GOLF Μια επένδυση χωρίς χρονοδιάγραμμα..

Γράφει οαρχιτέκτονας μηχανικός Αγαπητός Ξάνθης Η ακύρωση του διαγωνισμού του Γκολφ (άλλη μια φορά) μπορεί να φαίνεται ως ένα διαδικαστικό γεγονός με πολλές ερμηνείες. Μια όμως μπορεί να υπογραμμιστεί, ότι αποτελεί μια αναστολή σε μια επένδυση που γέννησε ελπίδες ότι κάτι θα μπορούσε να γίνει στον τόπο μας. Έργο που θα σηματοδοτούσε το σπάσιμο της γραφειοκρατίας και την απαρχή ενός νέου (το επιλέγουμε) μοντέλου εναλλακτικού τουρισμού. Δυστυχώς η περιστροφή στον ίδιο άξονα, δεν μας άφησε να δούμε με μια άλλη ματιά την αξιοποίηση του Γκολφ Αφάντου (όπως συνηθίζεται να λέγεται). Σίγουρα η απαίτηση της τοπικής κοινωνίας να έχει λόγο στα τεκταινόμενα της περιοχής είναι σύμφωνα με τις αρχές της αειφορίας, απαραίτητη όμως και αναγκαία είναι και η εξωστρέφεια της ίδιας κοινωνίας στις νέες προκλήσεις των καιρών. Η παγκοσμιοποίηση δεν αφήνει περιθώρια συναισθηματισμών και εξαρτήσεων, παρά μόνο ορθολογιστικές προτάσεις στη βάση της θεωρίας: κόστος/όφελος τόσο στον επενδυτή, όσο και στην ευρύτερη περιοχή δράσης. Το μείγμα πρέπει να είναι ιδανικά ισόρροπο, με αμοιβαίο όφελος μεταξύ των «δύο παικτών» και όχι με μηδενικό άθροισμα (θεωρία των Παιγνίων του Nash). Γιατί τότε η εξίσωση θα οδηγήσει σε μη λύση, πράγμα που συμβαίνει δεκαετίες τώρα επιμένοντας να βλέπει ο καθένας την δική του απόλυτη θέση ως την κυρίαρχη. Η διαπραγμάτευση θεωρείται ένας κανόνας των ίσων ευκαιριών και θα πρόσθετα και των δίκαιων προτάσεων μεταξύ των παικτών. Οι τακτικισμοί και οι στρατηγικές οφείλουν να έχουν μια στόχευση ξεκάθαρη και υπενδεδυμένη με την αξιοπιστία των λεγομένων, ώστε το αποτέλεσμα να αποτελέσει τεκμήριο κοινωνικής αποδοχής με σχετικά κέρδη. Δεν μπορούμε να διαπραγματευόμαστε με συνθήκες άκαμπτων προϋποθέσεων από όποια πλευρά και να το δούμε. Οι (17) προϋποθέσεις που έθεσαν τα όργανα της «τοπικής κοινωνίας» ως προς την εκτέλεση της επένδυσης δείχνουν την απόλυτη οικολογική προσέγγιση και τον ανάλογο υπερδυναμικό χωροταξικό σχεδιασμό, τα οποία ίσως κρίθηκαν από τον επενδυτή ως μη προωθητικά για την δική του οικονομοτεχνική μελέτη στη βάση των κανόνων της αγοράς. Ο διάλογος είναι σπουδαίος μεταξύ οικονομικής μεγέθυνσης και προστασίας περιβάλλοντος και θα συνεχίζεται για πολλά χρόνια ακόμα, γιατί και η καταναλωτική κοινωνία δεν έχει βρει ακόμη τη χρυσή τομή. Η έννοια της Αειφόρου Ανάπτυξης παραμένει ένα ζήτημα προς εμβάθυνση ασχέτως των θεωρικών προσπαθειών και λόγων. Η κρίση γεννάει μεταρρυθμίσεις και οι μεταρρυθμίσεις προσδοκούν μια νέα μορφή αύξησης κεφαλαίου, γιατί ο ανταγωνισμός ο οποίος αποτελεί το βάθρο της σύγχρονης οικονομίας, ποντάρει πολλά στο κεφάλαιο. Το έργο έχει υπερτοπικό χαρακτήρα και μάλιστα από το ΤΕΕ, σε παλαιότερη ομάδα εργασίας είχαν προταθεί και άλλες δυο (2) θέσεις στο νησί σε μια νέα εναλλακτική κατεύθυνση νέου μοντέλου τουρισμού. Όμως δυστυχώς ακόμη και σήμερα πελαγοδρομούμε μεταξύ εφικτού και προβλεπόμενου σ΄ ένα μέλλον αβέβαιο και ρευστό, στερώντας την τοπική κοινωνία από μια εξέλιξη που θα προσφέρει μια απάντηση στην λέξη «Ανάπτυξη» και θα πρόσθετα και «αξιοβίωτη» για να αποδώσουμε εκείνο που μας λείπει, την αποκλίνουσα σκέψη για τη μεγάλη δημιουργία