Σάββας Καρατζιάς, ο μουσικός με τις πολλές ικανότητες…

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο αρχιτέκτονας
Αγαπητός Ξάνθης

Διαβάζοντας στον τοπικό Τύπο για τη βράβευση εκ μέρους του Δήμου του μουσικού Σάββα Καρατζιά για την καλλιτεχνική προσφορά ένοιωσα τον οφειλόμενο σεβασμό.

Δεν τον γνωρίζω, δεν τον ξέρω.
Με συγκίνησαν οι λέξεις που εξέφρασε ο καλλιτέχνης περί επικοινωνίας μέσα από την μουσική με τον κόσμο και την ελπίδα δημιουργίας φυτώριου για το μεγάλο ταξίδι της Ρόδου στις ράγες του πολιτισμού.
Εκτός του ταλέντου του είναι και Δ/ντης του ωδείου Corelli και συνεργάζεται με τον τραγουδοποιό Αλκίνοο Ιωαννίδη, τα δε επιτεύγματά του φεύγουν από τα στενά όρια της χώρας.
Μέσα από αυτό το ελάχιστο βιογραφικό και τα λεγόμενα του καλλιτέχνη διακρίνει κανείς την σεμνότητα και το ήθος ,σπάνια χαρίσματα της σημερινής εποχής.

Η αγάπη του για την μουσική τον κάνει υπερδύναμο να αντιμετωπίζει το δικό του πρόβλημα με αξιοπρέπεια και χωρίς την απαίτηση της λύπησης. Πράγμα που δείχνει τη γενναιότητα του ατόμου και κυρίως το «ανάστημα» του ανδρός.
Αυτοί οι αφανείς εργάτες του πολιτισμού είναι αυτοί που σηκώνουν τη Ρόδο ψηλότερα και ανοίγουν πόρτες για το αύριο.
Ταλέντα που παρακολουθήσαμε με επιδείξεις δια μέσου του ΔΟΠΑΡ το καλοκαίρι, πιστοποιούν ότι η Ρόδος έχει έμψυχο υλικό να φωνάξει παρόν στις εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής.
Νικητής της ζωής, ο Σάββας με τον καλλιτεχνικό του ίστρο αναγάγει την τέχνη σε κινητήρια δύναμη, σε διέξοδο, σε όνειρο.

Γιατί αυτός που ονειρεύεται μπορεί να πλησιάσει τους αγγέλους, μπορεί να φτάσει στην «Ιθάκη» νωρίτερα από το διαχειριστή, να νοιώσει το πέταγμα του γλάρου από τον βαδιστή της σιωπής.
Εκείνος όμως που αξίζει συγχαρητηρίων είναι ο πατέρας, άοκνος εργάτης του δημόσιου έργου, συντρέχτης της οικογενείας του σε όλα τα επίπεδα.

Στο Δημήτρη (Τζίμη) Καρατζιά που αναφώνησε την ώρα της βράβευσης για τον γιό του ένα ευχαριστώ από καρδίας, εμείς οι απλοί πολίτες της Ρόδου χαρίζουμε ένα ζεστό ευχαριστώ στον ίδιο και το γιόκα του. Το αξίζουνε αμφότεροι, ο καθείς με το μεράκι που τον διακρίνει και την αγάπη στον τόπο που μας φιλοξενεί.