Για τα ροδιακά προϊόντα δεν ισχύει το “παπούτσι από τον τόπο σου...”

Για τις τοπικές αγορές, για τα τοπικά προϊόντα, βασικοί κανόνες στήριξης της τοπικής οικονομίας - παραγωγή και διάθεση είναι η προτίμηση αυτών, είτε από εταιρείες είτε από φορείς, είτε από οικογένειες, αλλά και πρόσωπα δηλαδή προτιμούμε τα ροδιακά προϊόντα, να προτιμούμε την ροδιακή αγορά γενικώς.

Με αφορμή δικαιολογημένα παράπονα κυρίως καταστηματαρχών της αγοράς και αφορά και την Παλιά Πόλη και τη Νέα Αγορά αλλά και μια σειρά από διάσπαρτα καταστήματα εμπόρων και επαγγελματικών δραστηριοτήτων εκτός Αγοράς αλλά μέσα σε ξενοδοχειακά συγκροτήματα το γενικευμένο παράπονο που εκφράζεται στο ερώτημα πως πάει η αγορά η απά-ντηση μονότονη ακριβώς η ίδια από όλους, “όχι καλά, έχουμε δυσκολίες”.

Αν επανέλθουμε στο αν και πόσο στηρίζουμε όλοι μας την ροδιακή αγορά, τα κάθε λογής τοπικά προϊόντα, δηλαδή γιατί στη Ρόδο δεν ισχύει απόλυτα το “παπούτσι από τον τόπο σου και ας είναι και μπαλωμένο” μια αρχή και φιλοσοφία που διέπει τους “Εβραίους” εμπόρους και παραγωγούς που ήσαν και οι πρώτοι διδάξαντες στην Ρόδο αφού αυτοί είχαν στα χέρια τους το εμπόριο για πολλά χρόνια στη Ρόδο και τους οποίους διαδέχθησαν δικοί μας.

Εξ άλλου ορισμένοι βασικοί απλοί και κατανοητοί νόμοι που αφορούν την αγορά και ειδικότερα τις τοπικές λαϊκές αγορές αναφέρονται ότι επιτρέπεται η πώληση σε αυτές προϊόντων γης και θαλάσσης, τοπικής παραγωγής, η δε συμμετοχή σε αυτές αφορά μόνο και αποκλειστικά τον τοπικό παραγωγό, και όχι αυτό που πουλά εισαγόμενα. Απαγορεύεται.

Οι τοπικές λαϊκές αγορές, έχουν μετατραπεί σε υπαίθρια σούπερ μάρκετ όπου πωλούνται τα πάντα βιομηχανικά, βιοτεχνικά προϊόντα νέας τεχνολογίας και ηλεκτρονικά, αλλά και ρούχα, παπούτσια, χαλιά, εσώρουχα, είδη οικιακής χρήσης, άσχετα απαγορευτικά για τις λαϊκές αγορές αφού έγιναν μόνον να λειτουργούν γαι τοπικά προϊόντα και όχι εισαγωγής σκόρδα και κρεμμύδια από την Τούρκία, φασόλια από την Αλβανία, μήλα και μπανάνες από την Τυνησία, πιθανόν και από Συρία και Αφγανιστάν ενώ τα Κινέζικα και άλλα παρεμφερή έχουν τον πρώτο λόγο. Τα ροδίτικα;

Κτίζονται έστω και λίγες οικοδομές και ξενοδοχεία να διαπιστώσουμε ότι όλα τα υλικά είναι εισαγωγής, δεν στηρίζουμε καμμιά τοπική βιομηχανία ή βιοτεχνία, κανένα εμπόριο και εκπλήττομαι όταν διαπιστώνω ότι τα κρέατα στην Ρόδο είναι συνήθως γαλλικά ή κάτι άλλο που δεν μπορώ να κατονομάσω, τα αεριούχα ποτά της Ρόδου δεν προωθούνται όσο πρέπει στην αγορά, παρά τις προσπάθειες του Επιμελητηρίου.

Το θέμα σοβαρό και σύνθετο αφορά τα Επιμελητήρια, την Περιφέρεια και κυρίως τον Δήμο Ρόδου, που είναι υπεύθυνος και αρμόδιος για όλα όσα συμβαίνουνσ το νησί στην πόλη στα χωριά, αφορά τους Συνεταιρισμούς και ιδίως την ΕΓΣ Δωδεκανήσου που θα πρέπει σε τοπικό επίπεδο να δράσουν γρήγορα και συντονισμένα αφού κινδυνεύει σοβαρά η τοπική οικονομία.

Εδώ πραγματικά ισχύει το οι άνθρωποι δυστυχούν αλλά οι αριθμοί ευημερούν και αφορά το μονοπώλιο της μονοοικονομίας του Τουρισμού.

Γράφει ο Γεώργιος Β. Παπαγεωργίου