ΡΟΔΙΑΚΑ: Έγκλημα και τιμωρία

Πάγωσε το πανελλήνιο από την απίστευτη βαρβαρότητα του εγκλήματος σε βάρος του τετράχρονου παιδιού. Ανατριχιάσαμε με τις λεπτομέρειες του μανιακού δολοφόνου.
Συγκλονιστήκαμε από την αλήθεια και τις περιγραφές.

Θυμώσαμε για ακόμα μια φορά που χρειάστηκε να κοιτάξουμε κατάματα τον καθρέφτη της κοινωνίας και να συνειδητοποιήσουμε ότι δυστυχώς στη χώρα μας, δεν λειτουργούν όπως θα έπρεπε τα αντανακλαστικά των υπηρεσιών πρόνοιας του κράτους. Ούτε και των ίδιων των πολιτών.

Γιατί αν λειτουργούσαν, ένα αγγελούδι 4 μόλις ετών, δεν θα παρέμενε έρμαιο στα χέρια βαρύτατα εξαρτημένου ατόμου και μιας μη-τέρας που το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να ποζάρει στο Facebook.

Θύμα της δική μας κοινωνίας ήταν τούτο το αγγελούδι. Που έσβησε με μαρτυρικό τρόπο πριν καλά – καλά ανατείλει.

Τις δικές μας ελλείψεις και παραλείψεις πλήρωσε. Με την ίδια του τη ζωή.

Την δική μας αδιαφορία. Γιατί (όπως συμβαίνει συνήθως) πολλοί ήταν εκείνοι που ήξεραν, που άκουγαν, που ζούσαν αυτό το διαχρονικό μαρτύριο για το μικρό κοριτσάκι και προτίμησαν να σιωπήσουν.

Αντί να καταγγείλουν, αντί να ενεργοποιήσουν υπηρεσίες και δομές που ακόμα λειτουργούν στη χώρα μας και οι οποίες θα μπορούσαν να αποτρέψουν το μοιραίο.

Αποτύχαμε, δυστυχώς. Και τώρα, παρακολουθούμε από τις εξέδρες της αρένας.

Ότι και να πούμε ότι και να κάνουμε, αυτή η ψυχούλα πίσω δεν γυρίζει. Εμείς χρειάζεται να προσδιορίσουμε ξανά, αξίες, στόχους και ιδανικά. Γιατί αλλιώς, τον κόσμο μας δεν θα τον κάνουμε ποτέ ούτε δίκαιο, ούτε καλύτερο ούτε και ισορροπημένο.