«Η εγχείρηση πέτυχε, αλλά ο ασθενής απεβίωσε»!

Επιστολής αναγνώστριας για το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρόδου.

«Η εγχείρηση πέτυχε, αλλά ο ασθενής απεβίωσε!», είναι ο τίτλος της επιστολής αναγνώστριας σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις που θέλουν το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρόδου να οδεύει προς κατάργηση. Την παραθέτουμε ως έχει: Να λοιπόν που μια τόση παράλογη φράση μπορεί να βρει τη θέση της μέσα σε όλα αυτά τα ευτράπελα που συμβαίνουν σε αυτή τη πόλη. Και πιο συγκεκριμένα…στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ρόδου.…καινούριο συμβούλιο, καινούριος πρόεδρος, καινούργια πλάνα, λύσεις προβλημάτων…το φτιάξαμε κάπως, το σουλουπώσαμε, διώξαμε τους υπεράριθμους υπαλλήλους, μειώσαμε τα υπέρογκα έξοδά του… ή τουλάχιστον οδεύουμε να τα πετύχουμε όλα αυτά…αλλά δυστυχώς θέατρο γιοκ!!! Μα πως γιατρέ μου; Πως έγινε αυτό; Γίνεται….στην περίπτωση που οι «γιατροί» ενδιαφέρονται μόνο για την τεχνική της εγχείρησης, τα σωστά βήματα, το σωστό σχεδιασμό, τα κατάλληλα όργανα …και χάνουν την ουσία, “τη ζωή”….γίνεται!!! Έτσι και στην περίπτωση του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ, βάλανε κάτω τα χαρτιά τους, κάνανε προσθέσεις, κάνανε αφαιρέσεις, πολλαπλασιασμούς, διαιρέσεις κλπ κλπ μέχρι να βρούνε το περιβόητο «μηδέν εις το πηλίκον»! Ξεχνούν όμως κάτι…πως με τον πολιτισμό όπως και με τη παιδεία και την υγεία δεν μπορούμε να έχουμε εκπτώσεις και κυρίως δεν μπορούμε να έχουμε μηδενικά. Στα νοσοκομεία δεν κατεβάζουμε τους διακόπτες στην εντατική αφήνοντας τους αρρώστους στο έλεος του Θεού γιατί το νοσοκομείο χρωστάει στη ΔΕΗ. Στη παιδεία δεν φτιάχνουμε τάξεις των 40 και 50 μαθητών για να μειώσουμε την ανάγκη εκπαιδευτικών γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για νέους διορισμούς. Και στον πολιτισμό, λοιπόν, δεν αποκλείουμε ένα ολόκληρο νησί από καλλιτεχνική παιδεία και πολιτιστική ψυχαγωγία γιατί η υπηρεσία του είναι χρεοκοπημένη. Όταν λοιπόν ακούμε για ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ, όταν αποφασίζουμε το κλείσιμο του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., όταν αναλύουμε τα οικονομικά του προβλήματα, πρέπει να έχουμε υπόψη ότι δεν αναφερόμαστε σε μια απλή δημόσια υπηρεσία, αλλά στη τέχνη, τον πολιτισμό, τη κουλτούρα, τη δημιουργικότητα ενός ολόκληρου νησιού. Αναφερόμαστε στις πρώτες επαφές των παιδιών μας με τη τέχνη, το θεατρικό παιχνίδι, τα παραμύθια και τα παιδικά θέατρα. Αναφερόμαστε στην επαφή και γνωριμία των νέων, των φοιτητών, των εργαζομένων με θεατρικά έργα, συγγραφείς, σκηνοθέτες και ηθοποιούς. Αναφερόμαστε σ’ ένα όμορφο σαββατόβραδο ψυχικής απόλαυσης και ευεξίας δίπλα στο σπίτι μας, στον τόπο μας που αγαπάμε και αποφασίσαμε να ζήσουμε και να κάνουμε την οικογένεια και την περιουσία μας. Ναι, αναδιοργανώστε την υπηρεσία, φτιάξτε νέους προϋπολογισμούς, σχεδιάστε ένα προγραμματισμό πιο εφικτό στα νέα δεδομένα της οικονομικής κρίσης και λιτότητας αλλά κρατήστε ζωντανό το θέατρο που δίνει τροφή πνευματική και ψυχική στους πολίτες σας! Στηρίξτε το έστω και με ελάχιστα ποσά, δείξτε το ενδιαφέρον σας ακόμα και με την παρουσία σας…βοηθήστε το να αναπνέει έστω και αργά και αθόρυβα για να μη χαθεί εντελώς! Και σιγά σιγά με τη βοήθεια της δικής σας εμπειρογνωμοσύνης από τη μια μεριά και το μεράκι όλων αυτών των ανθρώπων που ζουν στο νησί, το αγαπούν και δουλεύουν για την τέχνη από την άλλη, να καταφέρουμε να φθάσουμε στο πολιτιστικό επίπεδο που μας αξίζει, ανάλογο της ομορφιάς του νησιού μας και της ιστορίας μας!