Ινδονησία 3 - Λόμποκ, οι ʼνθρωποι της Παλίρροιας

Είναι οι "Πάμε γι’ άλλα", ή αλλιώς, η Ισαβέλλα Μπερτράν και ο Κώστας Ζυρίνης. Όλο πάνε γι’ άλλα, κι όμως όλο εδώ γυρίζουν, στο ορμητήριό τους, πλημμυρισμένοι από εικόνες κι αισθήσεις απ' αυτό τον κόσμο "τον μικρό, τον μέγα" του οποίου αποτελούμε μια ελάχι

Είναι οι "Πάμε γι’ άλλα", ή αλλιώς, η Ισαβέλλα Μπερτράν και ο Κώστας Ζυρίνης. Όλο πάνε γι’ άλλα, κι όμως όλο εδώ γυρίζουν, στο ορμητήριό τους, πλημμυρισμένοι από εικόνες κι αισθήσεις απ' αυτό τον κόσμο "τον μικρό, τον μέγα" του οποίου αποτελούμε μια ελάχιστη λεπτομέρεια.

Η Ισαβέλλα Μπερτράν και ο Κώστας Ζυρίνης μοιράζονται τις εμπειρίες τους από τα δεκάδες ταξίδια τους με παλιούς και νέους φίλους μέσα από χιλιάδες φωτογραφίες απ’ όλο σχεδόν τον πλανήτη. Ανοίγουν κουβέντες αμοιβαίας πληροφόρησης στην υπηρεσία της γνώσης. Είναι κι αυτό ένα ταξίδι. Και μάλιστα με πάρα πολλούς συνταξιδιώτες.

Κάθε εβδομάδα γινόμαστε νοητά συνοδοιπόροι των "Πάμε γι’ άλλα" και περιπλανιόμαστε μέσα και έξω από τα ελληνικά σύνορα.

Ινδονησία 3 - Λόμποκ, οι ʼνθρωποι της Παλίρροιας



Βρισκόμαστε σ’ ένα καΐκι μαζί με άλλους πέντε αλλοδαπούς, δυο Γερμανούς, ένα ζευγάρι Ολλανδών κι έναν Γιαπωνέζο. [...] Ο στόχος μας είναι τα κοραλλιογενή νησάκια Γκίλι, τρία τον αριθμό, στ’ ανοιχτά της δυτικής ακτής του Λόμποκ. Θα ρίξουμε τις απλωτές μας, θα περιεργαστούμε τα κοράλλια του βυθού και θα ξεροψηθούμε στην αμμουδιά. [...]



[...] Φτάνουμε στο μεγαλύτερο από τα τρία νησάκια, το Γκίλι Τραγουγκάν. [...] Καλά, ε! Εντάξει, θέαμα για παιδιά, δεν λέω, αλλά και για μεγάλα παιδιά. Χρώματα και σχήματα, ψάρια και κοράλλια απίστευτης ομορφιάς. Πρόλαβα και μια τεράστια θαλάσσια χελώνα που πέρασε ακριβώς από κάτω μας. Όμως προτιμώ να μην την ξανασυναντήσω όταν βουτήξω με μάσκα. Ποτέ δεν ξέρεις… [...]



[...] Το επόμενο νησί είναι το Γκίλι Μένο. Καρμπόν του πρώτου και με τις ίδιες πάνω-κάτω "δραστηριότητες". Στη συνέχεια, ο καϊκτσής μας βάζει πλώρη προς το μικρότερο από τα τρία, το Γκίλι Ερ. Η σύγκρισή του με τα δυο προηγούμενα είναι σχεδόν αδύνατη και οπωσδήποτε ανώφελη. Αναμφιβόλως είναι το πιο όμορφο. Πυκνόφυτο και με πανύψηλους κοκκοφοίνικες. [...]



[...] Νησάκια, τέλος. Το πλωτό μέσο μας ξεφορτώνει στο κυρίως Λόμποκ. Δύσκολη, πολύ δύσκολη η επιλογή του ψαροφαγάδικου στον κεντρικό δρόμο του Σένγκικι, του πιο δημοφιλούς τουριστικά οικισμού του Λόμποκ πάνω στη δυτική ακτή. Οι βιτρίνες με τα προϊόντα τους στο πεζοδρόμιο. Διαλέγεις, σου τα ζυγίζουν, παραγγέλνεις. [...]



[...] ʼφθονα και τα μαγαζιά λαϊκής τέχνης. Πουλάνε ό,τι μπορείς να φανταστείς, από πρωτόγονα όπλα των Παπούα μέχρι πόρτες και σεντούκια λομποκέζικης παραγωγής. ʼφθονα και τα ξενοδοχεία. Όλα γεννήματα αυθεντικού ινδονησιακού πολιτισμού. [...]



[...] Ένας καταυλισμός από κορμούς και φοινικόφυλλα, ξεφτισμένα υφάσματα και άλλα κορεσμένα υλικά. Από ‘κει μέσα ξετρυπώνουν η μια μετά την άλλη οι γυναίκες: πρόσωπα ηλιοκαμένα και ταλαιπωρημένα. Πρόσωπα χωρίς ηλικία. Όλες προσπαθούν να μας πουλήσουν κάτι. [...]



[...] Η ενδοχώρα του νησιού είναι μια απέραντη καλλιεργημένη γη όπου φυτρώνουν τα πάντα. Από καυτερές πιπεριές, που έδωσαν το όνομά τους στο νησί ("λόμποκ" στα ινδονησιακά σημαίνει καυτερή πιπεριά), μέχρι καφεόδεντρα, γαρίφαλο, βαμβάκι, καπνό, και βέβαια, ρύζι. [...]



[...] Ο σημερινός μας στόχος λέγεται Σεναρού. Μια περιοχή που έχουμε βάλει στην ακίδα του στόχαστρού μας για τους καταρράκτες της. Κάτι σαν αφορμή για να πατήσουμε και το βόρειο τμήμα του νησιού. [...] Επιτέλους πιάνουμε πάτο. Ευτυχώς για την ώρα το μονοπάτι κατά μήκος του ποταμού είναι αρκούντως ευκρινές και στέρεο. [...]



[...] Τώρα το μονοπάτι αρχίζει να περά όλο και πιο συχνά μέσα από πυκνά και ύπουλα φυλλώματα, όπου η ανάσα κόβεται και η παραγωγή αδρεναλίνης αυξάνει. Και όλο και πιο συχνά το χάνουμε το μονοπάτι. [...] Μα που στο διάολο βρίσκεται τέλος πάντων αυτός ο καταρράκτης;

Διαβάστε περισσότερα στο www.zyrinis.gr.
var switchTo5x=true; stLight.options({publisher: "a62b7025-1c15-422d-b317-4315738b6bb8"});