Αφυπνίστηκε η μεσαία τάξη της Ρωσίας
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 245 ΦΟΡΕΣ
Η γυναίκα του συγγραφέα Μπόρις Ακούνιν ξέσπασε: "Πάμε να φύγουμε. Δεν θέλω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου στη χώρα του Πούτιν". Εκείνος της απάντησε: "Δεν είναι δική του η χώρα. Ας περιμένουμε λίγο. Θα υπάρξει κοινωνική έκρηξη. Οι άνθρωποι δεν είναι ηλίθι
Στις 24 Σεπτεμβρίου, όταν ανακοινώθηκε στο συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος της Ρωσίας ότι ο επόμενος πρόεδρος της χώρας θα είναι και πάλι ο Βλαντίμιρ Πούτιν, η γυναίκα του συγγραφέα Μπόρις Ακούνιν ξέσπασε: "Πάμε να φύγουμε. Δεν θέλω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου στη χώρα του Πούτιν". Εκείνος της απάντησε: "Δεν είναι δική του η χώρα. Ας περιμένουμε λίγο. Θα υπάρξει κοινωνική έκρηξη. Οι άνθρωποι δεν είναι ηλίθιοι".Όμως οι ημέρες πέρασαν, ύστερα οι εβδομάδες, και η κοινωνική έκρηξη δεν ήρθε. Μερικοί αντίπαλοι του Πούτιν, βέβαια, βγήκαν στους δρόμους. Αλλά η υπόλοιπη χώρα αδιαφόρησε. ʼλλα 12 χρόνια Πούτιν; Ας μείνει και σε όλη του τη ζωή, κανένα πρόβλημα.
Και έτσι ο Ακούνιν (που το πραγματικό του όνομα είναι Γκριγκόρι Σκαρτισβίλι) άρχισε να σκέφτεται κι αυτός να φύγει. Αν οι άνθρωποι που η κυβέρνηση Πούτιν τους αρρωσταίνει είναι τόσο λίγοι, γιατί να μην αφήσουν τους συμπατριώτες τους να ζήσουν ευτυχισμένοι;
"Το υπόλοιπο φθινόπωρο ήταν από τις πιο καταθλιπτικές περιόδους της ζωής μου", γράφει ο ρώσος συγγραφέας σε ένα άρθρο του στην International Herald Tribune. Και ύστερα ήρθε ο Δεκέμβριος, και ξαφνικά η Ρωσία ξύπνησε και έγινε μια διαφορετική χώρα.
ʼνθρωποι σαν τον ίδιο δεν ήταν πια μια θλιβερή μειοψηφία. Στη Μόσχα, μάλιστα, μπορεί και να αποτελούν την πλειοψηφία. Οι σκέψεις για εγκατάλειψη της χώρας εξαφανίστηκαν. Ξαφνικά, όλοι αυτοί οι άνθρωποι αισθάνθηκαν ότι η χώρα αυτή είναι δική τους. Την τελευταία φορά που είχαν αισθανθεί έτσι ήταν πριν από 20 χρόνια, όταν κατέρρευσε το κομμουνιστικό καθεστώς.
Για έναν ξένο παρατηρητή, τα γεγονότα στη Ρωσία μπορεί να μοιάζουν με την εξέγερση που σάρωσε τον αραβικό κόσμο και απάλλαξε πολλές χώρες από τους τυράννους τους. Όπως γράφει όμως ο Ακούνιν, η μόνη ομοιότητα είναι ο σημαντικός ρόλος των κοινωνικών δικτύων στην οργάνωση αυθόρμητων διαδηλώσεων.
Αυτό που συμβαίνει στη Ρωσία είναι διαφορετικό και πρωτοφανές: μια επανάσταση της μεσαίας τάξης, η οποία είναι εγγενώς μη επαναστατική.