To Πανεπιστήμιο Αθηνών τιμά τη μνήμη του καθηγητού Αντώνη Αντάπαση

Γράφει ο Κώστας Διαμ. Χαρτοφύλης Η Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, τίμησε τη μνήμη του αείμνηστου καθηγητού Αντώνη Αντάπαση, εκδίδοντας έναν ογκοδέστατο αναμνηστικό επιστημονικό τόμο. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στον Πρόλογο της εκδόσεως, ”H βασική φιλοδοξία των συμμετεχόντων στον τόμο αυτό δεν μπόρεσε δυστυχώς να πραγματοποιηθεί. Έτσι, ο τόμος αυτός από χαρμόσυνο μήνυμα προσφοράς και ευχών στον τιμώμενο, μετατρέπεται σε έκφραση σεβασμού και ευγνωμοσύνης στη μνήμη του. Η ουσία, όμως, του μηνύματος δεν αλλάζει: Ο παρών τόμος αποτελεί ελάχιστο δείγμα αγάπης στον Συνάδελφο, τον Φίλο, τον Δάσκαλο, που λάμπρυνε με την παρουσία του το Πανεπιστήμιο ως Καθηγητής του Εμπορικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, και τη Δικηγορία, ως Δικηγόρος στον ʼρειο Πάγο”. Δυστυχώς, πριν την αποπεράτωσή του, ο Καθηγητής ανεχώρησε για το ατέρμωνο ταξίδι προς την αιωνιότητα και ο τόμος, από τιμητικός έγινε αναμνηστικός και αντί της πανηγυρικής επιδόσεως προς τον ίδιο, επεδόθη στην οικογένειά του σε μια σεμνή τελετή, το απόγευμα της Τετάρτης 19 του μηνός στην επιβλητική αίθουσα τελετών του πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία είχαν κατακλύσει άνθρωποι του πνεύματος και της επιστήμης, ακαδημαϊκοί, ανώτατοι δικαστικοί, καθηγητές, δικηγόροι, άνθρωποι της ναυτιλίας και φοιτητές. Όπως τονίστηκε στην εκδήλωση, στον τόμο συμπεριελήφθησαν εξήντα εννέα διατριβές, οι οποίες καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα θεμάτων της επιστήμης του δικαίου, εκπονημένες από Έλληνες και ξένους καθηγητές και δικηγόρους, ένας αριθμός, πρωτοφανής για παρόμοιες περιπτώσεις. Ο αριθμός των συμμετεχόντων στον αναμνηστικό τόμο, καθώς και ο μεγάλος αριθμός των ομιλητών στην τελετή επιδόσεως, αποδεικνύουν το μεγάλο κύρος, το σεβασμό και την αγάπη των συναδέλφων του Αντώνη προς το πρόσωπό του, όπως τονίστηκε από ομιλητές. Πολλά ήταν τα στοιχεία της τελετής που εντυπωσίασαν. Το πιο σημαντικό ίσως, ήταν αυτό που έμπειρος από παρόμοιες τελετές τόνισε: Ότι υπήρχε έντονη συναισθηματική φόρτιση απ’ όλους. Και αυτό ήταν καταφανές. Από την πρώην φοιτήτριά του και σημερινή καθηγήτρια, η οποία συγκινημένη, ξαναθυμόταν τις πρώτες της εντυπώσεις από τον σοβαρό και αυστηρό, τότε καθηγητή της και μετά συνάδελφό της. Από τον φίλο του καθηγητή, ότι δεν τον στενοχωρεί τόσο η ξαφνική απώλεια του Αντώνη, «αφού κάποια στιγμή όλοι θα ξανασυναντηθούμε» αλλά το ότι δεν εκμεταλλεύτηκε όσο έπρεπε την εδώ παρουσία του για να περνά περισσότερο χρόνο μαζί του, αγνοώντας άλλες υποχρεώσεις του. Από τον Πρόεδρο της Νομικής Σχολής, ότι, τώρα, που η Σχολή αντιμετωπίζει ποικίλα προβλήματα δυσλειτουργίας, τώρα έχουν ανάγκη της παρουσίας του εκλιπόντος για να συμβουλεύσει και να βοηθήσει με τις γνώσεις, το κύρος, τη σύνεση, την πείρα και τις αρετές του. Η αντικαταστάτρια του Αντώνη στην έδρα του Εμπορικού Δικαίου τόνισε: Από τις χιλιάδες σελίδες που έχει γράψει ο καθηγητής για επιστημονικά θέματα, ούτε μια δεν έχει γραφεί στην σκιά και την ηρεμία του «αγράμιτθα» του σπιτιού του στους Πάλους, γιατί όταν ήταν εκεί, ο χρόνος ήταν αφιερωμένος αποκλειστικά στη Νίσυρο και μόνον σ’ αυτήν, και όχι στην έρευνα και την ενασχόληση με θέματα του γνωστικού πεδίου της ειδικότητάς του. Δεν μπορώ πάντως να μην αποκαλύψω ότι, η απουσία του, δεν είναι έντονα αισθητή μόνο στους συναδέλφους του. Κάθε βράδυ, όταν το ρολόι δείχνει 10, ασυναίσθητα γυρίζω προς το τηλέφωνο, περιμένοντας το τηλεφώνημα του Αντώνη. Ήταν η ώρα που τελείωνε την καθημερινή του μελέτη και ενασχόληση με τα της επιστήμης του και ζητούσε εκτόνωση και ξεκούραση στη συζήτηση, κυρίως για τη Νίσυρο, και μετά, για τα τρέχοντα θέματα της επικαιρότητας, πλην των αθλητικών, γιατί εκεί η διαφωνία μας ήταν δεδομένη. Ήταν Ολυμπιακός. Τελειώνοντας, θα ήθελα να εκφράσω για μια ακόμη φορά την ευγνωμοσύνη μας, γιατί ο Αντώνης, έστω και χωρίς τη φυσική του παρουσία, μας έκαμε να νοιώσουμε υπερήφανοι, αφού είχαμε την τύχη να έχουμε συμπατριώτη και φίλο, ένα τόσο αξιόλογο, κατά γενική ομολογία, επιστήμονα, και κυρίως, έναν εξαίρετο ʼνθρωπο.