Στη Συρία κατέρρευσε η χώρα, όχι το καθεστώς

Rodiaki NewsRoom

Δημοσίευμα του δημοσιογράφου Τουντζά Μπενγκίντης εφημερίδος «Μιλλιέτ» στις 15 Μαρτίου 2021

Μετάφραση από τον Χαράλαμπο Καραγκιοζούδη
Ανχ ηε.α.

Καθώς αφήνουμε πίσω τη 10η επέτειο του εμφύλιου πολέμου της Συρίας, όταν κοιτάζουμε τη χώρα, βλέπουμε απέναντί μας μια κατακερματισμένη και εξαιρετικά περίπλοκη εικόνα στα Ανατολικά του Ευφράτη, στα Δυτικά του Ευφράτη και στις περιοχές που κυριαρχούνται από το καθεστώς του Άσαντ.

Επειδή κάθε μέρος της εικόνας, περιέχει επίσης και άλλες περιπλοκές,όσον αφορά τόσο τους παράγοντες, όσο και τα διαφορετικά σχέδια, σενάρια, τόσο τα ρητά όσο και τα εμπιστευτικά. Επιπλέον, ο Άσαντ, για τον οποίο έλεγαν από την αρχή ότι φεύγει, έφυγε, εξακολουθεί να βρίσκεται στη θέση του και μάλιστα περισσότερο ενισχυμένος.

Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησαν οι συγκρούσεις και μέχρι σήμερα, η προκύπτουσα ισορροπία σφαγής και μετανάστευσης, είναι ντροπιαστική για την ανθρωπότητα.Περισσότεροι από 600.000 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων 150.000 γυναίκες και παιδιά, έχασαν τη ζωή τους και ο αριθμός αυτών που εγκατέλειψαν τη χώρα και τα σπίτια τους, έφτασαν τα 13 εκατομμύρια.

Το χειρότερο είναι ότι το τέλος αυτής της σκοτεινής σήραγγας, είναι ακόμα αόρατο. Ναι, υπάρχουν ρητορείες για ειρήνη στη χώρα και την περιοχή και θαρρείς πως γίνονται προσπάθειες και διαβουλεύσεις, αλλά αυτά είναι ακόμα σε θεωρητικό επίπεδο. Ιδιαίτερα, λαμβάνοντας υπόψη τη διαμάχη εξουσίας μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας και ιδιαίτερα την «βαθιά» απειλή και τους κινδύνους στην περιοχή Ιντλίμπ. Έτσι το δράμα συνεχίζεται μπροστά στα μάτια του κόσμου. Ο Πρόεδρος της Ερυθράς Ημισελήνου της Τουρκίας Dr. Κερέμ Κινικ αφηγείται:

«Στα 10 χρόνια, λέγεται ότι το πιο κρίσιμο μέρος είναι το Ιντλίμπ, όμως στη Δαμασκό και στη Λατάκεια είναι διαφορετικά? Σήμερα, το 80% των Σύριων είναι εξαιρετικά φτωχοί. Υπάρχει ανεργία στο 60% του πληθυσμού που είναι σε ηλικία εργασίας, στους νέους. Για τους ανθρωπιστικούς μας παράγοντες βοήθειας, δηλαδή τον ΟΗΕ,την Ερυθρά Ημισέληνο και τον Ερυθρό Σταυρό, ο αριθμός των Σύριων που χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια το 2021, είναι 13,4 εκατομμύρια.

Αυτοί το 2020 ήταν 11 εκατομμύρια.Με άλλα λόγια, ο αριθμός των ανθρώπων που χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια, αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Δυστυχώς, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που έχει ανάγκη ανθρωπιστικής βοήθειας, όπως γυναίκες, άτομα με ειδικές ανάγκες, χήρες, παιδιά, δεν θα είναι σε θέση να επιβιώσουν, εκτός εάν παρέχεται πραγματική προστασία. Πάνω σ’ αυτή την κρίση του 2020, προστέθηκε και η κρίση του COVID.

Άμα το προσέξετε καλά, πολλοί άνθρωποι, δεν μπορούν να λάβουν υπηρεσίες υποστήριξης, ειδικά στις σκηνο-πόλεις, λόγω COVID κ.λπ. Μέχρι τώρα, υπάρχουν περίπου 45.000 επιβεβαιωμένες περιπτώσεις, αλλά ο αριθμός είναι τουλάχιστον διπλάσιος ή και τριπλάσιος.Το 42% των νοσοκομείων σε ολόκληρη τη χώρα και σχεδόν τα μισά από τα κέντρα πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης δεν λειτουργούν και το 70% του εργατικού δυναμικού υγείας σε ολόκληρη τη χώρα, την έχει εγκαταλείψει.

Για παράδειγμα, υπήρχαν περίπου 40.000 γιατροί και απέμειναν λιγότεροι από 5.000 γιατροί. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει νοσοκομείο, ούτε γιατρός, ούτε φάρμακο, ούτε και εμβόλιο». Αναφέροντας ότι η φτώχεια και η ανέχεια στη Λατάκεια και τη Δαμασκό, η οποίες βρίσκονται υπό τον έλεγχο του καθεστώτος, βρίσκονται σε ακραία κατάσταση, ο Dr. Κερέμ Κινικ συνεχίζει:

«Για παράδειγμα, το ρεύμα και το νερό παρέχονται ανά ώρα και οι άνθρωποι πλένουν τα ρούχα τους κ.λπ. Οι άνθρωποι παρατάσσονται στην ουρά μπροστά από τα αρτοποιεία το πρωί, για ν’ αγοράσουν ψωμί. Αυτά δεν είναι μόνο στη Δαμασκό, τη Λατάκεια και το Ιντλίμπ.

Στην πραγματικότητα, στο Ιντλίμπ, παρέχουμε τακτικά ψωμί για άλλους ανθρωπιστικούς παράγοντες.Για παράδειγμα ο ΤΜΟ (Οργανισμός Αγροτικής Εσοδείας) φέτος μας έδωσε 100.000 τόνους αλεύρι, τους οποίους με 10.000 φορτηγά TIR στείλαμε στο εσωτερικό της Συρίας, τα διοχετεύουμε στα δικά μας αρτοποιεία που έχουμε εκεί, φτιάχνουμε ψωμί και το μοιράζουμε, αλλά οι άνθρωποι που είναι στις περιοχές υπό το καθεστώς, δεν μπορούν καν να πλησιάσουν στο ψωμί μ’ αυτή την έννοια. Οι άνθρωποι δεν φτάνουν ούτε στο νερό του δικτύου.

Το 36% του πληθυσμού σε ολόκληρη τη Συρία, εξαρτάται από πόρους διαφορετικούς από το νερό του δικτύου. Όλοι έσκαψαν πηγάδια στα σπίτια τους…Οι υπόνομοι δεν λειτουργούν, όλες οι πηγές είναι μολυσμένες. Δυστυχώς, 500.000 παιδιά στη Συρία, αντιμετωπίζουν καθυστέρηση στην ανάπτυξη, λόγω υποσιτισμού και σχετικών ασθενειών.

Εν τω μεταξύ, υπάρχουν έρευνες, οι οποίες δίνουν πολύ πόνο.Για παράδειγμα, όταν ρωτούν τη νεολαία, ένας στους δύο νέους λέει ότι ένας στενός συγγενής ή φίλος, σκοτώθηκε στις συγκρούσεις. Ένας στους 6 Σύριους λέει ότι τουλάχιστον ένας από τους γονείς του έχει σκοτωθεί ή έχει τραυματιστεί σοβαρά. Το 12% αυτών είπαν ότι τραυματίστηκαν…».

Εν κατακλείδι:Τα τελευταία 10 χρόνια στη Συρία, κυριολεκτικά στη χώρα του αίματος και των δακρύων, όλα τα διαθέσιμα περιουσιακά στοιχεία έχουν χαθεί, ανεξάρτητα από τις πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, πολιτιστικές ή επιστημονικές πτυχές τους. Από την παλιά Συρία απομένει μόνο ο Άσαντ. Δηλαδή το καθεστώς στη Συρία, ο Άσαντ, ο οποίος στέκεται στη θέση του, όμως η χώρα έχει καταρρεύσει...