To σύνδρομο της Στοκχόλμης στον τουρισμό

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Νίκος Φιλιππίδης
στο tornosnews.gr

Διάβαζοντας το υπόμνημα που υπέβαλε ο ΣΕΤΕ στον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ορισμένες αντιφάσεις, αλλά και το εμφανές έλλειμμα νέων φρέσκων προτάσεων του συνδέσμου.

Αφού περιγράφει, όπως λέει, την υπερφορολόγηση που πλήττει τον κλάδο με το τρίτο μνημόνιο, σημειώνει ότι «το τουριστικό προίόν θα γίνει λιγότερο ελκυστικό». Χωρίς να διευκρινίζει, λιγότερο ελκυστικό για ποιόν; Για τον ξένο τουρίστα; Για τον Έλληνα;

Μήπως ήθελε να πει ότι θα γίνει πιο ακριβό για όλους αυτούς; Όχι βέβαια. Λίγο παρακάτω αφήνει να εννοηθεί ότι οι επιχειρήσεις του κλάδου θα αντέξουν να απορροφήσουν για το 2016 τις αυξήσεις στους φόρους και ζητούν από την κυβέρνηση να πατάξει την φοροδιαφυγή προκειμένου να πάρει πίσω τους φόρους το 2017, ώστε να αποφευχθεί «ανήκεστος βλάβη». Από που προκύπτει άραγε η συγκεκριμένη εξέλιξη;

Ειλικρινά, πιστεύει έστω και ένας επιχειρηματίας του κλάδου ότι αν ανακάμψει η οικονομία το 2017, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα σπεύσει να μειώσει τους φόρους στον τουρισμό και στις επιχειρήσεις του κλάδου;

Σε άλλο σημείο, «γκρινιάζει» για την αναδρομική αύξηση του ΕΝΦΙΑ για τις ατομικές ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, χωρίς να προτείνει το αυτονόητο για μια επιχείρηση: Το έσοδο από τον φόρο στην περιουσία να πάει τουλάχιστον στους Δήμους, όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, ώστε να μπορεί να διεκδικεί τον καλλωπισμό, την ευταξία και την καθαριότητα τουλάχιστον του προορισμού. Ούτε κουβέντα. Πληρώνουν τα ξενοδοχεία ένα βουνό φόρους και έχουν πρόβλημα να προτείνουν που θα κατευθυνθούν;

Στο θέμα των τραπεζών και των υπερχρεωμένων μονάδων, ο φόβος του κλάδου είναι ο ίδιος με των μικροδανειοληπτών, που φοβούνται μην τους πάρουν το σπίτι τα «κοράκια των αγορών» και η αναλυσή του ΣΕΤΕ το ίδιο ρηχή. Καμμία απορία ή εξήγηση πως γίνεται να έχουν αυξηθεί τα «κόκκινα δάνεια» στον τουρισμό με τον ίδιο ρυθμό που αυξήθηκαν στην υπόλοιπη οικονομία, με την διαφορά ότι ο τουρισμός αναπτύχθηκε στα χρόνια των μνημονίων με ρυθμό 10%, ενώ η υπόλοιπη οικονομία συρρικνώθηκε κατά 25%.

Η αλήθεια είναι ότι τα Hedge Fund, είναι επενδυτικά κεφάλαια που μπορούν να πιέσουν για να εισπράξουν ό,τι μπορούν. Αλλά και να κάνουν την δουλειά που οι τράπεζες δεν μπορούν. Να αναδιαρθρώσουν τα δάνεια όσων επιχειρήσεων κριθούν βιώσιμες, με πιθανή είσοδο νέων κεφαλαίων ή επενδυτών, με απομάκρυνση όμως των σημερινών ιδιοκτητών τους. Έτσι είναι στην επιχειρηματικότητα, υπάρχει και το ρίσκο της αποτυχίας..
Συμπερασματικά, παρατηρώ μια ανησυχητική ενοχικότητα από πλευράς μελών του κλάδου, το οποίο πρέπει να προλάβουν να μην εξελιχτεί σε «σύνδρομο της Στοκχόλμης»...