Προφάσεις εν αμαρτίαις η έκθεση της επιτροπής σοφών για την εθνική οικονομία

Προφάσεις εν αμαρτίαις  η έκθεση της επιτροπής σοφών για την εθνική  οικονομία

Προφάσεις εν αμαρτίαις η έκθεση της επιτροπής σοφών για την εθνική οικονομία

Rodiaki NewsRoom

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 107 ΦΟΡΕΣ

Πρώτα, πρώτα, ποιός και ποιοί είναι αυτοί οι “σοφοί” και κυρίως αν διαθέτουν ειδικό πτυχίο σοφίας και σοφού, που μπορούν τόσο εύκολα και αγόγγυστα να αποφαίνονται για τα οικονομικά της χώρας κατά κλάδο, κατά κατηγορία επαγγελμάτων και για κάθε “τάξη” αφού η κυβέρνηση ομολόγησε ότι υπηρετεί “ταξική” κατηγορία πολιτών και όχι το σύνολο του λαού, για μένα ορθώς αφού μόνο το 50% των ψηφοφόρων της χώρας ψήφισαν μάλλον και αυτοί “ταξικά” γι’ αυτό τώρα να μην διαμαρτύρονται καθόλου, ούτε για τις σοφίες των σοφών, ούτε για τις συνέπειες του μνημονίου.

Μου κάνει αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι ενώ η κυβέρνηση ζήτησε την έκθεση της επιτροπής των σοφών για να την εφαρμόσει και να σώσει την χώρα χωρίς καλά καλά να την διαβάσει, την απέρριψε και σπεύδει να διαβεβαιώσει τους πελάτες τους ψηφοφόρους να μην ανησυχούν καθόλου ήτο ένα πρόσχημα, μια δικαιολογία σε δουλειά να βρισκόμαστε αφού αυτοί τα ξέρουν όλα και κυρίως αυτά που θέλουν να εφαρμόσουν, δηλαδή να πάνε λένε όλο τον λαό προς τα κάτω και να τα ισοπεδώσουν όλα, τότε δυστυχώς είναι που θα καταρρεύσει τελείως η οικονομία.

Σταματείστε κύριοι την φθηνή φιλοσοφία της επιδοματικής πολιτικής, τάχα των ασθενέστερων τάξεων με αφαίμαξη της μεσαίας αστικής εργαζόμενης ιδιωτικής πρωτοβουλίας και επιχειρηματικότητος είναι καιρός να ασχοληθείτε κυρίως με την “ανεργία” και όχι με τα “επιδόματα ανεργίας” εξασφαλίζοντας εργασία, όποιας μορφής, στηρίζοντας ιδιωτικές πρωτοβουλίες και όχι δημόσιες θέσεις και επιχειρήσεις, καταδικασμένες εν αρχή στην αποτυχία και βέβαια αν δεν μπορείτε να βοηθήσετε και επιχειρηματικότητα μην την πολεμάτε.

Μάλλον θέλετε “ταξικά” άτομα που θα αναγκάσετε να ενταχθούν στον δημόσιο τομέα, για να σας έχουν ανάγκη και εσείς να τους χρησιμοποιείται ως πελάτες ψηφοφόρους πειθήνια όργανα σας και όχι βέβαια τον ιδιώτη επιχειρηματία που δεν σας έχει ανάγκη που δεν μπορείτε να τον εξαναγκάσετε να λειτουργήσει στα όρια σας και που κακώς εσείς δεν αξιοποιείται προκειμένου να δημιουργήσετε μέσω αυτών προκειμένου να εξασφαλίσετε μέσω αυτών τις αναγκαίες θέσεις εργασίας και όχι την δημόσια επιδοματική ανεργία.

Για να μην αδικήσουμε τους σοφούς μας θα πρέπει να ξέρουμε ποιοί είναι, τι πεδίο γνώσεων και εμπειριών εργασίας διαθέτουν αν είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή ελεύθεροι επαγγελματίες, σε τι πολιτική πιστεύουν, αν πέρασαν και αν περπάτησαν τα δύσκολα πεζοδρόμια της σκληρής εργασίας πότε και που και βέβαια σε τι ερωτήματα έχουν κληθεί να απαντήσουν, είναι καλός για τον ελληνικό λαό να δημοσιοποιηθεί η έκθεση της επιτροπής των σοφών το θέλουμε όλοι.

Απομονώνω μια θέση της επιτροπής σοφών, ότι η σύνταξη πρέπει να στηρίζεται, να ρυθμίζεται, να υπολογίζεται με βάση “εισοδηματικά κριτήρια” για μένα ορθώς, με την μόνη διαφορά ότι το σύστημα αυτό θα πρέπει να εφαρμόσει και στους μισθούς του δημόσιου τομέα, αλλά και στο ύψος των καταβαλλόμενων υποχρεωτικά εισφορών που το κράτος, η πολιτεία απαιτεί χωρίς κριτήρια του παρόντος, αλλά και θέσεις αποφάσεις και στο μέλλον θα κρίνουν και πότε το ύψος της προσδοκόμενης σύνταξης η οποία έχει σαν κυρίαρχο στοιχείο το ύψος της καταβαλλόμενης εισφοράς και όχι της εις το μέλλον περιουσιακής κατάστασης.

Εξ άλλου η σύνταξη είναι το μόνο σταθερό εισόδημα των γερατειών που όλοι μας υπολογίζουμε, γι’ αυτό και προσπαθούμε συνεπείς όντες να το εξασφαλίσουμε παρά τον εκάστοτε φόβο της ασυνέπειας του κράτους.

Ας μην ξεχνούμε το “πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν”.

Γράφει ο Γεώργιος Β. Παπαγεωργίου

Διαβάστε ακόμη

Ηλίας Καραβόλιας: Το μέλλον που δεν βλέπουμε

Γιάννης Παρασκευάς: Μία βόλτα στη Λίνδο

Μανώλης Κολεζάκης: Σελίδες από την πολεμική ιστορία της Ρόδου

Ηλίας Καραβόλιας: Περί της δομής των πραγμάτων

Γιώργος Γεωργαλλίδης: Η ανάγκη επιστροφής της ελπίδας

Θεόδωρος Παπανδρέου: Έχει θέση η τιμωρία στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού;

Πέτρος Κόκκαλης: Εθνική Πράσινη Συμφωνία για την ευημερία

Γιάννης Ρέτσος: Υπερτουρισμός: μύθοι και αλήθειες