Να καταργηθεί ο δημοτικός φόρος;

Καλώς ή κακώς η δομή και λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης στο νησί της Ρόδου και στα άλλα νησιά του νομού έχει στηριχθεί επί δεκαετίες στον δημοτικό φόρο, είτε αρχικά με το 4% που ίσχυε είτε με την σημερινή του μορφή, που μετεξελίχθηκε την δεκαετία του 1990. Υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης σήμερα που έχει τσακίσει επιχειρηματίες και μισθωτούς, τίθεται δυναμικά στο προσκήνιο ως απαίτηση από μεγάλη μερίδα της κοινωνίας η κατάργησή του με επιχειρήματα στα οποία δύσκολα μπορεί να διαφωνήσει κανένας. Είναι άλλωστε κοινά αποδεκτό ότι τις προηγούμενες δεκαετίες τα σημαντικά έσοδα που υπήρξαν από τον δημοτικό φόρο δεν χρησιμοποιήθηκαν για αναπτυξιακούς σκοπούς αλλά για να καλύψουν τις …πελατειακές ανάγκες του συστήματος. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Υπάρχει όμως και η άλλη όψη την οποία ίσως δεν πρέπει να παραβλέπουμε. Ο δημοτικός φόρος είναι στην ουσία ο μοναδικός φόρος, από τους τόσους που πληρώνουν οι επιχειρηματίες και οι μισθωτοί που καταλήγει απευθείας στα ταμεία των δήμων της Δωδεκανήσου χωρίς την μεσολάβηση του αθηνοκεντρικού κράτους και των εκπροσώπων του. Είναι ένα έσοδο που το διαχειριζόμαστε μόνοι μας, ανήκει σε μας και που σίγουρα ζηλεύουν και θα ήθελαν πολύ να έχουν και στις άλλες περιοχές της χώρας. Αυτό ακριβώς αποτελεί την σημαντική διαφορά για αυτό και άλλωστε υπήρχε η άτυπη συναίνεση της τοπικής κοινωνίας τα προηγούμενα χρόνια. Υπάρχουν κατά την άποψή μου απείρως περισσότεροι και άδικοι φόροι που αναγκαζόμαστε να τους πληρώνουμε όλοι χωρίς να απολαμβάνουμε τις υπηρεσίες που υποτίθεται ότι πληρώνουμε. Για τους φόρους αυτούς, τα τέλη ,τα χαράτσια και δεν ξέρω πως άλλο λέγονται, θα έπρεπε να έχουμε ήδη ξεσηκωθεί επιδιώκοντας την κατάργησή τους. Προσωπικά θα συμφωνήσω με αυτούς που υποστηρίζουν ότι θα είναι καταστροφικό για τα νησιά μας εάν καταργηθεί ο δημοτικός φόρος και χαθούν για τους δήμους αυτά τα έσοδα. Η κατάρρευση των δήμων που θα επέλθει σε μια νύχτα δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο! Οι συνέπειες που θα υπάρξουν θα οδηγήσουν σε δεκαετίες πίσω τον τόπο αφού θα είναι σχεδόν αδύνατον να διαχειριστεί κάποιος το μέγεθος της κρίσης. Κατά την ταπεινή μας άποψη η λύση που θα άφηνε όλους ικανοποιημένους (στο μέτρο του δυνατού) υπήρξε και ήταν αυτή που κατατέθηκε στην πρόσφατη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου από τον επικεφαλής της μειοψηφίας Γιώργο Χατζημάρκο. Πρότεινε να θεσμοθετηθεί η ανταποδοτικότητα του δημοτικού φόρου και να υπάρξει δέσμευση ότι τα έσοδα που θα υπάρχουν να διατίθενται μόνο για την προβολή και διαφήμιση του νησιού και για την υλοποίηση μεγάλων εργων υποδομής. Και το προχώρησε και παραπέρα ο κ. Χατζημάρκος προτείνοντας να παρθεί απόφαση με την οποία να δεσμευόταν για δύο χρόνια τα έσοδα, έτσι ώστε να αποκτήσει η Ρόδος ένα λιμάνι υψηλών ευρωπαικών προδιαγραφών, που ως γνωστό προσπαθεί να το αποκτήσει από το …1965 ευελπιστώντας στην ελεημοσύνη των μανδαρίνων του αθηνοκεκτρικού κράτους! Δυστυχώς όμως η πρόταση αυτή αιφνιδίασε την δημοτική αρχή και ίσως επειδή δεν εκτιμήθηκε καλά απερρίφθη με αποτέλεσμα να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου. Χάθηκε κατά την άποψή μας μια μοναδική ευκαιρία να εξασφαλιστεί η ανοχή της κοινωνίας σε καιρούς μάλιστα που η λέξη φόρος προκαλεί αλλεργία. Ισως προλαβαίνουν να την ξανασκεφτούν και να την επαναφέρουν στο τραπέζι της συζήτησης με τους εκπροσώπους των παραγωγικών τάξεων. Αλλιώς …ας προετοιμαστούμε όλοι για τα χειρότερα! Και αυτοί που ζητούν την κατάργηση του δημοτικού φόρου και αυτοί που υπεραμύνονται της μη κατάργησής του με το υπάρχον καθεστώς ασυδοσίας!