Στον Ορέστη Παπαγεωργίου

Βουβό και απολιθωμένο έμεινε το μικρό μας χωριό, το Βάτι, στην τρομερή είδηση.

Βουβό και απολιθωμένο έμεινε το μικρό μας χωριό, το Βάτι, στην τρομερή είδηση. Ο Ορέστης του Βασίλη άφησε την τελευταία του πνοή. Κρίμα! Είναι κρίμα να χάνονται τέτοια παιδιά σαν τον Ορέστη! Γιατί; Γιατί; Αναρωτιούνται όλοι. Γιατί να χαθεί τέτοιο παιδί, με τόσα μεγάλα και ωραία προτερήματα; Καλοσυνάτο, ευγενικό, γελαστό, γεμάτο αγάπη, που την σκόρπιζε απλόχερα σ’ όλο το χωριό. Οι φίλοι του και όλα τα παιδιά, έχουν να πουν, πόσο ειλικρινής και ανιδιοτελής φίλος υπήρξε. Το μεγαλείο της ψυχής του, ήταν ο μαγνήτης που κρατούσε κοντά του τη νεολαία του χωριού μας. Γι’ αυτό όλα τα παιδιά, όσο μακριά κι αν βρίσκονταν, ήρθαν εδώ κοντά του, για να του δώσουν το τελευταίο τους φιλί, τον τελευταίο ασπασμό. Αυτή τη στιγμή οι φίλοι του είναι σοκαρισμένοι και πλέουν σε πελάγη απελπισίας με μεγάλα ερωτηματικά για το χαμό του Ορέστη. Σε σας παιδιά του χωριού μας σας κάνω μια πρόταση: Την τρίτη του Πάσχα που θα πάτε για την Παναγία της Σκιαδενή, στο προσκλήτηριό σας να πείτε το όνομα του Ορέστη και να βροντοφωνάξετε όλοι μαζί: Παρών! Ναι! Θα είναι η φωνή του, γιατί θα είναι κοντά σας σ’ αυτή την ωραία εθιμική στιγμή του χωριού μας. Από την έκτη δημοτικού ο Ορέστης έλεγε κάθε χρόνο "παρών" στο προσκλητήριο για το Σκιάδι. Ορέστη! Ολο το Βάτι σήμερα είναι κοντά σου. Κλαίει και οδύρεται, που τόσο γρήγορα κόπηκε το νήμα της ζωής σου. Ομως να είσαι βέβαιος ότι θα βρίσκεσαι πάντα στην πλατεία του χωριού με τους φίλους σου, ορθός με το γλυκό κι ολόχρυσο χαμόγελό σου. Ορέστη! Ζεις! Τα όργανά σου θα πάλλονται και θα σκιρτούν στα σώματα συνανθρώπων μας. Μεγαλειώδης, άξια, χριστιανική, η τελευταία πράξη της ζωής σου. Έδωσες το φως της ζωής σε πέντε ανθρώπους κι ας ήσουν ένα μικρό και ταπεινό λυχνάρι. Ορέστη! Οι μεγάλες χριστιανικές πράξεις αμείβονται από τον θεάνθρωπο. Γι’ αυτό να είσαι βέβαιος. Φεύγεις από την αγκαλιά της οικογένειάς σου, την αγκαλιά των φίλων σου, την αγκαλιά του χωριού σου. Ομως μια άλλη μεγάλη και θερμή αγκαλιά σε περιμένει, η ουράνια, που θα σε σφίξει κοντά της και θα σου δώσει την πρέπουσα θέση στην αιώνια ζωή. * Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καμπούρης