Σχιζοφρενική “πλεύση” και πολιτική

Γράφει ο Αναστάσιος Πλατής ψυχίατρος

Με διχογνωμία εμφανίζεται το νέο κυβερνητικό σχήμα, καθώς από την μία πλευρά υπάρχουν εκείνοι που ‘ανοίγουν’ ζητήματα επαναδιαπραγμάτευσης και ακυρώσεις σε ορισμένες περιπτώσεις συμφωνιών, που έχουν ήδη υπογραφεί με την Τρόικα και από την άλλη είναι τα στελέχη που επισημαίνουν την ανάγκη απαρέγκλιτης εφαρμογής του προγράμματος, έτσι ώστε η χώρα να βγει από την μνημονιακή κρίση το ταχύτερο.

Η ‘’διπλή’’, αυτή εικόνα προκαλεί σύγχυση στην κοινή γνώμη, οδηγεί συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ένα νέο γύρο διεκδίκησης αιτημάτων για θέματα που θεωρητικά είχαν λήξει.

Εκτός από την αναταραχή του κλίματος στην κοινωνία, η αλλαγή ‘’πλεύσης’’, ορισμένων υπουργών προκαλεί και ενδοκυβερνητικές τριβές, καθώς το υπουργικό συμβούλιο εμφανίζεται διχασμένο.

Ειδικότερα, από την μία πλευρά είναι οι υπουργοί που επιμένουν, πολύ σωστά, στην ανάγκη επιτάχυνσης των μεταρρυθμίσεων και από την άλλη, πολλά στελέχη θέτουν θέμα συνολικής επαναδιαπραγμάτευσης ακόμη και μέτρων που έχουν ήδη ψηφιστεί από τη Βουλή.

Για όλες αυτές τις δηλώσεις και συμπεριφορές των κυβερνητικών αξιωματούχων, ενημερώνονται άμεσα οι εκπρόσωποι των δανειστών και κατά συνέπεια αυτή η διχογνωμία που εκφράζεται στην Αθήνα προκαλεί ανησυχία στους ‘κύκλους’ της Τρόικας και επιβαρύνει το κλίμα εν όψει της νέας αξιολόγησης και των οριστικών αποφάσεων για το δημόσιο χρέος.

Είναι πάρα πολύ επικίνδυνη για τη χώρα αυτή η συμπεριφορά των υπουργών που δρουν ως να βρίσκονται στο 2009. Αν όντως μπορέσουμε και μόνοι μας να ξεπεράσουμε την κρίση, είμαστε οι πρώτοι που θα τους χειροκροτήσουμε.

Αν όμως που είναι και το πιο πιθανό, κυριαρχεί το λαϊκιστικό έπαθλο της αντιπολίτευσης με πολύ αξιόπιστο τρόπο, δεν χρειάζεται συνωστισμός, γιατί η ζημιά που θα προκληθεί θα είναι μεγαλύτερη από εκείνη του Μαΐου 2010 . Η αντιπολίτευση δεν έχει εκ φύσεως, το πολιτικό θάρρος να βάλει την αλήθεια πάνω από την επιθυμία να κυβερνήσει.

Το προβάδισμα της επιθυμίας τους δημιουργεί χαλαρή ηθική πολιτική η οποία τους επιτρέπει να υπηρετούν τη δίψα εξουσίας. Η αντιπολίτευση δείχνει κατά βάθος ανασφάλεια και δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε την εξουσία σε ανασφαλείς ανθρώπους.

Όλα θα μπορούσαν να αλλάξουν αν συμμετείχαν στην προσπάθεια να κρατηθεί όρθια η χώρα, αντί να ενδιαφέρονται αποκλειστικά να ρίξουν την κυβέρνηση.
Ο τόπος πέρασε 5 χρόνια σκληρής δοκιμασίας και δεν αντέχει σε άλλη περιπέτεια.

Αν οι πολιτικές δυνάμεις που αποτελούν την κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν αντιλαμβάνονται το χρέος τους , ας σκεφθούν το πολιτικό τους συμφέρον που στην παρούσα φάση ταυτίζονται. Εις περίπτωσιν επιβίωσης ας διαχειριστούμε την κρίση ως ευκαιρία για ανόρθωση και αναγέννηση και ας εγκαταλείψουμε την αμετροεπή εκλογολογία.