Οι Ευρωπαίοι εταίροι οφείλουν πνευματικά δικαιώματα στην Ελλάδα για τη χρήση της Ελληνικής γλώσσας

Rodiaki NewsRoom

Γράφει o πολιτευτής Δωδεκανήσου
Ηλίας Κ. Κυπραίος

Η αξιοθαύμαστη και πολύμοχθη επιστημονική εργασία των ακαταπόνητων λαμπρών φιλολόγων μας και δεινών χειριστών της Ελληνικής γλώσσας, επιβάλλεται να προβληθεί και πέραν των ελληνικών γεωγραφικών ορίων, για την αποτελεσματική αντιμετώπιση μιας ανθελληνικής προπαγάνδας που έχουν εξαπολύσει διάφοροι αγκιτάτορες, με κονναβισμούς που φανερώνουν την έλλειψη στοιχειώδους πνευματικής καλλιέργειας, με την υπογράμμιση ότι η ελληνική εδαφική κυριαρχία, ηπειρωτική και νησιωτική, είναι συνυφασμένη με την Ελληνική γλώσσα και δεν πρέπει να διαχωρίζονται, σε καμία περίπτωση, έστω και «καθ’ υπερβολή», όπως εκ των υστέρων προσπαθεί ο γνωστός υφυπουργός να ανασκευάσει την ατυχή δήλωσή του.

Για καθαρά οικονομικούς λόγους, τίθεται, κατά καιρούς επί τάπητος και σε επίσημο επίπεδο προς συζήτηση, το θέμα του περιορισμού των επισήμων γλωσσών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία δεν άφησε ανέγγιχτη και δεν την προσπέρασε ανειδοποίητη η οικονομική κρίση.

Όσοι γνωρίζουν καλώς την εσωτερική λειτουργία των υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αντιλαμβάνονται το τεράστιο οικονομικό κόστος που συνεπάγεται γι’ αυτήν, δηλαδή για τους πολίτες της, η κάθε επίσημη γλώσσα, όπως π.χ. εκδόσεις, διερμηνείς, μεταφραστές, υπερωρίες, μεταφορές υπηρεσιακών φακέλων, εισιτήρια πρώτης και διακεκριμένης θέσεως, αμοιβές εκτός έδρας, δαπάνες ξενοδοχείων, εστίασης κ.λπ.

Συνέβη κάποτε να παρίσταμαι σε μια άτυπη ομήγυρη υψηλόβαθμων υπαλληλικών στελεχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν κάποιος, όχι από ανθελληνισμό, αλλά από άγνοια - η οποία οδηγεί συνήθως στην ολιγοφρένεια - εξέφρασε την άποψη ότι θα πρέπει να αφαιρεθεί από τις επίσημες γλώσσες η Ελληνική γλώσσα, με το επιχείρημα ότι είναι «ανάδελφη» και η οποία, συγκριτικά είναι ασύμβατη με τις λοιπές λατινογενείς γλώσσες, διότι ομιλείται μόνο από λίγους και δεν την καταλαβαίνει κανένας.

Παρεμβαίνοντας, επισήμανα ότι η Ελληνική γλώσσα είναι γραμμένη στους δρόμους όλων των χωρών της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης - για την οποία συζητούσαμε - και εξέφρασα την απορία μου γιατί διέλαθε της προσοχής του ότι οι πινακίδες όλων των ιατρών, φυσικοθεραπευτών, κλινικών και νοσοκομείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι γραμμένες μόνο στην ελληνική γλώσσα και ότι είναι περίεργο πώς κυκλοφορεί στους δρόμους, χωρίς να γνωρίζει τι γράφουν οι πινακίδες, τουλάχιστον της χώρας του.

Εξελήφθη ως αστεϊσμός, διότι συνέχισε να είναι φιλικός απέναντί μου, την επομένη όμως έπαυσε να με χαιρετά, δηλαδή μου έκοψε και την καλημέρα.
Προφανώς αποτέλεσε σφάλμα εκ μέρους μου να επισημάνω, ενώπιον όλων και όχι κατά μόνας, την παράλειψη και την άγνοιά του, την οποία τόσο ο ίδιος, όσο και οι άλλοι την επόμενη ημέρα διαπίστωσαν.
Καθημερινά βλέπουμε να εγείρονται πάμπολλες αγωγές ακόμη και για μικροπαραβιάσεις πνευματικών δικαιωμάτων.

Η Ελλάδα, παράλληλα με τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις, το κατοχικό δάνειο και την επιστροφή των προπολεμικών καταθέσεων, μπορεί να στραφεί και κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και να διεκδικήσει την καταβολή αγώγιμων πνευματικών δικαιωμάτων, διότι αναγράφει στα τραπεζογραμμάτιά της επιλεκτικά στην ελληνική γλώσσα τη λέξη ΕΥΡΩ, πράγμα που καταφανώς προσδίδει μεγαλύτερη αίγλη και αξιοπιστία στο χαρτονόμισμα.

Κατά το άρθρο 29, παράγραφος 1, του Νόμου 2121/1993, η πνευματική ιδιοκτησία διαρκεί όσο και η ζωή του δημιουργού και 70 χρόνια μετά το θάνατό του.
Δεδομένου, όμως, ότι το Ελληνικό Κράτος δεν είναι φυσικό πρόσωπο, η πνευματική ιδιοκτησία για την αναγραφή της Ελληνικής γλώσσας στα χαρτονομίσματα παραμένει στο διηνεκές απαράγραπτη. Σε περίπτωση δισταγμού ή κωλύματος της Ελλάδας, την ίδια αγωγή διεκδίκησης πνευματικών δικαιωμάτων, θα μπορούσε να ασκήσει αυτοτελώς και η Κύπρος.