Νόμοι με εξαιρέσεις είναι συνήθως άδικοι και ανεφάρμοστοι

Γράφει ο Γεώργιος Β. Παπαγεωργίου Δεν υπάρχει Ελληνικός Νόμος στην ιστορία του ελληνικού έθνους από το να μην συνοδεύεται από μια μεγάλη σειρά εξαιρέσεων που δεν πρέπει να τους αφορά καθόλου ή με εξαιρέσεις κοινωνικών ή επαγγελματικών ομάδων που να τους αφορά ιδιαίτερα ή ειδικότερα, νόμοι που είναι σίγουρα άδικοι και εν πολλοίς ανεφάρμοστοι, αφού οι εξαιρέσεις δημιουργούν τα προβλήματα, δυσκολίες. Αυτό αποδεικνύεται στην γενική εφαρμογή του νόμου, που για να λειτουργήσει λόγω ειδικών εξαιρέσεων στην πράξη απαιτείται μια σειρά υπουργικών αποφάσεων, που πολλές φορές και αυτές δεν φτάνουν, χρειάζονται πολλές φορές και η έκδοση σειράς ερμηνευτικών εγκυκλίων. Αν σύμφωνα με το σύνταγμα όλοι οι πολίτες είμαστε ΙΣΟΙ τότε σίγουρα και με τον νόμο που η πολιτεία εκδίδει για τις ανάγκες λειτουργίας του πολιτικού και οικονομικού συστήματος είμαστε βέβαια και πάλι ίσοι, η πολιτεία έτσι οφείλει να μας αντιμετωπίζει, ο νόμος πρέπει να αφορά όλους τους πολίτες και όχι μεμονωμένες ομάδες με εξαιρέσεις. Αν για παράδειγμα η πολιτεία με νόμους, υπουργικές αποφάσεις ή ερμηνευτικές εγκυκλίους θέλει όπως δηλώνει να βοηθήσει στην επίλυση του πολύ σοβαρού προβλήματος των ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΩΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΩΝ που απασχολεί και αφορά το σύνολο του ελληνικού λαού αφού έτσι λειτούργησε το τραπεζικό και δανειακό σύστημα, γενικά χωρίς εξαιρέσεις, με την λογική πάρε και εσύ ένα δάνειο με χαμηλό επιτόκιο και αγόρασε ότι θέλεις, αυτοκίνητο, σπίτι, δεύτερο σπίτι και εξοχικό και ότι άλλο χρειάζεσαι, εδώ είναι οι τράπεζες και το σύστημα των απεριορίστων δόσεων. Ο νόμος λοιπόν που το κράτος οφείλει εν προκειμένω σωστά να ψηφίσει για να βοηθήσει ΟΛΑ τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, οφείλει να μην θεσπίσει όρια και προϋποθέσεις όπως π.χ. δικαιούται όποιος έχει μόνον μέχρι 25.000 ευρώ οικογενειακό εισόδημα, μισθωτός ή συνταξιούχος και γιατί να μην δικαιούται και αυτός που έχει εισόδημα 50.000 ευρώ που σίγουρα υπερχρεώθηκε αναλόγως και έχει το ίδιο δύσκολο πρόβλημα με αυτό που ο νόμος ορίζει των 25.000 ευρώ, γιατί να μην υπαχθούν στην ρύθμιση όλοι, όλες οι υπερχρεωμένες οικογένειες, ανεξαρτήτως ποσού οικογενειακού εισοδήματος, αλλά και ανεξαρτήτου ποσού ύψους οφειλής. Το ανωτέρω παράδειγμα αποδεικνύει στην πράξη ότι ο νόμος που ψηφίζεται στην ελληνική βουλή για να διευκολύνει αφού έτσι θέλει και κρίνει την ελληνική οικογένεια που όπως και το κράτος βγήκε εκτός τροχιάς και ορθής πορείας λόγω κακών υπολογισμών και λαθών της διαχείρισης της εθνικής οικονομίας, πόσο κακό και σοβαρό πρόβλημα θα δημιουργήσει σε αυτούς που πράγματι έχουν ανάγκη από μια τέτοια ρύθμιση και δεν μπορούν να υπαχθούν σ’ αυτήν λόγω των ΕΞΑΙΡΕΣΕΩΝ που ο νόμος ΑΔΙΚΑ θεσπίζει. Η αποφυγή ύπαρξης εξαιρέσεων σε νόμους ή υπουργικές αποφάσεις πρέπει να αποφεύγονται πάση θυσία, αντίθετα πρέπει να διαπνέονται πάντα από μια γενική καθολική αντιμετώπιση και επίλυση προβλημάτων όλων των πολιτών, πρέπει να τους διακρίνει πάντα η δίκαιη και νόμιμη αντικειμενικότητα γενικά, σεβαστή από όλους.