Για να εξασφαλίσουμε τροφή για τα ελάφια, να καλλιεργήσουμε εκτάσεις σε ορεινές περιοχές

Η διαπίστωση αρμοδίων και υψηλόβαθμων ειδικών της Δ/νσης Δασών της αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου, ότι αυξήθηκαν τα ελάφια αλλά δυσκολεύεται η επιβίωσή τους λόγω έλλειψης τροφής κυρίως και εξαιτίας του μεγάλου αριθμού των αιγοπροβάτων που υπολογίζονται στις 100.000 κεφάλια και που βοσκούν αδέσποτα και εξαφανίζουν κάθε είδος βοσκής, οφείλει να προβληματίσει όλους μας και κυρίως όσους από μας ζήσαμε από κοντά στα χωριά μας την περίοδο 1940-1960 που το ελάφι βασίλευε και ήτο η χαρά και η ζωή του δάσους.

Τη μόνη δυνατότητα που διαθέτει η αρμόδια υπηρεσία η οποία όμως θα πρέπει να βοηθηθεί συστηματικά και οργανωμένα από τους υπευθύνους του πρωτογενούς τομέα αιρετούς δημάρχους Ρόδου και περιφέρειας Αιγαίου, είναι η έναρξη συστηματικής καλλιέργειας ειδών διατροφής του ελαφιού σε αγροτικές περιοχές και εκτάσεις του ορεινού και ημιορεινού συμπλέγματος της Ρόδου και εκεί όπου το ελάφι έχει ενεργή παρουσία και αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης κυρίως λόγω έλλειψης τροφής πιθανόν και νερού και που οφείλουμε να του δώσουμε με αυτόν τον τρόπο τον κατάλληλο χώρο.

Οι περιοχές ή οι εκτάσεις που αναφέρομαι θα αξιολογηθούν από τους αρμοδίους και ειδικούς, πάντως υπάρχουν και πολλές και μεταξύ αυτών και ιδιόκτητες εκτάσεις σήμερα χέρσες και καλλιεργητές με χαμηλή βλάστηση και χωρίς δέντρα, είναι έτοιμες και εύκολα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για μια τέτοια δράση αφού εξασφαλίσουμε την προστασία των καλλιεργειών από τα αδέσποτα κατσίκια ή επιλέξουμε εκτάσεις εκεί όπου η βόσκηση αιγοπροβάτων απαγορεύεται αυστηρά. (Δωρεάν παραχώρηση).

Η διατήρηση του πληθυσμού των ελαφιών στα 1.500 ή 2.000 ή ακόμη και η αύξησή του μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της ανθρώπινης ενεργούς προσπάθειας και συμπαράστασης, αφού ο φυσικός τρόπος διαβίωσής του παραμένει δύσκολος, γι’ αυτό πρέπει να αναληφθεί μια καλά οργανωμένη προσπάθεια, μεθοδικά και συστηματικά για να αποδώσει, αφού όλοι θέλουμε την παρουσία του ελαφιού στη Ρόδο, είναι συνδεδεμένη με σημαντικές ιστορικές στιγμές του τόπου μας αλλά και στηνσυνείδησή μας.

Η Δ/νση Δασών και η Θηροφυλακή με τη συμπαράσταση του κυνηγετικού συλλόγου Ρόδου αλλά και άλλων θεσμών και φορέων, έχουν συμβάλει σημαντικά στη μείωση της λαθροθηρίας του ελαφιού μια πράξη απεχθής και καθαρά εγκληματική εντελώς αδικαιολόγητη η οποία πρέπει να εξαφανισθεί εντελώς, αλλά και τώρα, αν χρειασθεί η βοήθεια αγροτικών μηχανημάτων κυρίως τρακτέρ, γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι στη νότια Ρόδο από την οποία κατάγομαι (Βάτι) που θα βοηθήσουν στην καλλιέργεια για τα ελάφια, ακόμη και με χειρονακτική εργασία, την οποίαν μπορούν να συντονίσουν οι πρόεδροι και τα κοινοτικά συμβούλια των τοπικών διαμερισμάτων όπου ήθελε χρειασθεί, υπάρχει σχετική υποδομή.

Ο στόχος της αύξησης του πληθυσμού του ελαφιού της Ρόδου ως και η εξασφάλιση τρόπου ασφαλούς βόσκησης και διατροφής σε απροσπέλαστες ειδικές ορεινές αγροτικές περιοχές πρέπει να στηριχθεί από όλους μας ενώ βέβαιο είναι ότι μια τέτοια συντονισμένη προσπάθεια θα στεφθεί από απόλυτη επιτυχία, η πρωτοβουλία όμως ανήκει στους ειδικούς και αρμοδίους που κανείς μας δεν μπορεί, δεν θέλει να παρακάμψει, όπως σε αυτούς επαφίεται η αξιολόγηση τέτοιων σκέψεων και μόνον.

Γράφει ο Γεώργιος Β. Παπαγεωργίου