Η άρνηση της πραγματικότητας

Rodiaki NewsRoom

Ας σκοτώσουμε την Άρνηση της Πραγματικότητας που κουβαλάει το χειρότερο πρόσωπο της καπιταλιστικής οικονομίας: τον μανιακό νεοφιλελευθερισμό που θρέφεται από τον ισχυρό χρηματοπιστωτικό τομέα....

Ποτέ δεν χάθηκε η μεγάλη εικόνα της κρίσης. Αυτή που θίγει τον πυρήνα του Κακού: την κρίση υπερ-συσσώρευσης, δηλαδή το γεγονός ότι το χρήμα μαζεύτηκε απο τους λίγους.

Οφείλουμε να προσεγγίζουμε την πραγματικότητα αυτές τις εποχές--ειδικά όσοι ασχολούμαστε με την μηχανική των αγορών χρήματος και κεφαλαίου--με τα εργαλεία της οικονομικής θεωρίας. Πρέπει να εξορύξουμε ότι συστηματικά αποκρύπτεται και να συνδέσουμε την πραγματικότητα των κρίσεων με το κοινωνικά επώδυνο αποτέλεσμα της χειραγωγούμενης αγοράς απο τις ελίτ του χρήματος.

Υπάρχει πλήθος παραδειγμάτων στο να αντιληφθεί κάποιος την θεωρητική τεκμηρίωση για την συστημικότητα και τις επιδράσεις της στο αχανές διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα .Μόνο περιγράφοντας τους αφανείς αλλά και εμφανείς ιμάντες μεταφοράς των τραπεζικών καταρρεύσεων στις λειτουργίες των παγκοσμιοποιημένων αγορών κεφαλαίου, μπορεί κάποιος να εμβαθύνει με ιδιαίτερη επιμέλεια στις δυνάμεις που ο καπιταλισμός εσωκλείει- και που σκόπιμα αγνοεί ο κυρίαρχος λόγος.

Ο καπιταλισμός ως σύστημα πρέπει να εξετάζεται στο επίπεδο της πλανητικής εικόνας που ‘αγνοούμε’ και ξεχνάμε, δήθεν απορροφημένοι από το εθνικό μας πρόβλημα αγνοώντας ακόμη και αυτές τις ίδιες τις στρεβλώσεις και τις ανωμαλίες του ελληνικού καπιταλιστικού μοντέλου και το πώς αυτές θάβονται κάτω από την δημοσιονομική κρίση χρέους. Κρίση που χρησιμοποιεί την εσωτερική υποτίμηση της εργασίας ,της περιουσίας και την απαξίωση του ελληνικού εργατικού μόχθου.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον μόνιμο μηχανισμό αλληλεπίδρασης μεταξύ των χρηματοπιστωτικών αναταράξεων και της κινητικότητας κεφαλαίων στις αγορές της πραγματικής οικονομίας. Πέραν της ακρίβειας παράθεσης των γεγονότων και της επιμελούς καταγραφής των βασικών συμβάντων εντός του’ ιδιαίτερου’ οικονομικού κόσμου τραπεζικών και πιστωτικών ιδρυμάτων, πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τις βασικές διαδρομές που ακολουθεί η αλυσίδα της καπιταλιστικής νομοτέλειας καθώς και τις κοινωνικές επιπτώσεις από την ξέφρενη κούρσα ανταγωνιστικότητας, εις όφελος μονοπωλιακών κερδών και εις βάρος κοινωνικών ομάδων. Μόνο έτσι γίνεται αντιληπτό το πολλαπλασιαστικό αρνητικό αποτέλεσμα μιας κατάρρευσης ή μιας σειράς καταρρεύσεων οργανισμών που λειτουργούν παγκόσμια.

Κάποιος που κατέχει βαθιά θεωρητική κατάρτιση της μαρξιστικής θεωρίας γνωρίζει το ‘καλυμμένο’ οικονομικό σύμπαν και οφείλει να το δείχνει σε εκείνους που θέλουν να καταλάβουν πως και με ποιό τρόπο οι κρίσεις είναι μέρος του καπιταλιστικού συστήματος στο οποίο ζούμε και συναλλασσόμαστε, ποιές είναι οι πρωτογενείς αιτίες και οι βασικές εστίες πυροδότησης των αλυσιδωτών φαινομένων στο διατραπεζικό σύστημα και πώς οι νόμοι της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους και της υπερσυσσώρευσης εγκλωβίζουν τις πιστωτικές ροές προς τις αγορές εμπορευμάτων και υπηρεσιών,με συνέπεια να πλήττονται οι κοινωνίες από μακρόχρονες,πολλές φορές, περιόδους ύφεσης και στασιμότητας .

Πρέπει να ονομάσουμε ποιός θρέφεται και θεριώνει απο τον μανιακό χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό. Είναι ο ύπουλος νεοφιλελευθερισμός ο οποίος μπορεί να αρνείται τους φόρους, αρνείται όμως και το κοινωνικό κράτος, αρνείται το να υπάρχει βασικός μισθός, αρνείται την ισότητα ευκαιριών και προπαγανδίζει τον δαρβινισμό, την επικράτηση του ισχυρότερου, την αέναη κούρσα του θανατηφόρου κοινωνικού ανταγωνισμού. Αυτό το σύστημα, αυτή η ιδεολογία, αρνείται την κανονικότητα της ανθρώπινης ζωής, την ισότιμη πρόσβαση σε ευκαιρίες, την κοινωνική δικαιοσύνη.

Δεν υπάρχει καλύτερο σύστημα απο τον Καπιταλισμό, το απέδειξε η Ιστορία. Ας σκοτώσουμε όμως την Άρνηση της Πραγματικότητας που κουβαλάει το χειρότερο πρόσωπο της καπιταλιστικής οικονομίας : τον μανιακό νεοφιλελευθερισμό που θρέφεται απο τον ισχυρό χρηματοπιστωτικό τομέα....

Γράφει ο Ηλίας Καραβόλιας