Κόκκινος τόνος: Ο πλούτος της θάλασσας που δεν αξιοποιείται

Toυ Μιχάλη Λυμπέρη

Το ψάρεμα του κόκκινου τόνου στην Ελλάδα βρίσκεται υπό στενό περιορισμό λόγω των απαγορεύσεων που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και η αρμόδια επίτροπος κ. Μαρία Δαμανάκη σε άμεση συνεργασία με τις συναρμόδια Υπουργεία.

Ο περιορισμός για το σύνολο της χώρας είναι 120.000 κιλά ετησίως, με αποτέλεσμα το όριο αυτό να συμπληρώνεται από τις πρώτες 20 μέρες που ξεκινά το ψάρεμα. Αυτό και μόνο δείχνει ότι στις περιοχές μας υπάρχουν μεγάλες ποσότητες κόκκινου τόνου και το όριο που έχει τεθεί είναι πάρα πολύ μικρό. Παρά τα συνεχή παράπονα των επαγγελματιών αλιέων το όριο αυτό δεν έχει αλλάξει από το 2010.

Ο κόκκινος τόνος είναι ένα πολύ σημαντικό ψάρι για τους επαγγελματίες ψαράδες αλλά και την εθνική οικονομία αφού σχεδόν στο σύνολο του μπορεί να εξαχθεί στην Ιαπωνία όπου οι τιμές είναι ιδιαίτερα ψηλές. Τα αποτελέσματα από την μικρή ποσόστωση αλίευσης του συγκεκριμένου ψαριού είναι καταστροφικά για τους ψαράδες και για τον πρωτογενή τομέα της χώρας μας.

Τα περισσότερα σκάφη που ασχολούνται με το ψάρεμα του ξιφία είναι εφοδιασμένα με εργαλεία (παραγάδια) τα οποία πολλές φορές πιάνουν εκτός από ξιφίες και κόκκινο τόνο. Λόγω του περιορισμού που υπάρχει ξεκινά ένας μεγάλος πονοκέφαλος για τους αλιείς. Αυτό σημαίνει ότι αν πιαστεί κόκκινος τόνος στο παραγάδι, ο ψαράς είναι υποχρεωμένος να το απελευθερώσει καταστρέφοντας μέρος του εργαλείου του.

Καταλαβαίνει κανείς ότι ένα μέρος της ψαριάς του αλιέα αυτομάτως πρέπει να απελευθερωθεί μειώνοντας την ψαριά του και καταστρέφοντας τα εργαλεία του. Από την άλλη, η συχνότητα που συμβαίνει αυτό δείχνει ότι υπάρχει περίσσεμα αλιεύματος κόκκινου τόνου στην περιοχή μας που παραμένει ανεκμετάλλευτο.

Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί ότι οι περιορισμοί αλιείας δεν ισχύουν για τους Τούρκους ψαράδες που ψαρεύουν στα ίδια νερά με τους Έλληνες και που πολλές φορές τα εργαλεία τους μπλέκονται με τα Ελληνικά.

Επομένως αναρωτιέται κανείς τι προστατεύει αυτός ο περιορισμός όταν η πλειοψηφία των ψαράδων ψαρεύει ανεξέλεγκτα και μάλιστα με αφρόδιχτα (Τούρκοι ψαράδες), ενώ οι Έλληνες δεν μπορούν να κουνηθούν! (Αξίζει να σημειωθεί ότι τα αφρόδιχτα που χρησιμοποιούνται από τους Τούρκους ψαράδες μπορούν να πιάσουν όλα τα είδη που υπάρχουν στη θάλασσα και ζουν στον αφρό όπως είναι δελφίνια, φώκιες, χελώνες, ξιφίες, τόνους κλπ.)
Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι ότι η νομοθεσία τελικά ενισχύει την Τουρκική οικονομία και τις εξαγωγές των γειτόνων αντί να προστατεύει το ψάρι και ταυτόχρονα πλήττει τα συμφέροντα των Ελλήνων ψαράδων.

Οι επαγγελματίες αλιείς δεν ζητούν ούτε ελεημοσύνη ούτε χάρες. Οι επαγγελματίες αλιείς ζητούν από την Ελληνική Πολιτεία και από την Ευρωπαϊκή Ένωση να επανεξεταστεί η ποσόστωση του ψαρέματος του κόκκινου τόνου και να αποδοθεί στη χώρα μας και τους ψαράδες ένα πιο δίκαιο όριο αλιείας.