Οριακά, διά πυρός και… κλήρωσης

Την βοήθεια της τύχης χρειάστηκε στο νήμα ο αρχιδιαιτητής για να περάσει την γραμμή του στις εκλογές του ΣΔΠΔ. Το προφίλ του πανίσχυρου τσαλακώθηκε, καθώς ισοψήφισε με τον Γιώργο Κόττορο, ενώ 44 μέλη του Συνδέσμου δεν τον προτίμησαν. Ο εκλεκτός του για τη

Την πιο ταραγμένη βραδιά της σύγχρονης ιστορίας του βίωσε το βράδυ της Δευτέρας ο Σύνδεσμος Διαιτητών Ποδοσφαίρου Δωδεκανήσου. Οι εκλογές για την ανάδειξη του νέου 9μελούς διοικητικού συμβουλίου διεξήχθησαν, όπως ήταν αναμενόμενο, μέσα σε κλίμα οξείας πώλωσης, οι εντάσεις δεν έλειψαν, ενώ το τελικό αποτέλεσμα κρίθηκε με…κλήρωση! Το θρίλερ κράτησε μέχρι αργά τη νύχτα (είχε στηθεί κανονική κάλπη με…παραβάν), με την άτυπη παράταξη του αρχιδιαιτητή Βασίλη Τσαγγάρη και του εκλεκτού του για την προεδρία Αλέκου Μιτζιρίκη να κερδίζει την οριακή πλειοψηφία με 5-4, έναντι της άτυπης παράταξης του απερχόμενου προέδρου Δημήτρη Κάπρου. Ψήφισαν συνολικά 99 εν ενεργεία και μη διαιτητές. Είναι χαρακτηριστικό, πως η εκλογική διαδικασία «κόλλησε» στην έβδομη θέση, καθώς για την κάλυψη των δύο κενών θέσεων ισοψήφισαν οι Πέτρος Κάζας, Αλέκος Μιτζιρίκης (του Τσαγγάρη) και Νίκος Χρυσανθής (του Κάπρου). Ακολούθησε κλήρωση, η οποία ευνόησε τους πρώτους δύο. Συνεπώς, όταν η νέα διοίκηση συγκροτηθεί σε σώμα, το προβάδισμα το έχει η πλευρά Τσαγγάρη και ο υποψήφιος πρόεδρος Αλέκος Μιτζιρίκης. Η κατάταξη: Βασίλης Τσαγγάρης 55, Γιώργος Κόττορος 55, Δημήτρης Κάπρος 52, Μπάμπης Λάμπρου 50, Νίκος Σταυριανός 50, Αλέκος Γενής 49, ʼγγελος Φουκάρας 48, Πέτρος Κάζας 47, Αλέκος Μιτζιρίκης 47, Νίκος Χρυσανθής 47. Η πλευρά Τσαγγάρη εκλέγει τους Σταυριανό, Γενή, Κάζα και Μιτζιρίκη και η πλευρά Κάπρου τους Κόττορο, Λάμπρου και Φουκάρα. Πλήγμα για τον αρχιδιαιτητή Ο αρχιδιαιτητής Βασίλης Τσαγγάρης μόνο άνετα δεν θα πρέπει να αισθάνεται μετά την καταμέτρηση των ψήφων. Επιχείρησε να κυριαρχήσει στον Σύνδεσμο χρησιμοποιώντας την ισχύ που του δίνει η θεσμική του θέση, η δυνατότητα να ορίζει διαιτητές και παρατηρητές, να αναδεικνύει και να θέτει στο περιθώριο. Για τις ανάγκες του προεκλογικού του αγώνα χρησιμοποίησε την εξουσία που κατέχει, δημιουργώντας ένα κλίμα το οποίο έθεσε κυρίως τους εν ενεργεία διαιτητές προ εκβιαστικών διλημμάτων. Οι πιέσεις που δέχθηκαν οι τελευταίοι ήταν αφόρητες. Είχε δε την απόλυτη υποστήριξη της ΕΠΣΔ, η οποία ενεπλάκη υπέρ του. Πολύ τιμο στήριγμα του δόθηκε ακόμα και κατά την διάρκεια της εκδήλωσης για την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας της Ένωσης στο Lomeniz, όταν του έπλεξαν το εγκώμιο και έστειλαν τα μηνύματά τους ο ισχυρός παράγοντας της ΕΠΟ Γιάννης Οικονομίδης, καθώς και ο αντιπρόεδρος της ΚΕΔ/ΕΠΟ Θανάσης Μπριάκος. Παρότι ο αρχιδιαιτητής είχε όλο το «οπλοστάσιο» στα χέρια του, όχι μόνο δεν ξεχώρισε σε ψήφους, αλλά ισοψήφισε με τον Γιώργο Κόττορο! Δηλαδή με τον τέως συνεργάτη του στο ΤΟΔ τον οποίο «καρατόμησε» το περασμένο καλοκαίρι μαζί με τον πρόεδρο της ΕΠΣΔ με μία ψυχρή ανακοίνωση και χωρίς πειστική εξήγηση. Αν μη τι άλλο, το ότι από τους 99 που ψήφισαν οι 44 γύρισαν την πλάτη στον αρχιδιαιτητή (ανάμεσά τους και αρκετοί εν ενεργεία), δημιουργεί από μόνο του ως γεγονός θέμα για την αποδοχή του Βασίλη Τσαγγάρη στους κόλπους της διαιτησίας και θα πρέπει να προβληματίσει όχι μόνο τον ίδιο, αλλά και την ΕΠΣΔ. Εκείνος και η διοργανώτρια είχαν προσδώσει στην εκλογική διαδικασία τον χαρακτήρα του «υπέρ πάντων αγώνα» (ακολουθώντας ανάλογες πρακτικές) και υπό αυτό την έννοια, το τελικό αποτέλεσμα μεταφράζεται σε μία ηχηρή ήττα. Θέμα γεννάται και για τον υποψήφιο πρόεδρο Αλέκο Μιτζιρίκη. Η κλήρωση είναι ένα παιχνίδι της τύχης και μόνο χάρη στην εύνοιά της ο κ. Μιτζιρίκης βρίσκεται σήμερα στο Δ.Σ. του ΣΔΠΔ, έτοιμος να διεκδικήσει μία θέση στην οποία κάθισαν διαιτητές με ασύγκριτα πλουσιότερο βιογραφικό στην διαιτησία. Αυτός ήταν ο άνθρωπος που ο Τσαγγάρης προόριζε εξ αρχής για τη προεδρία και παραλίγο να μην εκλεγεί, συγκεντρώνοντας πέντε ψήφους λιγότερες από τον απερχόμενο πρόεδρο Δημήτρη Κάπρο. Χωρίς να έχει την παραμικρή εξουσία στα χέρια του και έχοντας δεχθεί ανηλεή πόλεμο από την τοπική-και όχι μόνο-εξουσία του ποδοσφαίρου (επικίνδυνο για τους διαιτητές και ειδικά για τους αξιολογημένους τον χαρακτήρισαν), ο κ. Κάπρος κατάφερε να συγκεντρώσει 52 ψήφους και να εκλεγεί άνετα στο νέο Δ.Σ. Αν δε τον ευνοούσε η κλήρωση και στην διοίκηση έμπαινε ο Νίκος Χρυσανθής (ή ήταν πιο προσεκτικός σε κάποιες λεπτομέρειες), ο Σύνδεσμος θα είχε και σήμερα τον ίδιο πρόεδρο. Επί της ουσίας, ο αρχιδιαιτητής πέρασε την γραμμή του οριακά, δια πυρός και…κλήρωσης και δεν υπάρχει αμφιβολία πως από τις εκλογές του ΣΔΠΔ βγήκε λαβωμένος και με το προφίλ του τσαλακωμένο Ίσως έφτασε η στιγμή να αναθεωρήσει την στάση του απέναντι στους εν ενεργεία και μη διαιτητές , να δομήσει νέες και ποιο ποιοτικές σχέσεις, να επενδύσει στον διάλογο, στην συνεργασία και στον σεβασμό όχι μόνο προς τους νέους (τους οποίους ανέδειξε στις σχολές και είναι λογικό να τον στηρίζουν, καθώς συνδέουν με την παρουσία του την προοπτική και το μέλλον τους), αλλά και προς τους παλαιότερους, που τον γνωρίζουν και τους γνωρίζει καλύτερα. Είναι φανερό πως δεν είναι στραβός ο γιαλός… Ίσως έφτασε η στιγμή το ίδιο να πράξει και η ΕΠΣΔ. Τα αποτελέσματα αποδεικνύουν πως όσες πιέσεις και να ασκηθούν, όση επίδειξη εξουσίας και να γίνει, όσα εκβιαστικά διλήμματα και να τεθούν, ο σεβασμός δεν κερδίζεται κραδαίνοντας στο χέρι τα διοριστήρια και την νέα συνθήκη διαιτησίας, ή επιβάλλοντας τα «πρέπει» των κανονισμών με ανθρώπους που δεν τυγχάνουν της ζητούμενης αποδοχής. Παρεμπιπτόντως, η συνθήκη αναγνωρίζει στους Συνδέσμους Διαιτητών το δικαίωμα ύπαρξης, ανεξάρτητα αν τους αποδίδει έναν ρόλο άτυπο και επικουρικό στις δραστηριότητες του ΤΟΔ και της διοργανώτριας αρχής (και δεν νοείται Σύνδεσμος χωρίς διοίκηση). Φυσικά, η ΕΠΣΔ έχει και την επιλογή να τραβήξει στο σχοινί στα άκρα και να κλείσει τον Σύνδεσμο. Έχει όλο το δικαίωμα να πάρει τα ποσοστά, να ορίσει ως τόπο συγκεντρώσεων τα γραφεία της και να τον εξαφανίσει από τον χάρτη.. Μόνο που στην περίπτωση αυτή θα έχει ομολογήσει την αδυναμία της και την πλήρη αποτυχία της να εμπνεύσει και να συνεργαστεί. Και κάτι τελευταίο. Είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακό, πως οι διοικούντες το ποδόσφαιρο (συμπεριλαμβανομένου και του ΤΟΔ) ασχολήθηκαν με τόση θέρμη με έναν φορέα στον οποίο δεν αναγνωρίζουν καμία ισχύ και κανέναν θεσμικό ρόλο. Οι άνθρωποι της διαιτησίας που δεν αναγνωρίζουν τον Σύνδεσμο είχαν να κάνουν το απλούστερο. Να μην πάνε να ψηφίσουν. Θα απέφευγαν τα δυσάρεστα.