«Καλλικράτης» γέλια ή κλάματα;

Γράφει ο αρχιτέκτονας μηχανικός Αγαπητός Ξάνθης Στο τύπο διέρρευσε η πιθανότητα επανασχεδιασμού του «Καλλικράτη» με την προώθηση νομοσχεδίου για την υποδιαίρεση των μεγάλων νήσων-κυβερνείων σε τρείς ή τέσσερις μικρότερους δήμους. Η πρόθεση του Υπουργείου θεμελιώνεται στην δυσλειτουργία των μεγάλων δήμων, όπως της Ρόδου. Έτσι η Ρόδος θα βρεθεί με τρείς διαφορετικές ζώνες χρήσης που θα συνδέονται με την διοικητική δομή του νησιού. Ένας διάλογος που είχε ανοίξει και πριν την θέσπιση του «Καλλικράτη», στον οποίο όλοι οι φορείς και τα Επιμελητήρια είχαν τοποθετηθεί με διάφορες εκφάνσεις. Τελικά υπερίσχυσε η θέση υπέρ του ενιαίου, στο πνεύμα της επίλυσης περισσότερων ζητημάτων τα οποία συνοδευόντουσαν από την εδαφική ασυνέχεια και το διοικητικό κατακερματισμό. Μάλιστα συμμετείχαν όλοι στη διαδικασία οργάνων μέσα από τις πρόσφατες εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης για να επιβεβαιωθεί ότι στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, εφόσον υπάρχει πνεύμα σύγκλισης. Έτσι ξεκίνησε ο «Καλλικράτης» με τα προβλήματά του και τις εγγενείς δυσκολίες βάζοντας τα πρώτα θεσμικά πλαίσια και οικονομικές ορθολογιστικές διαστάσεις. Η οικονομική κρίση που έχει πλήξει όλες τις μορφές διοίκησης και δράσης ώθησαν τον «Καλλικράτη» σε σοβαρές οικονομικές δυσχέρειες. Η περικοπή και έως το 30% των χορηγιών εκ μέρους του κεντρικού κράτους αλλά και η στενότητα προσλήψεων συμβασιούχων υπαλλήλων και εργατών, κατάντησαν το Δήμο σε σημείο υποτονικό και ασθενές για να μπορεί να αντιμετωπίσει το πλήθος των προβλημάτων που συρρέουν στα γραφεία του. Η συγκυρία είναι πολύ δύσκολη και κάθε επιφανειακή αντιμετώπιση θεμάτων που αγγίζουν δομές και θεσμούς πρέπει να προσεχθεί με σοβαρότητα και όχι κάτω από την σκοπιά της εφήμερης λύσης και της πρόσκαιρης πολιτικής διάστασης. Η ενοποίηση των δέκα δήμων του νησιού, επέφερε χιλιάδες ζητήματα που κατέληξαν να είναι ζητήματα μερικών την στιγμή που γεννήθηκαν από πολλούς και για πολλά χρόνια. Ζητήματα ειδικού βάρους, όπως οι τσιγγάνοι, η μαρίνα, το γκολφ, ο βιολογικός καθαρισμός, η εθνική οδός Ρόδου-Λίνδου, τα επικίνδυνα φορτία του νησιού, το ζήτημα της ενέργειας, το κυκλοφοριακό, η καθαριότητα, το χωροταξικό, οι κοινωνικές δομές, η νοσοκομειακή περίθαλψη δεν ξεπετάχθηκαν σήμερα αλλά εκκολαπτόντουσαν χρόνια τώρα, χωρίς κανείς τολμηρά να επιλύσει ένα από αυτά. Επομένως δεν υπάρχουν νεράιδες και σωτήρες, οι οποίοι με το μαγικό ραβδάκι θα μπορούσαν να διευθετήσουν ζητήματα που ταλανίζουν διαχρονικά την τοπική κοινωνία και τη χωροταξία του νησιού. Το γρήγορο είναι επικίνδυνο, το μελετημένο αποδεικνύεται βιώσιμο. Η αναμόχλευση της δομής του «Καλλικράτη» οφείλει να έχει ένα μακροχρόνιο σχεδιασμό (επιτέλους !) για να μπορεί να αφομοιωθεί και να αφομοιώσει τις υπάρχουσες ανάγκες και τις υφιστάμενες σύγχρονες απαιτήσεις. Διορθωτικές μεταβολές μπορούν να γίνουν όμως οφείλουν να παρακολουθήσουν ένα σχεδιασμό, μια διαδρομή, μια κατάληξη. Ο κόσμος βρίσκεται σε παροξυσμό και εσπευσμένες κινήσεις θα προκαλέσουν πιθανές μεγαλύτερες αναταράξεις από τις σημερινές. Οφείλουμε με περίσκεψη και υπευθυνότητα για το μέλλον των παιδιών μας να προβαίνουμε σε κινήσεις μελέτης και συμμετρίας γιατί έτσι μόνο οι θεσμοί κατοχυρώνονται, αναδεικνύονται και μπορούν να λειτουργήσουν υπέρ του πολίτη, αλλά και εμείς οι ίδιοι σεβόμενοι το μέλλον…