Στο Παραλιακό Μέτωπο της Ρόδου κάτι γίνεται… από το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο

Rodiaki NewsRoom

Γράφει o αρχιτέκτονας Αγαπητός Ξάνθης

Πάντοτε άκουγα για τη στροφή της Πόλης στη Θάλασσα. Διάβαζα για τη ματιά που οφείλει να διαθέτει η πόλη προς το βαθυμπλέ του Αιγαίου που την περιτριγυρίζει.

Στο διάβασμα της ανακοίνωσης των προβλεπόμενων έργων του Λιμενικού Ταμείου Νότιας Δωδ/σου για τη Ρόδο, αναθάρρησα και αισθάνθηκα ότι κάτι γίνεται στο γαλάζιο όριο της πόλης.

Επιγραμματικά:

1. Στο λιμάνι της Ακαντιάς: ολοκλήρωση εργασιών του νέου κτιρίου επιβατών με την διαμόρφωση του γύρω χώρου και χώρου στάθμευσης με την ανάλογη απορροή των όμβριων υδάτων. Η σταδιακή απομάκρυνση των παλαιών σκαφών του καρνάγιο θα αναδείξει μια γωνία με πολιτιστικό ενδιαφέρον, μετατρέποντας το υπάρχον πεπαλαιωμένο κτίριο των καραβομαραγκών σε μουσείο της ροδίτικης ναυτοσύνης (όνειρο πολλών καραβομαραγκών για την διατήρηση της κληρονομιάς τους).

2. Ο ξύλινος πεζόδρομος, ο οποίος ξεκίνησε στις αρχές του 2000, με χίλιες αντιρρήσεις, προβλέπεται να φτάσει έως και τα «Σφαγεία» (τα όποια, παρεμπιπτόντως οφείλουν και αυτά να αξιοποιηθούν), σε συνδυασμό μες την αναμόρφωση της Θαλασσινής Πύλης και την κατασκευή ειδικού κρηπιδώματος στην περιοχή του Κόβα, για την μεταφορά των ημερόπλοιων από το Μαντράκι (επιτέλους!!). Σήμερα ο υπάρχον ξύλινος πεζόδρομος αποτελεί σημείο πολυφωτογραφημένο μαζί με τη σύνθεση των δελφινιών του κ.Νεοφύτου, και προβάλλει ως ένα εκλεπτυσμένο αξιοθέατο της πόλης.

3. Το τουριστικό λιμάνι θα συνεχίζει να εξωραΐζεται για να αποκτήσει μια σύγχρονη εικόνα ενός ευρωπαϊκού home-port και τέλος 4. Η μαρίνα Μαντρακίου θα δεχθεί την αισθητική και λειτουργική αναβάθμιση με σημειακές παρεμβάσεις, όπως την απομάκρυνση των εκδοτηρίων των ημερόπλοιων και της ομοιομορφίας κατασκευής των παραλιακών καντινών και των μικροπωλητών απέναντι από το Νεώριο οι οποίοι απομακρύνθηκαν με πρωτοβουλία του Δήμου.

Όλα αυτά συγκλίνουν για να παρουσιαστεί μ’ ένα άλλο πρόσωπο η πόλη της Ρόδου (είναι το απαραίτητο λίφτινγκ, που χρειάζεται κάθε γερασμένο θηλυκό, όπως «η» πόλης.

Ξεφεύγοντας από τη διαδρομή της άρνησης, των κακώς κείμενων που αρεσκόμαστε να αναφερόμαστε πλησιάζουμε ένα άλλο τρόπο σκέψης για να ανακαλύψουμε τον τόπο μας.

Ο νέος τρόπος της δημιουργίας, των δυνατοτήτων, της εργασίας.

Ανατρέποντας δομές και σκέψεις ανοίγουμε νέους ορίζοντες ικανούς να διατηρήσουν το αίσθημα της ελπίδας. Γιατί ελπίδα είναι το όνειρο του ξύπνιου, έλεγε ο Αριστοτέλης.

Εάν με το καλό… η Ρόδος, κατακτήσει την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2021 και με την αναμόρφωση του παραλιακού μετώπου και συγχρόνως την πρόταση αναδιάταξης του ακρομόλιου του ΝΟΡ και του Εθνικού Θεάτρου από την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, η πόλη της Ρόδου κτίζει την ταυτότητά της για την επόμενη δεκαετία.

Σ’ αυτό το ταξίδι είμαστε συνοδοιπόροι σε μια οικονομική συγκυρία των ελαχίστων, των περιορισμένων, των ολίγων, μα με σθένος και πυγμή για το αύριο μπορούμε να οικοδομήσουμε το νέο μοντέλο της πόλης.

Χωρίς μεμψίμοιρες, ασύνδετες προτάσεις, επικοινωνιακές ρετσέτες, αλλά με εποικοδομητικές, στη κατεύθυνση του «ΚΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ», μπορούμε να ατενίσουμε το μέλλον με αισιοδοξία και αισθητική.

Το άρθρο δεν πρεσβεύει την υποκειμενική επιβράβευση της δημοτικής αρχής αλλά την ικανοποίηση από την ορμή της δημιουργίας που δομείται από τη συνιστώσα του σχεδιασμού και της αποτελεσματικότητας.

Η εποχή των πολλών υποσχέσεων έχει παρέλθει, είναι η ώρα της ρεαλιστικής στροφής με γνήσια αισθητική…