Ψάχνοντας να ανασύρεις την ψυχραιμία σου...

Rodiaki NewsRoom

Δεν είναι εύκολο να αναμετρηθείς με τα συναισθήματά σου που μερικές φορές μοιάζουν έτοιμα να σε κατασπαράξουν. Θέλει τεράστια ψυχική δύναμη να αντισταθείς.

Γράφει η ψυχολόγος
Μαρία Καρίκη

Συμβαίνουν τόσα πολλά γύρω σου που δεν προλαβαίνεις να τα επεξεργαστείς όλα. Μερικές φορές νιώθεις ότι πολλά δεν συμβαίνουν σε σένα. Αρνείσαι να δεχτείς όλο αυτό που μοιάζει βγαλμένο από ένα «κακό» παραμύθι. Άλλοτε αντιστέκεσαι σθεναρά, πεισματικά και χαίρεσαι που υπερβαίνεις την κατάσταση γύρω σου κι άλλοτε νιώθεις χαμένος, αδύναμος και θυμωμένος. Ακροβατείς ανάμεσα σε ανάμεικτα και αντιφατικά συναισθήματα. Δεν ξέρεις πια πώς να αντιδράσεις. Ειδικά, όταν σου συμβαίνει κάτι που σε ξεπερνάει…

Σε αυτές τις στιγμές γυρεύεις απεγνωσμένα κάτι που θα νοηματοδοτήσει αυτό που περνάς. Κάτι που θα σε κάνει να ερμηνεύσεις διαφορετικά αυτό που ίσως για άλλους είναι προφανές. Μπορεί να σε πουν παράλογο, παράξενο, αλλά ίσως τότε δεν σε νοιάζει. Θέλεις να πιστέψεις σε αυτό που δεν βλέπουν και δεν καταλαβαίνουν οι άλλοι.

Θέλεις να πιστέψεις στην «καλή» εκδοχή των πραγμάτων. Είναι το μόνο που θεωρείς ότι μπορεί να σε ισορροπήσει και να σου χαρίσει την ψυχραιμία που τόσο έχεις ανάγκη. Δεν θέλεις να πανικοβληθείς, ούτε να καταρρεύσεις. Θέλεις απλά μια ευκαιρία να πιστέψεις ξανά στο «απίθανο», στο «αδύνατο».

Δεν είναι εύκολο να αναμετρηθείς με τα συναισθήματά σου που μερικές φορές μοιάζουν έτοιμα να σε κατασπαράξουν. Θέλει τεράστια ψυχική δύναμη να αντισταθείς. Να αρνηθείς τη συγκινησιακή υπερβολή και να μείνεις συγκροτημένος, εστιασμένος στην κοσμοθεωρία που εσύ επιλέγεις. Δεν μας μαθαίνει κανείς να μένουμε ψύχραιμοι στις δύσκολες στιγμές, στις προκλήσεις. Είναι κάτι που ανακαλύπτεις στην προσωπική σου διαδρομή.

Γίνεται μέρος της ταυτότητάς σου. Ανακαλύπτεις σιγά σιγά ότι είσαι ό,τι επιλέγεις να είσαι. Δεν είσαι μόνο οι παρορμήσεις και τα αντιδραστικά συναισθήματά σου. Είσαι οι συνειδητές αποφάσεις που παίρνεις και νιώθεις περήφανος για αυτό. Αισθάνεσαι ικανοποίηση που δεν ορίζεσαι μόνο από τα ένστικτα και τους φόβους σου, αλλά και από μια φωνή μέσα σου που προσπαθεί να ισορροπήσει ό,τι βιώνει.

Η ψυχραιμία σου δίνει χρόνο να σκεφτείς, να δεις πιο καθαρά. Σε κάνει να μη φοβάσαι και σου αποκαλύπτει κίνητρα και ερμηνείες εκεί που νόμιζες ότι όλα είναι ισοπεδωτικά. Σου δίνει μερικές φορές την ευκαιρία να ανακαλύψεις πτυχές του εαυτού σου που δεν γνώριζες. Είναι σαν να ξεκλειδώνει κι άλλο το δυναμικό σου.

Αν καταφέρεις να φτάσεις σε αυτό το σημείο, νιώθεις ευγνωμοσύνη για αυτό που αντιλαμβάνεσαι και γνωρίζεις μέσα σου. Σαν να επισκέπτεσαι ένα βαθύτερο επίπεδο του εαυτού σου, όπου όλα είναι πιθανά και γαλήνια.

Ξέρεις ότι μπορεί η ψυχραιμία σου να ξενίσει ή και να αποδοκιμαστεί. Τότε, είναι που θα πρέπει να την υπερασπιστείς και να αντέξεις τα σχόλια εκείνα που θα θέλουν να σε αποδυναμώσουν. Όταν η ψυχραιμία δεν είναι επιφανειακή, ούτε απλά αναγκαία, αλλά πηγαία και αυθεντική, τότε γίνεται το καταφύγιό σου. Είναι εκείνο το σημείο τόσο πνευματικά όσο και ψυχικά όπου ακόμα και το πιο τρομακτικό δεν έχει τόση επίδραση πάνω σου.

Μακάρι όλοι να μπορούσαμε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Μακάρι όλοι να εκπαιδεύαμε τον εαυτό μας να διαχειρίζεται τις αντιξοότητες με ένα αίσθημα «προσωρινού» και αντιμετωπίσιμου. Αντί να βιώνεται κάτι ως απροσπέλαστο, θα αισθανόμασταν την έντονη ανάγκη να το ονομάσουμε «περαστικό», βατό.

Στις δύσκολες εποχές που ζούμε, όπου η αυτοπροστασία μοιάζει με αστείο, γίνεται πιο επιτακτικό από ποτέ να ανασύρουμε ό,τι εφόδια διαθέτουμε προκειμένου να αντέξουμε, να επιβιώσουμε ψυχικά και συναισθηματικά, να μείνουμε όρθιοι. Και δεν μπορεί κανείς άλλος να το κάνει για σένα παρά εσύ ο ίδιος. Δεν μπορεί κανείς να σου πει λόγια παρηγοριάς και να νιώσεις καλύτερα, αν εσύ δεν αποφασίσεις να πας κόντρα σε ό,τι σε πικραίνει, σε στεναχωρεί και σε αγχώνει.

Η μόνη αποτελεσματική «παρηγοριά» είναι η συνειδητή υπέρβασή σου σε ό,τι νομίζεις ότι είναι μεγαλύτερο από εσένα. Η δύναμη που κρύβεις μέσα σου, αλλά ίσως ακόμα δεν γνωρίζεις, μπορεί να ανατρέψει αυτό που μέχρι σήμερα πίστευες ότι είσαι και αυτό το «λίγο» που νόμιζες ότι «χωράει» μέσα σου… Μην ξεχνάς ότι κρύβεις ένα μικρό «σύμπαν» εντός σου κι άρα μπορείς δυνητικά να φτάσεις στο «άπειρο»…