Μανώλης Τηλιακός: Ο πατριώτης, ο επιστήμονας, ο οικογενειάρχης

Του Μάνου Δ. Κόκκινου

Πλήρης ημερών αλλά και πλήρης επιστημονικής, επαγγελματικής, εθνικής και κοινωνικής προσφοράς έφυγε από τα επίγεια ένας ακόμη ευπατρίδης της μεταπολεμικής γενιάς, ο αείμνηστος γιατρός γυναικολόγος Μανώλης Τηλιακός.

Ήρθε στη ζωή φορτωμένος με μια βαρειά κληρονομία, όχι μόνο της ιατρογέννας Καλύμνου που του χάρισε τις βαθειές ρίζες μιας αδιάκοπης ιστορικής, επιστημονικής συνέχειας και συνέπειας αλλά και μιας γνήσιας Καλύμνικης οικογένειας που γέννησε και εξέθρεψε ικανούς και αξιόλογους επιστήμονες και πατριώτες, που άφησαν έντονο το στίγμα τους στα πρώτα χρόνια της μεταπολεμικής ζωής της Ρόδου μας.

Μπολιασμένος από τα ιδανικά και τις αξίες των νέων της εποχής του που δεν τους συνέπαιρνε μόνο το όραμα μιας λεύτερης πατρίδας αλλά και μιας ανθρώπινης κοινωνίας, έζησε από κοντά και συνέβαλε καθοριστικά στη μεγάλη επιστημονική και εθνική προσφορά του πατέρα του Νικολάου Τηλιακού και του θείου του Λάζαρου Τηλιακού, που σηματοδότησαν τον εθνικό αγώνα της Δωδ/σου αλλά και το χτίσιμο της μεταπολεμικής Ρόδου.

Ήτο επόμενο και η δική του ζωή να ακολουθήσει τα δικά τους βήματα σε μια ελεύθερη πατρίδα, ευθυγραμμισμένη στα αχνάρια που χάραξαν οι δύο αυτές μεγάλες μορφές. Στάθηκε όρθιος και ασυμβίβαστος στη μεταπολεμική εθνική πορεία της Δωδ/σου και έδωσε αγώνες για να κρατήσει αλώβητη την ιστορική αλήθεια και να προστατεύει την εθνική προσφορά της οικογένειάς του.

Ο ακέραιος χαρακτήρας του και το γενναίο ηθικό του ανάστημα δεν του επέτρεπαν να καταφεύγει σε συμβατότητες, σε ισορροπίες και σε ιστορικούς ακόμη συμβιβασμούς. Ψύχραιμα, δίκαια και ανθρώπινα αντιμετώπιζε πάντα όλες τις καταστάσεις.

Η οικογενειακή του κληρονομιά και η πίστη και αφοσίωσή του στα μεγάλα ιδανικά της πατρίδας και της ελευθερίας τον έφερναν πάντα μπροστάρη στους εθνικούς και κοινωνικούς αγώνες της εποχής του.

Και όταν στα 1978-1979 οι τότε Πρόεδροι των Επιστημονικών Συλλόγων της Ρόδου πήραμε την ιστορική πρωτοβουλία να αφυπνίσουμε τον Ροδιακό λαό, να τον ευαισθητοποιήσουμε, να τον ενεργοποιήσουμε πάνω στα μεγάλα τότε κοινωνικά προβλήματα και τον βάλουμε πρωταγωνιστή στις ανάλογες διεκδικήσεις, ο Μανώλης Τηλιακός ως Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ρόδου στάθηκε πρωτοπόρος στο προσκλητήριο εκείνο και συνέβαλε αποφασιστικά στην σπουδαία εκείνη πρωτοβουλία που γέννησε μεγάλες τότε κοινωνικές κατακτήσεις, όπως η ΔΑΝΕ, το Ίδρυμα Υποτροφιών Δωδ/σου, ίδρυση και κατασκευή δύο Γυμνασίων και άλλες περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες, ανεξάρτητα εάν μετέπειτα κάποιοι επίορκοι ή κάποιες οικονομικές καταστάσεις οδήγησαν στη διάλυσή τους.

Η επαγγελματική του σταδιοδρομία κύλησε ήσυχα και αθόρυβα με το επιστημονικό κύρος που διέθετε και με την αγάπη και εκτίμηση που εισέπραττε από τους συναδέλφους του. Αλλά και η κοινωνική του ζωή υπήρξε πλούσια σε δραστηριότητες και συνεργασίες με μια ζωντανή και υπεύθυνη παρουσία στα κοινωνικά δρώμενα της Ρόδου.

Τέλος υπέροχη ήταν και η οικογενειακή του πορεία μέσα από την οποία με τη συμπαράσταση μιας υπέροχης συζύγου ανεδείχθησαν δυο λαμπροί επιστήμονες, ο Λάζαρος και ο Σωκράτης, που τιμούν και συνεχίζουν επάξια τη βαρειά κληρονομιά της οικογένειας Τηλιακού.

Οι γραμμές αυτές αποτελούν ελάχιστο φόρο τιμής σε μια χαρισματική προσωπικότητα, που μας χάρισε τη συνεργασία, τη φιλία και την εκτίμησή του.-