«Άνθρακες ο Θησαυρός» η επιστροφή στη δραχμή

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο πολιτευτής Δωδεκανήσου
Ηλίας Κ. Κυπραίος

Μεταξύ των θεωρούμενων τότε ως επιτευγμάτων και προνομίων που αποκόμισε η Ελλάδα με την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ήτο και η ολοσχερής άρση της απαγόρευσης στην κίνηση κεφαλαίων μεταξύ των κρατών-μελών, πράγμα που έγινε ενθουσιωδώς δεκτό από τον λαό, διότι τον απάλλασσε από την εξονυχιστική και υποτιμητική για την αξιοπρέπειά του σωματική έρευνα, κατά την έξοδό του από τα ελληνικά σύνορα, εξαιτίας των περιορισμών που είχαν επιβληθεί με το Νόμο του 1939 «περί προστασίας του εθνικού νομίσματος».

Η διατυμπανιζόμενη, ως πανάκεια, επάνοδος στο εθνικό νόμισμα, υποστηρίζεται κυρίως από άτομα που διακατέχονται από έμμονες ιδεολογικές προκαταλήψεις, πράγμα που τους καθιστά ακούραστους και περιπαθείς εραστές της δραχμής και να αγνοούν ότι αυτή η επιστροφή, προϋποθέτει σειρά θεσμικών αναθεωρήσεων και καταργήσεων.

Είναι προφανές ότι συγχέουν την επιθυμία με την πραγματικότητα, διότι χωρίς επαρκή τεκμηρίωση και αδιάσειστα επιχειρήματα, παρασύρεται πολύς κόσμος και πιστεύει ότι, επιστρέφοντας στη δραχμή, θα επέλθει ως διά μαγείας η επίλυση των προβλημάτων του.

Μέχρι την καθιέρωση του ευρώ ως κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, η Τράπεζα της Ελλάδος είχε την αποκλειστική αρμοδιότητα για την προστασία του εθνικού νομίσματος και τη σταθερότητα των συναλλαγματικών ισοτιμιών.

Έκτοτε και μέχρι σήμερα, η Τράπεζα της Ελλάδος, αποτελεί μέρος του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών και ενεργεί σύμφωνα με τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Η ένταξή μας στο ευρώ δεν ήλθε ως κεραυνός εν αιθρία, αλλά είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη και θεωρείται εξ ορισμού ως παρακολούθημα της ένταξής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με την τροποποίηση του καταστατικού της Τράπεζας της Ελλάδος, δυνάμει των Νόμων 2609/98 και 2832/2000.

Με την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων, είναι καταφανές ότι η επιστροφή στη δραχμή θα μας επαναφέρει σε μια άκρως δυσάρεστη και ανεπιθύμητη κατάσταση, δηλαδή της μαζικής εξαγωγής δραχμών προς ανταλλαγή στο εξωτερικό, είτε με νόμιμες είτε με παράνομες μεθόδους

Από την έλευση της τρόϊκας ή των θεσμών, η οικονομική πολιτική στην Ελλάδα πάσχει από μία στερεότυπη ξηρασία, περιεχομένου, πειστικής έκφρασης και αδυναμία εφαρμογής, με συνέπεια κραυγαλέες αντιφάσεις και ανακολουθίες. Προκειμένου η Ελλάδα να κατακτήσει τη θέση της σε μια ανανεωτική τάση της οικονομικής πραγματικότητας, δεν είναι δύσκολο να αποδείξει ότι έχει λύσεις και δεν αναμασά κοινοτοπίες.
Είναι η σύγχρονη εργασία στον τομέα που επιτάσσει η πνευματική μας υγεία για τη διεξαγωγή ενός αγώνα, χωρίς καμιά υποχώρηση, με σταθερό προσανατολισμό τη διάσωση της Ελλάδας.

Επειδή οι μέχρι τώρα υπεράνθρωπες προσπάθειες και θυσίες όχι μόνο δεν απέδωσαν, αλλά, αντίθετα, επιδείνωσαν το οικονομικό μας πρόβλημα, είναι αυτονόητο ότι παράλληλα με την οικονομική προσπάθεια, απαιτείται κυρίως πολιτική λύση.

Η προσπάθεια γι’ αυτήν την πολιτική λύση, θα πρέπει να ανατεθεί σε διακεκριμένους Έλληνες ή και ξένους αποδεδειγμένα Φιλέλληνες, με εγνωσμένη αξιοπιστία και εντιμότητα, οι οποίοι, υπό την ιδιότητά τους ως άτυπων πρεσβευτών καλής θέλησης και ανεξάρτητα από ιδεολογική ή κομματική τοποθέτηση, είναι πρόθυμοι να αποδυθούν στον αγώνα της συγκέντρωσης σοβαρών χρηματικών ποσών, ως δωρεών για την ελάφρυνση του διαβόητου ελληνικού χρέους.

Η αναζήτηση αυτών των προσωπικοτήτων, θα δώσει το μέτρο της πραγματικής επίγνωσης και του χειρισμού αυτών των θεμάτων, η κρισιμότητα των οποίων τα καθιστά ανυπέρβλητα προβλήματα σε όλη τη δραματική ευρύτητα του όρου.

Οι περισσότερες πρεσβείες, τα προξενεία και τα γραφεία Τύπου της Ελλάδας στο εξωτερικό, διαθέτουν τα στοιχεία των αξιόλογων και έντιμων προσωπικοτήτων, που είναι πραγματικά Φιλέλληνες και πρόθυμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον κοινό αγώνα.