. Στο διοικητικό συμβούλιο της ΄Ενωσης Ξενοδόχων Ρόδου εκλέχθηκε τον Αύγουστο του 1969 ως σύμβουλος μέχρι τον Μάρτιο του 1974. Επανεκλέχθηκε τον Ιούνιο του 1977, τον Μάιο του 1985 έγινε αντιπρόεδρος μέχρι τον Μάιο του 1988 και από τότε μέχρι το 2005 ήταν σύμβουλος. Παντρεύτηκε την Αγγελική το γένος Κομιτοπούλου και έχει δύο παιδιά, την Μαρία και τον Γιάννη, που σπούδασαν ξενοδοχειακά και ασχολούνται στην οικογενειακή τους επιχείρηση, η Μαρία ως διευθύντρια του Ξενοδοχείου «Εσπερίδες» και ο Γιάννης ως διευθύνων σύμβουλος της Α.Ε. «Εσπέρια». Συλλυπητήρια από Νομάρχη Πληροφορηθείς ο Νομάρχης Δωδεκανήσου Γιάννης Μαχαιρίδης τον θάνατο του γνωστού ξενοδόχου Στάθη Βασιλάκη, επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον γιο του Γιάννη, ενώ απέστειλε στην οικογένεια του εκλιπόντος την παρακάτω συλλυπητήρια επιστολή: «Στο άκουσμα του θανάτου ενός τόσο άξιου συμπατριώτη μας, όπως ο Στάθης Βασιλάκης, συνειδητοποιεί ο καθένας μας το μέγεθος της μεγάλης απώλειας. ʼνθρωπος εργατικός, τολμηρός και διορατικός, ήταν από εκείνους που πίστεψαν και επένδυσαν στις δυνατότητες της Ρόδου, συμβάλλοντας επί δεκαετίες με έργα και δράσεις στην καθιέρωσή της ως προορισμού υψηλών προδιαγραφών και απαιτήσεων στη διεθνή τουριστική αγορά. Ο Στάθης Βασιλάκης δεν συμβιβάστηκε ποτέ με κάτι λιγότερο. Δεν συμβιβάστηκε με τη μετριότητα και τη μεμψιμοιρία. Έτσι θα μείνει και έτσι θα περάσει στις μνήμες όλων των Ροδιτών. Δεχθείτε παρακαλώ τα βαθύτατα συλλυπητήριά μου και τη διαβεβαίωση ότι μοιράζομαι μαζί σας τη θλίψη για την απώλεια ενός φίλου και ενός σημαντικού για το νησί μας ανθρώπου. Ο νομάρχης Δωδεκανήσου Γιάννης Μαχαιρίδης» Ψήφισμα της Ε.Ξ.Ρ. Το διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης Ξενοδόχων Ρόδου με την αναγγελία του αδόκητου θανάτου του διατελέσαντος επί σειρά ετών αντιπροέδρου της ΣΤΑΘΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ συνήλθε εκτάκτως σήμερα (σ.σ. προχθές) 14 Δεκεμβρίου ημέρα Τρίτη και ώρα 13:30 και αφού άκουσε τον πρόεδρο, ο οποίος εξήρε την προσωπικότητα του εκλιπόντος και τη συμβολή του στην τουριστική ανάπτυξη της Ρόδου και ιδιαίτερα στην ανάπτυξη της ροδιακής ξενοδοχίας καθώς και την κοινωνική του προσφορά, απεφάσισε ομόφωνα: 1. Να παρακολουθήσει σύσσωμο το διοικητικό συμβούλιο την νεκρώσιμη ακολουθία. 2. Να κατατεθεί στεφάνι στη σωρό του εκλιπόντος. 3. Να αποχαιρετίσει τον εκλιπόντα ο πρόεδρος της Ένωσης. 4. Να διαβιβασθούν τα συλλυπητήρια της Ένωσης στην οικογένεια του αποθανόντος. 5. Να διατεθεί στη μνήμη του ποσό για τους σκοπούς του Δωδεκανησιακού Ιδρύματος Υποτροφιών. 6. Να δημοσιευθεί το παρόν ψήφισμα στον τοπικό Τύπο. Για το διοικητικό συμβούλιο Ο πρόεδρος Β. Μηναΐδης Ο γραμματέας Κ. Κωσταρίδης Η συνέντευξη του Στάθη Βασιλάκη, ο οποίος μίλησε για πρώτη φορά στη ζωή του, στην Ροδούλα Λουλουδάκη και η οποία δημοσιεύθηκε στη «Ροδιακή» τον Ιούνιο του 2009 Στην πρώτη μου προσπάθεια, μέσω τρίτων, αντιμετώπισα άρνηση. Λίγες μέρες μετά συνάντησα τον ίδιο τον Στάθη Βασιλάκη. Του ζήτησα να μου μιλήσει για τη ζωή του την πολυτάραχη, με τις μεγάλες αποφάσεις, τις επιτυχίες και τις ανατροπές. Γιατί σημασία δεν έχει να μην πέφτεις ποτέ αλλά όταν πέφτεις να ξανασηκώνεσαι. "Ξέρεις γιατί τα έκανα όλα αυτά;” με αιφνιδίασε. “Για τις γυναίκες! Και ξέρεις γιατί αν μπορούσα θα έκανα ακόμη περισσότερα; Για να με θέλουν περισσότερο οι γυναίκες..."! Ο νεαρός που ξεκίνησε από σερβιτόρος στα ξενοδοχεία του Προφήτη Ηλία και τα επόμενα χρόνια ό,τι έπιανε γινόταν χρυσός, λέει την αλήθεια, που συνήθως δύσκολα λέγεται, χωρίς να κρύβεται πίσω από βαθυστόχαστες αναλύσεις. Σήμερα που αποφάσισε να μιλήσει δίνει μαθήματα ζωής κι όποιος τα πήρε τα πήρε! Καταφέρατε πολλά σ΄ αυτή τη ζωή. Υπάρχει συνταγή για την επιτυχία; Συνταγή υπάρχει, είναι η τόλμη κι η γοητεία. Να γοητεύεσαι απ΄ αυτό που κάνεις και να τολμάς να το κάνεις χωρίς να φοβάσαι τη λάθος επιλογή. Όταν ξεκινήσαμε να βάζουμε τα πρώτα λιθάρια στον τουρισμό δεν είχαμε τίποτα να χάσουμε. Τόσο εγώ όσο και οι λοιποί συνάδελφοι κάναμε τη Ρόδο τουριστική και ομορφότερη. Πιστεύαμε στον τουρισμό. Ήταν διέξοδος και μονόδρομος. Μιλήστε μου για εσάς, για το ξεκίνημά σας. Πώς από την Κάλαθο της Ρόδου γίνατε «ο Βασιλάκης»; Σε ηλικία 17-18 χρονών δούλεψα σαν σερβιτόρος στα ξενοδοχεία του Προφήτη Ηλία. Ευτύχησα να προσφέρω τις υπηρεσίες μου σε μεγάλες προσωπικότητες της εποχής. Στο λόρδο Χάλιφαξ, υπουργό Εξωτερικών της Αγγλίας, στον μεγαλοεκδότη Ελευθερουδάκη, σε ʼραβες μεγιστάνες και σε πολλούς άλλους. Τι σκεφτόσασταν τότε που βλέπατε τους πλούσιους; Εγώ ένας φοιτητής της παιδαγωγικής ακαδημίας ένιωθα θαυμασμό και δέος. Έλεγα «κι εγώ θα δουλέψω και κάτι θα κάνω…» Πιστεύατε τότε ότι θα κάνετε πολλά λεφτά; Ήμουνα βέβαιος. Όταν έχεις στόχο στη ζωή σου που βγαίνει μέσα από την ψυχή σου τότε όλα γίνονται. Είχα την επιθυμία να διακριθώ, τόσο για να κολακέψω τον ίδιο μου τον εαυτό όσο και για να εντυπωσιάσω όλους τους άλλους που οικονομικά ήταν καλύτερα από εμένα. Αυτό είναι λοιπόν το μυστικό; Να θέλεις κάτι πολύ; Δεν υπάρχει περίπτωση να μην πετύχεις με τη δύναμη και τη θέληση. Κι αν σκοντάψεις τη μια θα σηκωθείς και τότε πάλι θα ακολουθήσεις το δρόμο σου. Ο δικός σας ο δρόμος έδειχνε να είναι το σχολείο. Πώς αλλάξατε προσανατολισμό; Τελείωσα την παιδαγωγική ακαδημία και διορίστηκα δάσκαλος. Παραιτήθηκα από δάσκαλος και υπηρέτησα την πατρίδα ως Έφεδρος Αξιωματικός. Συγχρόνως φοιτούσα στην Πάντειο Σχολή την οποία δεν αξιώθηκα ποτέ να τελειώσω. Μου έμειναν τέσσερα μαθήματα. Επομένως το πτυχίο δεν είναι το παν. Οι δικές μας εποχές ήταν οι εποχές του μόχθου, της χειρωνακτικής εργασίας και του μικροεμπορίου το πολύ. Σήμερα οι γνώσεις είναι απαραίτητες και όσοι νεολαίοι επιθυμούν να καταξιωθούν θα πρέπει να καλλιεργήσουν το πνεύμα τους και ν΄ αποκτήσουν γνώσεις. Ποια ήταν η συνέχεια; Ξεκίνησε ο αγώνας της ζωής. Η πρώτη μου δουλειά υπήρξε αποτυχία. Κατασκεύασα ένα εργοστάσιο κονσερβοποιίας που έφτιαχνε μαρμελάδα. Μετά άνοιξα ένα μαγαζάκι στην οδό Παπάγου 10, μόλις 12 τ.μ. Στο μαγαζάκι πουλούσα τα δίκυκλα “Vespa” αλλά ένας συνάδελφός μου που είχε το «χάρισμα» της απληστίας κατάφερε να μου πάρει την αντιπροσωπεία. Έτσι βρέθηκα να είμαι ένας δάσκαλος χωρίς σχολείο κι ένας αντιπρόσωπος χωρίς αντικείμενο. Παίρνω των ομματιών μου και πάω στην Ιταλία, μιας και ήξερα καλά ιταλικά, για να αναζητήσω καλύτερες μέρες. Εκεί ανακάλυψα ότι οι άνθρωποι που έπιναν το ποτό τους στα μπαρ συχνά έπαιζαν και φλιπεράκια. ΄Εφερα τα πρώτα φλιπεράκια στη Ρόδο και γρήγορα και σε άλλες περιοχές. Έτσι απέκτησα το πρώτο μου εκατομμύριο. Όταν αποκτήσεις το πρώτο εκατομμύριο είναι πολύ πιο εύκολο ν΄ ανοίξουν οι δρόμοι. Πότε φτιάξατε το πρώτο σας ξενοδοχείο; Αγόρασα το οικόπεδο το 1966. Μέσα σε ένα χρόνο έχτισα και λειτούργησα το «Εσπέρια», στην πόλη της Ρόδου. Πώς παίρνατε μια απόφαση; Μετά από πολύ σκέψη, σταθμίζοντας παράγοντες; Ακολουθούσα τη διαίσθησή μου. Κάποιες φορές έπεφτε έξω αλλά και στην επόμενη κίνηση τη διαίσθησή μου ακολουθούσα. Είχα μια αυτοπεποίθηση πάντα. Έπεισα ανθρώπους που διεύθυναν τράπεζες και μου έδωσαν δάνεια. Ήμουν όμως κι εγώ συνετός και συνεπής στις συναλλαγές μου. Δεν μου λείπει η μετριοφροσύνη αλλά παρά ταύτα θέλω να δηλώσω ότι τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί στη βούληση και το πείσμα του ανθρώπου. Θα υπήρξατε όμως και τυχερός άνθρωπος. Η τύχη είναι ανθρώπινο δημιούργημα. Υπήρξα τυχερός, πολύ τυχερός μπορώ να πω, διότι με εμπιστεύτηκε μια έξυπνη γυναίκα, που μέχρι σήμερα είναι σύζυγός μου, και μου χάρισε δύο παιδιά τα οποία συνεχίζουν το έργο μου. Σας πρόδωσαν άνθρωποι; Τους ξέχασα όλους. Αυτά συμβαίνουν όταν βρίσκεσαι σε τέτοιο περιβάλλον. Εγώ θυμάμαι πάντα την επιστολή του Ισοκράτη προς τους Βασιλευομένους: «Αν σε καθυβρίζουν κι έχουν δίκιο φρόντισε να γίνεις καλύτερος. Αν όμως έχουν άδικο αγνόησέ τους και προσπέρασέ τους…» Εσείς αδικήσατε; Νομίζω όχι. Αν ξεκινούσατε τη ζωή σας από την αρχή τι θα αλλάζατε; Την ίδια ζωή θα έκανα. Με τα λάθη, τις χασούρες, τις αποτυχίες. ʼλλωστε αυτά σφυρηλάτησαν τη θέλησή μου. Τελικά τι έχει σημασία στη ζωή; Στη ζωή έχει σημασία μια ωραία γυναίκα δίπλα σου. Μετανιώνετε για κάτι; Δεν μετανιώνω για τίποτα. Ούτε καν λυπάμαι που μεγάλωσα. Τι φοβάστε; Κάποιο φόβο θα έχετε κι εσείς. Το να υπάρχεις πλημμελής σαν άνθρωπος. Να υστερείς σε μετριοφροσύνη και καλοσύνη. Η καλοσύνη σήμερα θεωρείται αδυναμία χαρακτήρος. Η αδυναμία γεννάει ευαισθησία και η ευαισθησία ποιότητα ζωής. Ποιο θεωρείτε το πιο σημαντικό σας απόκτημα; Νομίζω ότι στη Ρόδο αφήνω μια ευημερία. Έχω πέντε ξενοδοχεία και 800 εργαζόμενους. Αλλά το πιο σπουδαίο μου απόκτημα, για το οποίο είμαι και περήφανος, είναι τα έξι μου εγγόνια. Σήμερα πώς ζείτε; Ζω σαν παροπλισμένος. Μου λείπει η εξουσία, την οποία, φυσικά, έχω παραχωρήσει στα παιδιά μου, αλλά έχω πολλά να θυμάμαι και με τις αναμνήσεις μου γεμίζει η ζωή μου. Στους ανθρώπους που ξεκινούν τώρα τι θα λέγατε; Να ονειρεύονται και ν΄ αγωνίζονται για να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα.