Όταν η περιφρόνηση της νομιμότητας θεωρείται «μαγκιά»

Γράφει ο Πλατής Αναστάσιος ψυχίατρος Σε κάθε οικονομική κρίση, η αυτοδιοίκηση υπήρξε το εύκολο θύμα των δημοσιονομικών περιορισμών. Ακόμα και στην άκρως συγκεντρωτική χώρα μας, η αυτοδιοίκηση είναι ο πολιτικοδιοικητικός θεσμός που βρίσκεται πιο κοντά στους πολίτες και η κατάρρευσή της θα επιφέρει καίριο πλήγμα στην κοινωνική συνοχή. Όμως, η κυβέρνηση φαίνεται να προτιμά την οικονομική ασφυξία των δήμων από τον περιορισμό του κράτους. Ο ανταγωνισμός, αλλά και η γενικότερη διάσταση συμφερόντων ανάμεσα στο τοπικό και το κεντρικό πολιτικό προσωπικό εξηγούν εν μέρει αυτές τις επιλογές «θυσίας» σε βάρος της αυτοδιοίκησης. Βέβαια, για την τραγική κατάσταση των δήμων, δεν φταίει μόνο η κεντρική εξουσία. Από χρόνια, παρακολουθούμε την άνοδο της κακοδιαχείρισης, της διαφθοράς και της διαπλοκής στην αυτοδιοίκηση. Η προκλητική περιφρόνηση της νομιμότητας για πολλούς αιρετούς είναι «μαγκιά» (πολλοί υποψήφιοι Δήμαρχοι και σύμβουλοι εκφράζουν υποκριτικά το ρητό «καθαρός ουρανός, αστραπές δε φοβάται»). Η de facto ατιμωρησία που προσφέρουν τα αιρετά αξιώματα, σε συνδυασμό με τις δυνατότητες λεηλασίας των δήμων αλλά και μέρους της τοπικής αγοράς, ενθάρρυνε τις παραβατικές συμπεριφορές, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις προσέλκυσε ναρκισσιστικές προσωπικότητες, ψυχολογικά ανίκανες για το κοινό καλό. Οι ψήφοι εξαγοράζονταν με μαζικούς διορισμούς(ο Δήμος, ο μεγαλύτερος τοπικός εργοδότης) και απ’ ευθείας αναθέσεις έργων με το πρόσχημα του κατ’ επείγοντος. Υπερχρεωμένοι, σήμερα, δήμοι θα είχαν μεγάλα πλεονάσματα αν τα προηγούμενα χρόνια μάζευαν έστω κι ένα μέτριο ποσοστό από τέλη και εισφορές και δεν επιδίδονταν σε απευθείας αναθέσεις έργων, με ανοχή στην παραβατικότητα, κάνοντας τα «στραβά μάτια» στους μπαταχτσήδες. Επί σειρά ετών, οι αιρετοί προωθούσαν τους πελατειακά επικερδέστερους διορισμούς προσωπικού χαμηλών προσόντων ή άνευ προσόντων, σε βάρος των εξειδικευμένων στελεχών που τόσο χρειάζονται σήμερα. Πολλοί αιρετοί ακολουθούν την πεπατημένη της καταγγελίας και των «δυναμικών κινητοποιήσεων», προσπαθώντας έτσι να κερδίσουν χρόνο και ψήφους. Πολλοί είχαν μάθει να «μνημονεύουν με ξένα κόλλυβα», να διορίζουν και να αναθέτουν χωρίς να φορολογούν, να μην εισπράττουν την καθημερινότητα, να «χάνουν» στοιχεία οικονομικά (χάσιμο σκληρών δίσκων), να κυνηγούν με πέτρες και μαύρες σημαίες οποιονδήποτε ήθελε να κάνει σημαντική επένδυση στην περιοχή τους (σήμερα ζουν 40 οικογένειες από δομές της ΠΑΝΑΚΕΙΑ που τόσο σθεναρά είχε πολεμηθεί στην αρχή). Εν ολίγοις, η κακή οικονομική κατάσταση των δήμων σχετίζεται με το ότι η διαχείριση των οικονομικών γίνεται με όρους ψηφοθηρικούς. Όμως, το «κυβερνάν δια των εντυπώσεων» τελείωσε και η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Σήμερα, καλούνται Δήμαρχοι και σύμβουλοι που να ξέρουν να διοικούν, να διαχειρίζονται και να αξιοποιούν τις υπηρεσίες του Δήμου και όχι να εποπτεύουν απλώς πολιτικά (κίνδυνος πελατειακών σχέσεων). Το νησί μας διαθέτει πλούσιο φυσικό και ανθρώπινο κεφάλαιο που προσδοκά την κατάλληλη ηγεσία για ένα νέο ξεκίνημα, χωρίς τις αυταπάτες και τις στρεβλώσεις του παρελθόντος, και απαιτεί να τελειώσει επί τέλους το party στους δήμους. Το ζήτημα, σήμερα, δεν είναι ποιος φταίει αλλά ποιος μπορεί. Η αλήθεια είναι ότι οι εκλογές είναι η μεγάλη γιορτή της δημοκρατίας. Έτσι οφείλουμε να την δούμε, ώστε τη μεγάλη ώρα να κρίνουμε και να προκρίνουμε. Να επιλέξουμε με ευθύνη αναγνωρίζοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές. Να κρίνουμε δίκαια τις εποχές με γνώμονα το μέλλον. Σήμερα, σε όλη τη χώρα, νέοι και νέες, προικισμένοι με γνώσεις και δεξιότητες, δίνουν ένα ηχηρό «παρών» στις εξελίξεις που τους αφορούν. Αντιθέτως, αποπροσανατολισμένοι πολιτικά είναι οι Δήμαρχοι και σύμβουλοι του παρελθόντος, για τους οποίους η σοβαρότητα και το αίσθημα ευθύνης είναι άγνωστες λέξεις.