Ποιοί συνέβαλαν στο πρωτογενές πλεόνασμα

Ποιοί συνέβαλαν  στο πρωτογενές  πλεόνασμα

Ποιοί συνέβαλαν στο πρωτογενές πλεόνασμα

Rodiaki NewsRoom

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 304 ΦΟΡΕΣ

Γράφει ο Γεώργιος Β. Παπαγεωργίου Η αχαριστία όση την γνώρισαν ομολογούν ότι είναι η χειρότερη μορφή δραματικής απογοήτευσης και ταπείνωσης, ένα συναίσθημα σύνθετο με λύπης απογοήτευση και στεναχώρια, ό,τι χειρότερο αποφαίνονται οι ειδικοί. Στην περίπτωση της αχαριστίας χωράει το “αντί του μάννα χολήν και αντί του ύδατος όξος” αφού ενώ δεν περιμένεις, δεν θέλεις, δεν επιδιώκεις καμιά ανταπόδοση, δεν θέλεις όμως και εχθρική στάση και θέση αλλά μια καλή συμπεριφορά για ό,τι σαν χρέος έπραξες ή μπόρεσες να πράξεις για το εθνικό συμφέρον. Κάθε άνθρωπος μπορούσε σήμερα να ήτο άνεργος, άστεγος, άπορος, ανασφάλιστος, αν στην διαδρομή του βίου του δεν έθεσε βασικές αρχές, όπως η εργασία, η συνεχής προσπάθεια, η οικονομία, η δημιουργικότητα στο μέτρο του δυνατού, η θεμιτή φιλοδοξία για το καλύτεορ, δύσκολα μεν αλλά εφικτά σύμφωνα με τον χαρακτήρα του έλληνα, ενώ άλλοι υπήρξαν εύκολα τεμπέληδες σε σχέση με κάθε μορφής εργασίας, σπάταλοι, καθόλου οικονόμοι, καμιά στοχευμένη προσπάθεια ακόμη και σε αυτή την μικρή αποταμίευση που μάθαμε στα σχολεία. Το κράτος, η πολιτεία, σε αυτή την δύσκολη οικονομική φάση που περνούμε λογικό ήτο να στηριχθεί -και έτσι έγινε- στους έχοντες και κατέχοντς που ό,τι είχαν ή έχουν το απέκτησαν συστηματικά εργαζόμενοι με οικονομία και οικογενειακό νοικοκυριό και εν προκειμένω έσοδα ή αποταμιεύσεις παραδόθησαν στον βωμό της υπερφορολόγησης, με αποτέλεσμα και αυτή η μερίδα των πολιτών σήμερα, να έχει τεράστια ανυπέρβλητα προβλήματα, οικονομικής αδυναμίας. Αντί λοιπόν το κράτος να βοηθήσει και τουλάχιστον να μην πιέσει αφόρητα αυτόν που σήμερα κατήντησε από έχοντα σε μη έχοντα, δυστυχώς τον απειλεί συνεχώς με λήψη αυστηρών, πολύ αυστηρών μέτρων που δεν θέλω να επαναλαμβάνω και που ούτε οι κατακτητές μας σε εποχές απόλυτης κυριαρχίας εφήρμοσαν αλλά αντιθέτως εσεβάσθησαν έστω οριακά και τον οδηγεί σε ψυχική, σωματική και πνευματική απόγνωση και απραξία, τον καταντά από δραστήριο αποδοτικό φοροδοτικά για το ελληνικό δημόσιο όργανο, σε φυτό, έτοιμο να καταρρεύσει, να καταστραφεί, να εξαφανισθεί. Μάλλον οι οικονομικοί σύμβουλοι αγνοούν τους βασικούς κανόνες της οικονομίας, καλύτερα είναι να απολυθούν, επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό.

Διαβάστε ακόμη

Ηλίας Καραβόλιας: Το μέλλον που δεν βλέπουμε

Γιάννης Παρασκευάς: Μία βόλτα στη Λίνδο

Μανώλης Κολεζάκης: Σελίδες από την πολεμική ιστορία της Ρόδου

Ηλίας Καραβόλιας: Περί της δομής των πραγμάτων

Γιώργος Γεωργαλλίδης: Η ανάγκη επιστροφής της ελπίδας

Θεόδωρος Παπανδρέου: Έχει θέση η τιμωρία στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού;

Πέτρος Κόκκαλης: Εθνική Πράσινη Συμφωνία για την ευημερία

Γιάννης Ρέτσος: Υπερτουρισμός: μύθοι και αλήθειες