Δυο σπουδαίες κοινωνικές παρεμβάσεις μαθητών στην Κω-Κάλυμνο για το προσφυγικό

Rodiaki NewsRoom

Το προσφυγικό πρόβλημα αγγίζει την τοπική μας κοινωνία σε όλα σχεδόν τα επίπεδα της δημόσιας ζωής.

Στο κοινωνικό, στο οικονομικό, στο ηθικό, στο ιδεολογικό, στο ανθρωπιστικό και στο περιβαλλοντικό. Γι αυτό και έχει εξελιχθεί σε ένα πολιτικό ζήτημα. Βεβαίως αν η χώρα μας ήταν σε ανάπτυξη οι αντιδράσεις θα ήταν πολύ διαφορετικές. Η οικονομική κρίση, η ανεργία, η ύφεση, η αβεβαιότητα και ο φόβος μας οδηγούν σε δύσβατα μονοπάτια και σε προβληματικές συμπεριφορές. Εχουν αναδειχθεί πολύ συντηρητικές ιδέες που αν και δεν είναι πλειοψηφικές στο νησί μας είναι εν τούτοις πολύ ισχυρές. Αποτελεί εξέλιξεις που πρέπει να μας προβληματίσουν γιατί το θέμα θα διαρκέσει για πολύ αφού έχει συνδεθεί με γεωπολιτίκες αλλαγάς στην περιοχή του γειτονικού μας Αραβικού Κόσμου και της Τουρκικής επικράτειας.

Η Ε.Ε. ακολουθεί μια πολιτική φρουρίου κατά των προσφύγων. Είναι μια πολύ δεξιά πολιτική. Οι φράκτες, το κλείσιμο των συνόρων, η αρση ιθαγένειας σε πολίτες φιλελεύθερων κρατών όπως η Γαλλία κλπ. δεν έχουν σχέση με την εποχή του Βίλυ Μπράντ, του Ούλαφ Πάλμε, του Τρυντώ, της σοσιαλδημοκρατίας του 1970-80 και των πρώην σοσιαλιστικών χωρών.

Οι πολιτικές του κοινωνικού κράτους, της ειρηνικής συνύπαρξης και του ανθρωπισμού της μεταπολεμικής Ευρώπης καλύφθηκαν κάτω από την σκόνη της κατάρρευσης των σοσιαλδημοκρατικών, σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών ιδανικών.

Τώρα επιστρέφουμε σταδιακά στον πολιτικό μεσαίωνα του ‘’ο σώζων εαυτόν σωθήτω’’ και αν διαβάσουμε ιστορία θα δουμε ότι η κατάσταση στην Ευρώπη μοιάζει με εκείνη της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης του 1929 που διήρκεσε από ένα μέχρι δέκα χρόνια σε διάφορες χώρες του κόσμου και ήταν το υπόβαθρο της ανέλιξης του Φασισμού σε κυβερνητικη δύναμη με την στήριξη της εργατικής τάξης και των φτωχών στρωμμάτων που υπέφεραν από την φτώχεια και την ανεργία της εποχής.

Μέσα στο καταθλιπτικό τοπίο των ημερών μια πολύ ενθαρυντική είδηση ήταν αυτή που μέσω διαδικτύου κάνουν τον γύρο του κόσμου 2 μικρές ταινίες για το προσφυγικό στα νησιά μας. Αν εμείς οι μεγαλύτεροι έχουμε σκληρήνει την συνείδηση μας και έχουμε χάσει πια την νεανική μας παιδική μας αθωότητα μαζί με την νεανική μας ζωντάνια, έχοντας αμβλύνει τους ανοικτούς ορίζοντες για ελευθερία-ισότητα- αλληλεγγύη οι νέοι συμπολίτες μας αποδεικνύουν ότι η αγάπη της ζωής και η δημιουργικότητα με την ανθρωπιά αποτελούν την ελπίδα για την διέξοδο.

Του Νίκου Μυλωνά