Εκδήλωση σήμερα στο Δημοτικό για την Άννα Σαρρή - Καραμπεσίνη

Rodiaki NewsRoom

Με προβολή οπτικοακουστικού υλικού, έκθεση φωτογραφιών και συναυλία

Εκδήλωση για την ανάδειξη του έργου και της ζωής της αειθαλούς ερμηνεύτριας και τραγουδοποιού των παραδοσιακών μας τραγουδιών, Άννας Σαρρή Καραμπεσίνη, διοργανώνουν σήμερα, Τετάρτη 6 Απριλίου, στις 7:30 το απόγευμα, στο Δημοτικό Θέατρο Ρόδου, ο Δήμος Ρόδου με τον ΔΟΠΑΡ, η Ομοσπονδία Δωδεκανησιακών παροικιακών Συλλόγων Ρόδου, με τη ΔΡ.Ε.Π.ΠΟ. «Φαιναρέτη» και το Κέντρο Παράδοσης και Λαϊκού Πολιτισμού που φέρει το όνομά της, «Α.Σ.Κ.Ε.Σ.».

«Ας ενωθούμε όλοι σε μία εμψυχωτική προσέγγιση στα μηνύματα ζωής και δημιουργίας της ταπεινής Ελληνίδας Αρχόντισσας», είναι η φράση που αναγράφεται στην πρόσκληση για τη σημερινή εκδήλωση, για την 93χρονη συμπατριώτισσά μας που έχει «πάνω από 90 χρόνια ακόρεστη δίψα για ζωή πάνω από 80 χρόνια ατελείωτο πάθος για το τραγούδι».

Η εκδήλωση περιλαμβάνει: Προβολή οπτικοακουστικού υλικού, έκθεση φωτογραφιών και ντοκουμέντων, αναφορές στη ζωή και το έργο της, συναυλία της μικτής χορωδίας-μαντολινάτας της δημοτικής ενότητας Πεταλούδων υπό τη διεύθυνση της μαέστρου Φλώρας Πελεκάνου.

Για τη ζωή και το έργο της Άννας Σαρρή Καραμπεσίνη, έγραψε το 2010 στη «Ροδιακή» ένα διαφωτιστικό κείμενο ο δημοσιογράφος κ. Γιώργος Ζαχαριάδης ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε:
Άννα Σαρρή-Καραμπεσίνη. Η Μούσα του Αιγαίου. Η γυναίκα που διέσωσε και διέδωσε το νησιώτικο τραγούδι!.. Και στα 87 της χρόνια σήμερα συνεχίζει σε κάθε ευκαιρία να προσπαθεί να προβάλλει τη μοναδική μουσική παράδοση των νησιών του Αιγαίου.

Μια δύσκολη προσπάθεια που, όμως, βρίσκει και στην εποχή μας, πρόσφορο έδαφος.
Η Άννα Σαρρή-Καραμπεσίνη γεννήθηκε στην Αντιμάχεια της Κω το 1923. Χρόνια σκλαβιάς για τη Δωδεκάνησο , όπου οι ιταλοί κατακτητές προσπαθούσαν να πνίξουν κάθε τι ελληνικό. Ακόμη και τα τραγούδια που έλεγαν οι νησιώτες σε πανηγύρια, γάμους και άλλες εκδηλώσεις.

Οι βιολιτζήδες, οι λαουτιέρηδες και οι σαντουριέρηδες έπαιζαν τα τραγούδια και τους σκοπούς των νησιών και η Άννα από μικρό παιδί τους συνόδευε: «Είχα καλή φωνή και πάντοτε με φώναζαν να πάω να τραγουδήσω τα τραγούδια που μου έμαθε ο πατέρας μου, που ήταν και ψάλτης και μάλιστα εγώ πήγαινα στην εκκλησία και τον βοηθούσα στην ψαλτική» λέει η κ. Καραμπεσίνη.

Ελάχιστες οι γραμματικές γνώσεις της. «Πήγα μέχρι την τετάρτη τάξη του δημοτικού, γιατί τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα και μάλιστα ήμασταν μια πολυμελής οικογένεια με έξι παιδιά που έπρεπε να κάνουμε διάφορες δουλειές για να ζήσουμε, αλλά εγώ μέσα στη ψυχή μου είχα τα τραγούδια του νησιού μου» τονίζει η κ. Καραμπεσίνη που ούτε και μουσικές σπουδές έκανε, αλλά-όπως λέει-«είχα καλό αφτί».

Όλα τα νησιώτικα τραγούδια που έμαθε στην παιδική και τη νεανική της ηλικία, μπόρεσε να κρατήσει τα λόγια και τις μελωδίες στο μυαλό της και μετά την απελευθέρωση αποφάσισε να πάει το 1952 στην Αθήνα..

Είχε ακούσει για τον σπουδαίο μουσικολόγο Σίμωνα Καρρά και αποφάσισε να πάει να τον συναντήσει. Τα στούντιο της ΕΙΡ ήταν στην οδό Ρηγίλλης και όταν μπήκε μέσα ζήτησε να την ακούσει ο Καρράς. Τραγούδησε «το καράβι, καραβάκι» ένα παραδοσιακό νησιώτικο τραγούδι και μόλις την άκουσε ο Καρράς είπε «Μωρέ αυτή είναι καλή!»

Από τότε άρχισε η συνεργασία της με την Ελληνική Ραδιοφωνία. Εντάχθηκε αμέσως στο χορωδία του Καρρά και έγινε «πρώτη φωνή» στα νησιώτικα τραγούδια, που τα περισσότερα ή σχεδόν όλα, ήσαν άγνωστα στην υπόλοιπη Ελλάδα. Περιόδευσαν σε ολόκληρη τη χώρα και μαζί με τα δημοτικά τραγούδια, η Άννα αναλαμβάνει να κάνει γνωστή τη μουσική παράδοση των νησιών. Μαζί της είναι και η αδελφή της Έφη Σαρρή, που κι΄αυτή «έχει καλή φωνή» και κάνουν ντουέτο.
Την ίδια εποχή εμφανίζεται και η Ειρήνη Κονιτοπούλου που μαζί με τον βιολιστή Στάθη Κοκιουλάρη από τη Νάξο αναδεικνύουν και προβάλλουν τα παραδοσιακά τραγούδια των Κυκλάδων.

Η φήμη της Άννας Σαρρή-Καραμπεσίνη εξαπλώνεται σε ολόκληρη την Ελλάδα και το 1957 αποφασίζει να κυκλοφορήσει τον πρώτο μεγάλο δίσκο της.
Έχει τον τίτλο «τα τραγούδια της Καραμπεσίνη» και σ’ αυτόν περιλαμβάνονται τραγούδια κυρίως από την Κω, που αργότερα έγιναν μεγάλες επιτυχίες, όπως π.χ. «έμαθα αρραβωνιάστηκες», «περβολαριά», «παραπονιάρικο μου», «όλες οι παπαρούνες», «πάντα με σκέψη περπατώ», «δυοσμαράκι» και άλλα. «Το τζιβαέρι» «το μελαχρινάκι» , «το σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία» και πολλά άλλα άγνωστα τραγούδια εκείνης της εποχής από τη Ρόδο, την Κάλυμνο ,τη Λέρο και τα άλλα νησιά έγιναν μεγάλες επιτυχίες χάρις στην Άννα.
Παράλληλα έρχονται βροχή οι προτάσεις για εμφανίσεις σε διάφορες εκδηλώσεις σωματείων από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

«Με κάλεσαν και πήγα στην Αμερική, τον Καναδά και την Αυστραλία, όπου τραγούδησα για τους ομογενείς μας τα τραγούδια της πατρίδας τους» λέει η Άννα που είχε και προσκλήσεις από άλλους συλλόγους που τους τραγούδησε δημοτικά τραγούδια «γιατί και αυτά τα τραγούδια τα ξέρω και τα λέω».

Όλα αυτά τα χρόνια της καλλιτεχνικής της δημιουργίας η Άννα κυκλοφόρησε 26 μεγάλους δίσκους και πολλούς μικρούς, ενώ έγραψε και 500 δικούς της στίχους που πολλοί έχουν μελοποιηθεί. «Εγώ δεν εμφανίστηκα ποτέ σε νυχτερινό κέντρο, αλλά τραγουδούσα πάντα νησιώτικα σε χοροεσπερίδες, πανηγύρια, γάμους και άλλες εκδηλώσεις, τις περισσότερες φορές χωρίς αμοιβή, αλλά σε διασκεδάσεις με παρέες και φίλους τραγουδούσα Τσιτσάνη, Βαμβακάρη, Βέμπο, ακόμη και ιταλικά τραγούδια που έμαθα κατά τη διάρκεια της κατοχής στην Κω» αποκαλύπτει η Άννα…

Σήμερα η Άννα Σαρρή-Καραμπεσίνη ζει μόνη στην πόλη της Κω. Συντροφιά της έχει μια μοναδική δισκοθήκη με τους εκατοντάδες προσωπικούς δίσκους και τις πολλές τιμητικές διακρίσεις που έχει πάρει. Ζει με την σύνταξη της από το ΙΚΑ και τα πνευματικά δικαιώματα που παίρνει από την ΑΕΠΙ για τα τραγούδια της. Στη μικρή λουλουδιασμένη αυλή της με τα δυοσμαράκια που τόσο ωραία τραγούδησε, έχει την ευκαιρία να βρίσκεται με τις γειτόνισσες της, να θυμούνται τα παλιά και πότε-πότε να σιγοτραγουδούν κανένα νησιώτικο σκοπό.

«Δυστυχώς σήμερα το νησιώτικο, αλλά και το δημοτικό τραγούδι δεν προβάλλεται όσο θα έπρεπε» λέει με παράπονο η Άννα, που συνεχίζει υποστηρίζοντας ότι «ελάχιστα ακούγονται από τα κρατικά μέσα, ενώ οι ιδιωτικοί σταθμοί καθόλου δεν παίζουν την παραδοσιακή μας μουσική, που δεν περιλαμβάνεται πλέον στη σημερινή δισκογραφία».

Όμως επισημαίνει ότι οι νέοι μας και σήμερα «αγαπούν πολύ το νησιώτικο τραγούδι και το δείχνουν κάθε φορά στις διάφορες εκδηλώσεις που σηκώνονται και πρώτοι χορεύουν»…