Η ακίνητη περιουσία της Δωδεκανήσου, το ΤΑΙΠΕΔ και οι προστάτες της...

Του Χατζή Ν. Χατζηευθυμίου Αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά ότι ο αείμνηστος Μ. Κουτσόγιωργας είχε ψυχολογήσει απόλυτα σωστά όλους εμάς τους Δωδεκανήσιους με τη γνωστή αναφορά του: «Μην ασχολείσθε με τους Δωδεκανήσιους μετά από δύο ημέρες θα πάψουν να διαμαρτύρονται». Σύσκεψη έγινε στο Δημοτικό Μέγαρο με την παρουσία των υπεύθυνων του ΤΑΙΠΕΔ και των φορέων του τόπου μας για να συζητήσουν για τα ακίνητα της Δωδεκανήσου. Δηλαδή έγινε συζήτηση πάνω σε τετελεσμένα γεγονότα. Για ακόμη μια φορά παρακολουθήσαμε την ίδια θεατρική παράσταση. Οι έχοντες την ευθύνη να προστατεύσουν τα συμφέροντα του τόπου μας θέλησαν στη σύσκεψη αυτή να καταθέσουν την αντίθεσή τους στην παραχώρηση της περιουσίας της Δωδεκανήσου στο ΤΑΙΠΕΔ αλλά κατόπιν εορτής. Το ερώτημα είναι: Για πρώτη φορά παρόντες και απόντες (;) από την σύσκεψη αυτή άκουγαν για την περιουσία της Δωδεκανήσου; Δεν είχαν ακούσει ποτέ άλλοτε καμία πρόταση για την προστασία και την αξιοποίησή της; Κανένας παράγοντας δεν γνώριζε τίποτα; Αν κανείς δεν είχε γνώση τότε ορθώς έδειχναν αιφνιδιασμένοι. Ίσως όταν κατετέθησαν οι προτάσεις για την προστασία και αξιοποίησή της αυτοί να διάβαζαν τα μαθήματά τους και δεν είχαν χρόνο να ασχοληθούν με τα κοινά. Να μου επιτρέψουν λοιπόν να τους πληροφορήσω ότι: Το 1996 ένας Νομαρχιακός Σύμβουλος απευθύνθηκε στο Δικηγορικό Σύλλογο Ρόδου και τον τότε Πρόεδρό του τον κ. Ευθύμιο Μπόνη και ζήτησε την βοήθεια και συνδρομή του για την προστασία της κτηματικής περιουσίας της Δωδεκανήσου Ο κ. Ε. Μπόνης με το τότε συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου χωρίς δεύτερο λόγο και χωρίς να ζητήσουν καμία αμοιβή εργάσθηκαν και παρέδωσαν σχέδιο Νόμου και Εισηγητική Έκθεση για την σύσταση Οργανισμού Διαχείρισης της Ακίνητης Περιουσίας της Δωδεκανήσου (Ο.Δ.Α.Π.Δ). Το σχέδιο Νόμου και η Εισηγητική Έκθεση παρεδόθησαν σε όλους τους εκπροσώπους μας στο Κοινοβούλιο σε όλους τους φορείς του Νομού στην τότε Κυβέρνηση και τις μετέπειτα καθώς και σε όλους τους τοπικούς παράγοντες. Έγιναν 10άδες συσκέψεις στην τότε Νομαρχία Δωδεκανήσου και στο Δήμο Ροδίων. Αποτέλεσμα μηδέν. Κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το τεράστιο αυτό θέμα. Απλά άκουγαν το πρόβλημα αλλά δεν ασχολήθηκαν ποτέ με αυτό σοβαρά και δεν απαίτησαν λύση. Και σήμερα, δεκαεπτά χρόνια μετά, τι έγινε; Μία από τα ίδια. Τουφεκιές στο αέρα ή κουβέντα να γίνεται Ίσως θα πρέπει οι αρμόδιοι (;) να εκφράσουν την ικανοποίησή τους μιας και με την δημιουργία του ΤΑΙΠΕΔ μειώνονται τα προβλήματά τους. Ποιος ν’ ασχολείται τώρα με το τι να κάνουμε την Μεσαιωνική Πόλη ή το Γκόλφ (40 χρόνια σε μόνιμο πλειστηριασμό χωρίς επενδυτή), τα λιμάνια, τις Μαρίνες, τα αεροδρόμια και τόσα άλλα ακίνητα; Έχουν άλλα σοβαρότερα να ασχοληθούν οι φορείς οι εκπρόσωποί μας στο κοινοβούλιο και οι τοπικοί παράγοντες. Αυτό που θυμίζουν σε όλους τους πολίτες αυτές οι συμπεριφορές είναι ο πατροκτόνος που ζητά από το Δικαστήριο να τον λυπηθεί γιατί είναι ορφανός.