«O tempora, o mores!»(*)- Διοίκηση μέσω facebook!

Rodiaki NewsRoom

Του σμήναρχου ε.α.
Μιχαήλ Μαντικού

Για άλλη μια φορά, τα τεκταινόμενα στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου, αποτελούν θέμα για σοβαρό προβληματισμό. Ο λόγος, είναι η αντιπαράθεση μεταξύ της διοικήτριας και μέρους του προσωπικού, αλλά κυρίως η αντίδραση της διοικήτριας μέσω του λογαριασμού της σε κοινωνικό δίκτυο, στο οποίο αναφέρει: «Πραγματικά για τον "πρόεδρο" ετοίμαζα το φάκελο, με τα προηγούμενα δημοσιεύματα, για τον εισαγγελέα περίμενα όμως στη γωνία και για τη "μεγάλη στιγμή". Έκανε το λάθος. Δεν υπάρχει επιστροφή!!!».

Βέβαια, παρόμοιο τρόπο αντίδρασης φαίνεται να έχει εφαρμόσει και άλλος από το χώρο της υγείας, ο οποίος έκανε τις προθέσεις του γνωστές στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, όπου απαντώντας στο τι προτίθεται να κάνει με την άρνηση παραίτησης του ΔΣ του ΚΕΕΛΠΝΟ έγραψε:: «Αν δεν παραιτηθούν θα παυθούν και θα αντικατασταθούν»

Οι ανωτέρω συμπεριφορές, προσκρούουν στην πρώτη και βασική αρχή της όποιας αντιπαράθεσης σύμφωνα με την οποία αυτή θα πρέπει να γίνεται κατιδίαν και όχι δημόσια. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτό δεν αποτελεί αρχή στην άσκηση πολιτικής που αφορούν τα κοινά, όπου η δημόσια αντιπαράθεση είναι επιβεβλημένη στο πλαίσιο της ενημέρωσης των πολιτών. Τα οφέλη όμως από την εφαρμογή της κατιδίαν αντιπαράθεσης σε επίπεδο οργανισμού, εταιρίας ή μεμονωμένων προσώπων είναι πολλαπλά. Αρχικά δεν δημιουργείται αρνητική εντύπωση για τον οργανισμό, την εταιρία ή τα εμπλεκόμενα πρόσωπα. Η δημόσια αντιπαράθεση ενεργοποιεί αντανακλαστικά απαξίωσης των εμπλεκομένων και θίγει ευθέως το όνομά τους. Επίσης, δημιουργείται κλίμα σύγχυσης, γεγονός που αποπροσανατολίζει το προσωπικό , είτε αυτό είναι επιχειρησιακό , είτε διοικητικό και αποτελεί τη βάση για ευρεία σύγκρουση, αφού οι θέσεις και οι αντιθέσεις θα είναι πανταχού παρούσες. Έτσι, η δυσλειτουργία είναι το άμεσο επακόλουθο της δημόσιας αντιπαράθεσης. Παράλληλα, δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες για την εδραίωση κλίματος φόβου. Το γεγονός αυτό κάνει το έδαφος γόνιμο για τους επιτήδειους, εντός και εκτός του οργανισμού ή της εταιρίας ή σε τρίτους αν πρόκειται για φυσικά πρόσωπα, προκειμένου να αποκομίσουν προσωπικά οφέλη. Φυσικά, ο φόβος είναι το σίγουρο συστατικό για την υποστήριξη του ανίκανου. Εξαιτίας του φόβου, κανείς δεν κινείται, τίποτα δεν γίνεται και ο ανίκανος έχει να προτάξει τη δικαιολογία ότι έχει να κάνει με τεμπέληδες!

Βέβαια, τα οφέλη δεν δύναται να περιοριστούν στην έκταση ενός άρθρου, που το μόνο που επιδιώκει είναι να αποτελέσει εφαλτήριο για συναίνεση ,συνεργασία και προβληματισμό, προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.
Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι, η επιτυχία στην άσκηση διοίκησης δεν έρχεται με το διάβασμα ή την απομνημόνευση των αρχών που την διέπουν, αλλά με την κατανόηση και κυρίως την εφαρμογή τους. Σημειώνεται δε ότι, Λαμπρό πεδίο δόξης, μπορεί να αποτελέσει η δημοσιοποίηση πχ των δεικτών απόδοσης του οργανισμού, που τόσο πεισματικά οι προκάτοχοι – διοικητές- αρνούνταν να εμφανίσουν με σκοπό την αποφυγή της ουσιαστικής και μετρήσιμης αξιολόγησης του έργου τους από τους πολίτες (βλ. δημοσίευμα, Ιούνιος 2014, με τίτλο: Νοσοκομείο Ρόδου vs ΕΣΥ.net).

(*) «Ω καιροί, ώ ήθη!» (Κικέρων)