Τραμπ και υπόγειος ποταμός

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Χ. Βουτυράκης
h_voyt@yahoo.gr

Κοινωνικό σεισμό έφερε η εκλογή του (εκτός κατεστημένου;) νέου «πλανητάρχη» Τράμπ αντί της Κλίντον, γνωστής εκπροσώπου του Αμερικάνικου κατεστημένου. Λάθος πρόβλεψαν τον νικητή οι σχετικές δημοσκοπήσεις για πολλοστή φορά. Ρεζίλι ξανάγινε η στατιστική επιστήμη, γιατί ατύχησε να πάρει αξιόπιστα δείγματα. Σοκ και δέος κατέλαβε τις παγκόσμιες πολιτικές ελίτ, τα ΜΜΕ και τους εξουσιαστές του πλανήτη.

Μεγάλη η ταραχή των αρχόντων της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή των χρηματοπιστωτικών συστημάτων και των πολυεθνικών εταιρειών, πράγμα που φάνηκε και από την κατακόρυφη πτώση των δεικτών των χρηματιστηρίων την ημέρα εκλογής του Τράμπ.

Γελοιοποιήθηκαν για τις προβλέψεις - επιθυμίες τους, τα πολιτικά συστήματα που εκλέγονται για να υπηρετήσουν, υποτίθεται, τις κοινωνίες που τα ψηφίζουν. Κατά κανόνα όμως μόλις γίνουν κυβερνήσεις κωλοτουμπιάζουν και εν ονόματι των κοινωνιών υπηρετούν τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών και πραγματικών αρχόντων τους, πράγμα που φάνηκε από τις δηλώσεις τους, υπέρ της Κλίντον..

Απελπισία κατέβαλλε τα παγκόσμια ΜΜΕ που αποδείχτηκε ότι δεν ήξεραν τι έλεγαν και τι έγραφαν υποστηρίζοντας διατεταγμένα την Κλίντον. Μα πώς έγινε αυτή η αφύσικη εκλογή; Πώς ξεγελάστηκαν όλοι; Πώς τους ξέφυγε ο έλεγχος αφού αυτοί χειραγωγούν τις κοινωνίες και τους υποβάλλουν ποιόν να ψηφίζουν κάθε φορά.; Έπαθαν σοκ οι πολιτικές ελίτ, κυρίως γιατί ο έλεγχος του πλήθους δεν τους ξέφυγε για πρώτη φορά.

Τους ξέφυγε και στην Ελλάδα, όπου όλο το ντόπιο και Ευρωπαϊκό κατεστημένο πάλεψε για το ΝΑΙ, αλλά η κοινωνία ψήφισε ΟΧΙ, άσχετα αν μετά η λαοπρόβλητη Ελληνική κυβέρνηση ίσιωσε το στραβό λαϊκό ΟΧΙ κάνοντάς το ΝΑΙ. Άλλωστε πάντα οι λίγοι εκλεγμένοι, γνωρίζουν καλλίτερα το καλό των πολλών ψηφοφόρων τους, αφού αυτοί οι ίδιοι το αγνοούν.

Τους ξέφυγε και η πρόβλεψη του ΒRΕΧΙΤ που διάλεξε η κοινωνία της Αγγλίας. Ένα ΒRΕΧΙΤ που δεν μπορεί να το χωνέψει το Ευρωπαϊκό κατεστημένο και ψάχνει για χωνευτικά γιατροσόφια και έχει δύο χρόνια να το χωνέψει. Αν όχι τότε η Αγγλική κυβέρνηση θα το κωλοτουμπιάσει, όπως έκαμε και η Ελληνική κυβέρνηση μόλις σε έξι μήνες.

Όλα τα διαπλεκόμενα συστήματα, χρηματοπιστωτικό, πολιτικό, παγκοσμιοποίηση κλπ στην προσπάθειά τους να καταλάβουν τι συμβαίνει, το μόνο που δεν σκέφτονται, είναι το «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι». Αυτή η μωρία δεν επέτρεψε στα διαπλεκόμενα συστήματα να προβλέψουν ούτε την εκλογή του Τραμπ, ούτε το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού, ούτε το Brexit του Αγγλικού λαού, ούτε το πρόσφατο ΟΧΙ του Ιταλικού λαού.

Το μόνο που κατάφεραν είναι να αποτρέψουν με δυσκολία την εκλογή του ακροδεξιού προέδρου της Αυστρίας, και να παρακολουθούν με δέος την άνοδο της δύναμης όλων των ακροδεξιών, νεοφασιστικών και νεοναζιστικών κομμάτων στην Ευρώπη.

Αυτή η μωρία δεν επιτρέπει σε όλους αυτούς, τους εκ των υστέρων έκπληκτους, να δουν ότι η πείνα , η αδικία, η ανομία, η εκμετάλλευση και γενικά η περιφρόνησή τους για τους απλούς μη προνομιούχους ανθρώπους, δημιουργεί έναν παγκόσμιο υπόγειο και αθόρυβο ποταμό που όσα φράγματα κι αν του βάζουν δεν θα αργήσει να κυλήσει ορμητικά στην επιφάνεια και να τους εξαφανίσει όλους, κάποια κοντινή μέρα.

Ένας τέτοιος αθόρυβος ποταμός υπήρξε η Αμερικάνικη κοινωνία των μη προνομιούχων πολιτών που ανέδειξε πρόεδρο της Αμερικής τον (ακατάλληλο;) Τραμπ, έναν εκατομμυριούχο play boy ο οποίος πέρασε τον μισό χρόνο της ζωής του κάνοντας χρήματα και τον άλλο μισό, κάνοντας ντόλτσε βίτα.

Αυτοί οι παρίες, οι τρωγλοδύτες οι κάτοικοι των γεφυρών, οι άνεργοι αλλά και οι σε καλύτερη μοίρα δημόσιοι υπάλληλοι, οι συνταξιούχοι, οι εργάτες άσπροι και μαύροι, ήταν άφαντοι στις δημοσκοπήσεις , κοινώς «έκαναν την πάπια», και ξεγέλασαν τους πάντες. Μα γιατί να το κάμουν αυτό; Απλά γιατί το σύστημα που υποστήριζε την Κλίντον ήταν το ίδιο που επί σαράντα χρόνια (5επί 8) στήριξε την εκλογή των νεοφιλελεύθερων προέδρων Ρέγκαν, Μπούς πατέρα, Μπους γιού, Κλίντον, και Ομπάμα, χωρίς να καλυτερέψει η ζωή τους.

Αντίθετα αυτά τα σαράντα χρόνια οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.. Έτσι έγινε η αναπάντεχη εκλογή του Τραμπ., ενός ακόμα φράγματος για να συγκρατηθεί σε αδράνεια ο υπόγειος ποταμός. Γιατί όλοι οι απελπισμένοι πίστεψαν ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στην ζωή τους, ενώ αντίθετα ήξεραν ότι η Κλίντον δεν θα έκανε καμιά αλλαγή και θα συνέχιζε να εξυπηρετεί τα ίδια συμφέροντα που εξυπηρέτησαν οι πέντε προκάτοχοι της.

Ελπίζουν (κακώς), ότι ίσως ο νέος πολιτικός Μεσσίας θα αλλάξει την μοίρα τους και συγχρόνως τιμώρησαν (καλώς) τους προηγούμενους προέδρους που δεν τήρησαν τις υποσχέσεις τους, μηδέ του Ομπάμα εξαιρουμένου. Επίσης ήταν αδύνατον να μην εκλεγεί ο Τράμπ και για τους παρακάτω ακόμη λόγους.

Ο μέσος λευκός ετερόφυλος Αμερικανός ψήφισε Τράμπ γιατί η κακώς εννοούμενη τιμή του, πληγώθηκε από τις υποσχέσεις των δημοκρατικών για τα δικαιώματα των γυναικών, των ομοφυλόφιλων των τρανσέξουαλ , των μειονοτήτων και των μεταναστών (βλέπε Κου- Κλουξ- Κλαν ).

Επίσης ο ίδιος αυτός Αμερικανός ανέχθηκε για οκτώ χρόνια την διακυβέρνηση ενός μαύρου προέδρου και δεν θα μπορούσε να αντέξει την ιδέα ότι θα τον κάνει κουμάντο για άλλα οκτώ χρόνια μια γυναίκα. Το κατεστημένο των πολεμοχαρών γερακιών που υποστήριζε την Κλίντον, είχε τοποθετήσει την πρώην υπουργό εξωτερικών Ολμπράιτ επί κεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας της Κλίντον.

Με σύμβουλο την Ολμπράιτ, όσοι γνώριζαν το πάθος της να ταπεινώσει την Ρωσία, φοβήθηκαν ότι αν εκλέγονταν η Χίλαρι θα μπορούσε να εξωθηθεί την Αμερική σε ένα τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Αυτός ο φόβος ήταν μεγαλύτερος από το φόβο να πατήσει ο τρελός Τράμπ το κουμπί του πυρηνικού πολέμου όπως τον κατηγορούσαν οι Δημοκρατικοί. Θετικά για την εκλογή του Τράμπ επέδρασαν επίσης οι δημοσκοπήσεις, που δείξανε ότι το 70% των ψηφοφόρων πίστευε ότι η Κλίντον είναι αναξιόπιστη, ανειλικρινής και τελικά αντιδημοφιλής.

Παραδοσιακά Δημοκρατικές πολιτείες όπως το Μίσιγκαν, το Οχάιο, η Πενσιλβάνια και το Ουισκόνσιν εκλέξανε το 2010 Ρεπουμπλικάνους κυβερνήτες. Κι αυτό, γιατί ο τότε πρόεδρος Κλίντον είχε υποστηρίξει με νόμο την συμφωνία NAFTA η οποία έβλαψε σοβαρά σ’ αυτές τις πολιτείες την οικονομική ζωή και την απασχόληση, στις βιομηχανίες μεταποίησης, της μεταλλοβιομηχανίας και αυτοκινητοβιομηχανίας (και φούσκωσε τον υπόγειο ποταμό) με αποτέλεσμα οι εκλέκτορες αυτών των πολιτειών να ψηφίσουν Τράμπ γιατί εκεί οι λαϊκίστικοι λόγοι του βρήκαν γόνιμο έδαφος.

Επίσης ο άλλος υποψήφιος των Δημοκρατικών Μπέρνι Σάντερς, αν και έχασε το χρίσμα από την Χίλαρι Κλίντον, κάλεσε τους ψηφοφόρους του να την ψηφίσουν, αλλά δεν μπόρεσε να τους ελέγξει και πολλοί δεν πήγαν να ψηφίσουν.

Καθοριστικός λόγος τελικά της εκλογής του Τράμπ ήταν η απαξίωση του κατεστημένου πολιτικού συστήματος, εξ αιτίας του χρόνιου εμπαιγμού των Αμερικανών. Έτσι μπορεί να μη συμφωνούσαν μαζί του, αλλά τον ψήφισαν από περιέργεια να δουν τι μπορεί να κάνει κι αυτός. Για τον ίδιο λόγο τον ψήφισαν και πολλοί Δημοκρατικοί που αισθάνθηκαν εξαπατημένοι από τους Κλίντον και Ομπάμα.

Φαινόμενα σαν την εκλογή του Τράμπ, το όχι της Ελλάδας, το Brexit, το όχι της Ιταλίας και οι εκλογές στην Αυστρία, προμηνύουν ότι ο υπόγειος κοινωνικός ποταμός όλο και φουσκώνει, και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι κατακλυσμό μπορεί να προκαλέσει στην καθεστηκυία πολιτική, τον νεοφιλελευθερισμό, την παγκοσμιοποίηση, την οργανωμένη απαξίωση της ανθρώπινης ύπαρξης και την θεοποίηση του ανέντιμου πλούτου.

Με αγωνία η ανθρωπότητα περιμένει να δει πώς θα συμπεριφερθεί αυτός ο υπόγειος ποταμός στις εκλογές της Γαλλίας, της Ολλανδίας, και της Γερμανίας και πόσα αβγά του φιδιού θα εκκολαφθούν, για να εμποδιστεί η εκδήλωση του πραγματικού φρονήματος της σιωπηλής πλειοψηφίας μέχρι να ανακτήσουν οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι την καταπατημένη αξιοπρέπειά τους.

Όσα όμως κι αν είναι τα εμπόδια αυτά, αργά η γρήγορα οι πολλοί είναι στον σωστό δρόμο, και οι λίγοι συνεχώς θα εκπλήσσονται ηλίθια, μιάς και « Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι».