Ινδονησία 2 - Το τέρας του Κόμοντο
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 466 ΦΟΡΕΣ
Είναι οι Πάμε γι άλλα, ή αλλιώς, η Ισαβέλλα Μπερτράν και ο Κώστας Ζυρίνης. Όλο πάνε γι άλλα, κι όλο εδώ γυρίζουν, στο ορμητήριό τους, πλημμυρισμένοι από εικόνες κι αισθήσεις απ' αυτό τον κόσμο "τον μικρό, τον μέγα" του οποίου αποτελούμε μια ελάχιστη λ
Η Ισαβέλλα Μπερτράν και ο Κώστας Ζυρίνης μοιράζονται τις εμπειρίες τους από τα δεκάδες ταξίδια τους με παλιούς και νέους φίλους μέσα από χιλιάδες φωτογραφίες απ όλο σχεδόν τον πλανήτη. Ανοίγουν κουβέντες αμοιβαίας πληροφόρησης στην υπηρεσία της γνώσης. Είναι κι αυτό ένα ταξίδι. Και μάλιστα με πάρα πολλούς συνταξιδιώτες.
Κάθε εβδομάδα γινόμαστε νοητά συνοδοιπόροι των Πάμε γι άλλα και περιπλανιόμαστε μέσα και έξω από τα ελληνικά σύνορα.
Ινδονησία 2 - Το τέρας του Κόμοντο
Ο Βαράνους Κομοντοένσις ή αλλιώς Δράκων του Κόμοντο είναι ο τελευταίος διασωζόμενος αντιπρόσωπος των μεγάλων προϊστορικών ερπετών που έζησαν στον πλανήτη πριν από εκατόν τριάντα εκατομμύρια χρόνια. Απαντάται αποκλειστικά σε δυο νησάκια του ινδονησιακού αρχιπελάγους, φτάνει τα τέσσερα μέτρα μήκος και είναι φανατικά σαρκοβόρο. Κι εμείς τώρα πάμε να τον συναντήσουμε. [ ]
[ ] Ινδονησία. Λαμπουανμπάτζο, δυτικό άκρο της νήσου Φλόρες. Το σκάφος που θα μας πάει στη Ρίντσα και το Κόμοντο είναι ένα ψαράδικο καΐκι που, προφανώς, έχει φάει προ πολλού τα ψωμιά του. Δεν το σχολιάζω παραπάνω για να μην βγω πάλι στριμμένος. [ ] Για ν αποζημιωθούμε από το σοκ της επιβίβασης, σε λίγο ρίχνουμε άγκυρα στην παραλία ενός από τα κοραλλιογενή τροπικά νησάκια Μπιντατάρι. [ ]
[ ] Κι εγώ στην κουπαστή αναρωτιέμαι: τι φαντασία πρέπει να διαθέτει ένας χριστιανός Ινδονήσιος για να συλλάβει και να δελεαστεί από κάποιον φανταστικό Παράδεισο όταν υπάρχει εδώ ένα υπαρκτό Μπιντατάρι; Μια απέραντη αμμουδιά από κονιορτοποιημένα κοράλλια, ένα δάσος από κοκκοφοίνικες και μπανανόδεντρα και χρώματα! Χρώματα! [ ]
[ ] Όλο το Ζυριναίικο, Ισαβέλλα, Ορέστης και ο γράφων, καθόμαστε στην πλώρη του καϊκιού με τα μάτια καρφωμένα πάνω στο Κόμοντο καθώς πλησιάζουμε. [ ] Ο υπεύθυνος επί της υποδοχής μας εξηγεί όλα όσα πρέπει να ξέρει ο επισκέπτης για τα κτήνη που θ αντικρίσουμε σε λίγο. [ ]
[ ] Ο βαράνους ζει, κατά μέσο όρο, πενήντα χρόνια. Το μήκος του φτάνει τα τέσσερα μέτρα (με φημολογούμενες εξαιρέσεις) και το βάρος του τα εκατόν πενήντα κιλά. Η θηλυκιά γεννά είκοσι με τριάντα αυγά που έχουν μήκος δώδεκα εκατοστά και βάρος διακόσια γραμμάρια έκαστο. [ ]
[ ] Στη συνέχεια τα θάβει σε αποξηραμένες κοίτες χειμάρρων κι αυτά εκκολάπτονται εννιά μήνες αργότερα. Η αναλογία των αρσενικών προς τα θηλυκά διατηρείται στο τρία κόμμα τέσσερα προς ένα για λόγους που παραμένουν ανεξήγητοι. Έξω από το φυσικό του περιβάλλον (σε συνθήκες αιχμαλωσίας), ο βαράνους δεν αναπαράγεται σχεδόν καθόλου. [ ]
[ ] Τα νεογέννητα και τα μικρά του, που ζουν και στα δέντρα, τρώνε από έντομα έως βατράχια και πουλιά, ενώ ο ενήλικος προτιμάει πιθήκους, αγριοκάτσικα, ελάφια, αγριογούρουνα και νεροβούβαλους, αρχίζοντας όπως έχει διαπιστωθεί από τα εντόσθια. Στην ανάγκη τρώει και τα πτώματα των άλλων βαράνους. [ ]
[ ] Η κίτρινη διχαλωτή του γλώσσα φτάνει τα σαράντα με πενήντα εκατοστά. Με αυτήν εντοπίζει και ψηλαφεί ό,τι βρει μπροστά του. Είναι σχεδόν κουφός, αλλά έχει πολύ ανεπτυγμένη όραση και όσφρηση. Μυρίζει τη λεία του από τρία χιλιόμετρα μακριά. Ιδίως όταν το θήραμα είναι τραυματισμένο και χάνει αίμα [ ]
Διαβάστε περισσότερα στο www.zyrinis.gr.
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
