Τιμή στην Ορθοδοξία και στα ελεύθερα Δωδεκάνησά μας...

Rodiaki NewsRoom

70 χρόνια ελεύθερης ζωής και πορείας...

Γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος Κυριάκος Αναστ. Μανέττας
Κληρικός-Εκπαιδευτικός, εφημέριος ιερού ναϋδρίου Αγίας Ειρήνης-Τριών Ιεραρχών Παν/μίου Αιγαίου

Η εφετινή εορτή της Κυριακής της Ορθοδοξίας συμπίπτει μετά εβδομήντα χρόνια επετειακής εορτής της Δωδεκανήσου της απελευθέρωσής της και της Ένωσής της με την μητέρα Ελλάδα (7 Μαρτίου 1948). Όσα και αν γράψουμε για τις δύο αυτές αξίες είναι ελάχιστα.

Δύο ιδανικά η πίστη μας η Αγία και η Πατρίδα μας ανά τους αιώνες διαδραμάτισαν ένα σπουδαίο και ανεπανάληπτο ρόλο. Κράτησαν υψηλά το θρησκευτικό και πατριωτικό φρόνημα υψηλή ενάντια στους κατακτητές, άσχετα αν ήταν αιρετικοί και εικονομάχοι στην Ορθοδοξία οι Τούρκοι, Ιταλοί, Άγγλοι, Φράγκοι επί 640 χρόνια μιας υπόδουλης νησιωτικής περιοχής και όχι μόνον.

Η αίρεση είναι συνώνυμη με την πλάνη και την απώλεια της σωτηρίας ενώ η αλήθεια της εκκλησίας μας που είναι ο ίδιος ο Χριστός, η παναγία μας, οι Άγιοι Απόστολοι, οι μάρτυρες κάθε εποχής είναι η βασική προϋπόθεση για τη σωτηρία μας. Γι’ αυτό και οι άγιοι Πατέρες έδωσαν μεγάλο αγώνα και μάχες για την διαφύλαξη της αποκαλυμμένης αλήθειας της. Η εικονομαχία ήτανε μια φυσική συνέπεια των προηγούμενων χριστολογικών αιρέσεων (αρειανισμός, νεστοριανισμός, μονοφυσιτισμός κ.ά.) που ταλαιπώρησαν την εκκλησία μας περισσότερο από 4 αιώνες.

Αυτή η πλάνη αρνούμενη τον εικονισμό του Χριστού αρνιόταν στην ουσία την ίδια την εναθρώπιση του Χριστού. Οι Πατέρες της (2’) (έβδομη) οικουμενικής Συνόδου αποφάνθηκαν όταν μπορούσε σαν τέλειος Θεός και άνθρωπος να εικονιστεί σαν πρόσωπο για να είναι μια φανταχτερή απόδειξη της πίστης μας στην αληθινή ενανθρώπιση του Θεού Λόγου.

Διευκρινίζεται στην απόφαση αυτή ότι η τιμή και λατρεία δεν γίνεται στην ύλη της εικόνας, αλλά στο εικονιζόμενο πρόσωπο. Επίσης γίνεται σχετική αναφορά στις τιμές των Αγίων σαν πιστούς “θεράποντες του Χριστού”.

Οι αποφάσεις της (2) εβδόμης οικουμενικής Συνόδου καταδικάζουν τις σύγχρονες αιρέσεις, όπως η χρήση ανάγλυφων εικόνα (αγάλματα, του παπισμού και βέβαια η εικονομαχία και η αγιομαχία των προτεστάντων. Διατηρεί η Ορθόδοξη εκκλησία μας απαρασήλευτη και ανόθευτη την ορθή πίστη, που διδάχτηκε από τον κύριο, παραδόθηκε στους Αγίους Αποστόλους και μαθητές του, στους Αγίους Πατέρες, γι’ αυτό ονομάστηκε Ορθοδοξία.

Αυτή την ορθή δόξα πανηγυρίζουμε σήμερα μετά από 4 Κυριακές του Τριωδίου σήμερα επισήμως. Δικαίως μνημονεύουμε αγωνιστές ήρωες Πατριάρχες, Αρχιερείς, Ιερείς, Διακόνους, μοναχούς, μοναχές, βασιλείς, αυτοκράτορες, βασίλισσες, που υποστήριζαν όπως ο Μιχαήλ, η Αγία Θεοδώρα, η Αγία Ειρήνη, οι Άγιοι Κων/νοι και η Ελένη και εκαντοντάδες άλλοι την πίστη μας και τα πιστεύω της.

Ήδη ανήκουν στην παραδεισένια πολιτεία όλοι αυτοί οι μικροί και μεγάλοι μάρτυρες και αγωνιστές της Βασιλείας του Θεού. Το ίδιο έκαναν και οι ήρωες της πατρίδας μας διαχρονικά. Και στα Δωδεκάνησα, ο Παπά-Λουκάς και η Ανθούλα Ζερβού στο Παραδείσι, ο Λοχαγός Φανουράκης, στην Φιλική εταιρεία, οι χιλιάδες, άμαχοι, οι στρατιώτες, τα παιδιά, ο κλήρος, ο Άγιος ο Γρηγόριος Ε’, οι άγιοι Πολύκαρπος και Χρυσόστομος Σμύρνης, οι νέοι ήρωες ο Σολωμός στην Κύπρο, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, οι ήρωες στα Ίμια, σε κάθε εποχή αναβλύζουν μάρτυρες για την πατρίδα και την πίστη τους.

Κοινωνούσαν των Αχράντων μυστηρίων έκαναν το σταυρό τους και η γαλανόλευκη σημαία μας με το σταυρό τους έδινε κουράγιο και δύναμη. Επιστολές, γράμματα, η ίδια η ύπαρξή τους ήτανε μια θυσία στο Θεό και στην Πατρίδα. Τίποτα δεν είχαμε να παρουσιάσουμε. Φτωχοί, λίγοι χωρίς καμμία συμμαχία και υπεράσπιση. Με μια ελπίδα μόνον. Ξεκινούσαν με την ευχή της μάνας και τα ατέλειωτα δάκρυά της.

Την ακοίμητη κανδήλα μπρστά στην εικόνα της Παναγιάς και του Χριστού. Τι οφείλουμε σ’ αυτές τις γενιές των προγόνων, παππούδες και προγιαγιάδων μας. Μια αιώνια ευγνωμοσύνη. Ένα δάκρυ στους κενούς τους τάφους. Στα σκορπισμένα και διαλυμένα οστά τους. Ένα αιωνία η μνήμη και Αθάνατοι. Εσείς που ζείτε διαχρονικά μέσα στην αδούλωτη ψυχή του Νεοέλληνα που πιστεύουν πολλοί ότι τελειώσαμε σαν χώρα, σαν πατρίδα, σαν θρησκεία, σαν έθνος. Λάθος όχι δεν θέλουμε προδότες και συμβιβασμούς στα όσια και στα ιερά μας.

Όχι στην υποδούλωση και στον διχασμό και τον μαρασμό. Ψηλά το κεφάλι, εμείς Ρωμιοί, Έλληνες, Ορθόδοξοι Χριστιανοί, γεννηθήκαμε έτσι θα πεθάνουμε. Διαπρέπει η ομογένειά μας από Αμερική, Αυστραλία, Ευρώπη, Καναδά, Αφρική σε Ανατολή και Δύση, βορρά και Νότο. Και αν οι γείτονές μας πιστεύουν στον πολιτισμό και στην ευημερία στην παρουσία του Βυζαντικού κράτους, του Οικουμενικού Πατριαρχείου και στην Ελληνική παιδεία και σκέψη του οφείλουν.

Τουλάχιστον εάν όχι ευγνώμονες ας μην είναι, όχι όμως και ανιστόρητοι και βλάστημοι της ιστορίας και του ηρωισμού της Ορθόδοξης Ελληνικής ψυχής. Αδέλφια μου η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει φτάνει να μην πεθάνει ο Χριστός και η Ορθοδοξία από τη ζωή και τα έργα μας. Αμήν.