Η Ροδιακή Έπαυλη, ένα κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς επιστρέφει στη Ρόδο

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο αρχιτέκτονας Αγαπητός Ξάνθης

Στο άκουσμα ότι η Ροδιακή Έπαυλη παραχωρείται ως κυριότητα άνευ ανταλλάγματος στο Δήμο Ρόδου αποτέλεσε ένα πολιτικό γεγονός.

Μετά από απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου θα μεταγραφεί στο κτηματολόγιο με τη βασική προϋπόθεση αξιοποίησης της εντός πενταετίας για τους σκοπούς που παραχωρείται από το Δημόσιο, ήταν και είναι μια επισφράγιση διεκδίκησης ετών από τον ροδιακό λαό.

Πριν από λίγα χρόνια, μεσοκαλόκαιρο, σε μια πρόσκληση της κοινωνίας των πολιτών βρεθήκαμε σε μια συμβολική συναυλία με τον Παπακωνσταντίνου και τον Λάκη με τα ψιλά ρεβέρ εντός του αναφερόμενου χώρου για να αφυπνίσουμε τη ροδιακή κοινωνία στο επείγον αίτημα προς το Κέντρο της παραχώρησης της Ροδιακής Έπαυλης.

Παράλληλα , εάν θυμάμαι καλά, είχαν μαζευτεί πέντε (5) χιλιάδες περίπου υπογραφές για να επιβεβαιωθεί και εγγράφως το αίτημα. Πράγματι ήταν ένα παρροδιακό αίτημα που εξέπεμπε ομοψυχία και ομοθυμία.

Ήταν από λίγες στιγμές που η κοινωνία της Ρόδου, σηκώθηκε από τον καναπέ, ζήτησε, αιτήθηκε, διεκδίκησε και εισακούστηκε (ευτυχώς).

Η θέση της είναι κεντρική στο εύρος της πόλης και αποτελεί συνδετικό κρίκο μιας πολιτιστικής ενότητας που μπορεί να αναπτυχθεί από το Παλαιό Νοσοκομείο μέχρι και το σχολείο του Βενετοκλείου. Δεν γνωρίζω εάν υπάρχουν τέτοιες δομημένες πόλεις που μπορούν να στοιχειοθετήσουν έτσι ευκρινέστατα έναν πολεοδομικό πυρήνα που παρουσιάζει όλη της ιστορία της αρχαίας πόλης, μέσα από το Ιπποδάμειο σύστημα.

Η Ρόδος μπορεί.

Η παραχώρηση αποτελεί θετικό γεγονός για τον Δήμο. Αποκτά έτσι ο Δήμος πεδίο δόξης λαμπρόν για να «απλώσει» τις ιδέες του, τις πράξεις, το σχέδιο εφαρμογή του.

Σε μια μελέτη του Πανεπιστημίου Αιγαίου για μεταπτυχιακό δίπλωμα είχε προταθεί η ενοποίηση όλων των χώρων από την αρχή της Ιωάννου Μεταξά «ξενοδοχείο Σεμίραμις» μέχρι και το συγκρότημα των σχολείων στο Κλειστό Γυμναστήριο της Ρόδου (περιλαμβάνοντας τη Ροδιακή Έπαυλη, το όλο συγκρότημα των Τουριστικών Σχολών -το χώρο του Πανεπιστήμιου Αιγαίου -το χώρο του αεροπορικού Αποσπάσματος και να καταλήγει στις παρυφές της οδού Κωνσταντίνου Παλαιολόγου). Με αυτόν τον τρόπο η πόλη της Ρόδου, θα κατευθυνόταν προς την βιώσιμη ανάπτυξη, προοπτική που θα πρέπει να εντάσσεται σ’ ένα συνολικό σχεδιασμό.

Η πόλη της Ρόδου είναι ένα ανοιχτό εργαστήρι, αρχιτεκτονικής και ιστορίας και έτσι πρέπει να την αντιμετωπίζουμε.

Εμείς οι νεότεροι, εμείς που απολαμβάνουμε τους καρπούς των παλαιότερων έχουμε καθήκον να την διαφυλάξουμε από το μαρασμό και την πολεοδομική αφυδάτωση.

Νικώντας μικροσυμφέροντα να δούμε το μεγάλο και να μην περιοριστούμε στο μικρό, το βραχύ, το ολίγιστον.

Σε αυτό το project θα συνεισφέρει η Ροδιακή Έπαυλη, ως πνεύμονας εναλλακτικών προτάσεων στην επίθεση των άμετρων σε αριθμό καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος.

Μια επιτυχία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με την αρωγή των κοινοβουλευτικών μας βάζει τα πράγματα σε μια σειρά και δείχνει την θετική εικόνα της πορείας της πόλης. Προσθέτοντας και το δεύτερο βαθμό της Τ.Α, την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, συγκροτείται μαζί με την κοινωνία των πολιτών ένα σώμα αμιγώς διεκδικητικό προς το κοινό όφελος.

Ίσως η επόμενη στοχευόμενη «συνολική» κίνηση της τοπικής κοινωνίας είναι η επέκταση της Προγραμματικής Σύμβασης για τη διατήρηση της Μεσαιωνικής Πόλης, η οποία έχει λήξει και «κουρνιάζει» στα κεντρικά Γραφεία των Υπουργείων.

Γιατί η Μ.Π. αποτελεί τον παλμό της Πόλης, αποτελεί τη διασύνδεση της αναφερόμενης χωροταξικής ενότητας με την θάλασσα, γιατί η Μ.Π. είναι η ταυτότητα της Ρόδου.

Σε αυτούς που συνεισέφεραν στην παραχώρηση της Ροδιακής Έπαυλης (Βασιλικής) και ανοίγοντας το δρόμο και για άλλες παραχωρήσεις δημόσιων ακινήτων κατά κυριότητα και χρήση στην τοπική κοινότητα, ένα ευχαριστώ ως ένας από τους χιλιάδες που πριν από τέσσερα χρόνια υπέγραψαν στο βιβλίο «διεκδίκησης» για τη Ροδιακή Έπαυλη.

Και όπως αναφέρθηκε σχηματικά από τον υφυπουργό μας «από σήμερα η Ρόδος νιώθει ότι ένα κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομίας της επανέρχεται στα χέρια της»!!