Μια αφίσα, χίλιες λέξεις… για τον τουρισμό

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο αρχιτέκτονας Αγαπητός Ξάνθης

Δεν συνηθίσω να γράφω εκτιμήσεις και θέσεις υπουργών. Για την πρόσφατη επίσκεψη της Υπουργού Τουρισμού, στη Ρόδο θα επιχειρήσω παρά την όποια υποκειμενικότητα που με διακατέχει.

Ήταν μια γόνιμη, εποικοδομητική και ειλικρινείς συνάντηση των φορέων του Τουρισμού, μετά από πρόσκληση του Περιφερειάρχη Νότιου Αιγαίου και της αρμόδιας αντι-Περιφερειάρχου.

Θέματα οικονομίας και φορολόγησης, περιβάλλοντος, εργασιακά και απασχόλησης, ποιότητας, επέκτασης της τουριστικής περιόδου, χωροταξικά, δόμησης τουριστικών εγκ/σεων, ακτών, υποδομών, τουριστικής εκπαίδευσης και ξεναγών, προβολής επικοινωνίας, νέων τουριστικών αγορών, μεταφορών, γκολφ και ειδικών μορφών τουρισμού ξετυλίχθηκαν στις λίγες ώρες της συνάντησης.

Οι έμπειροι φορείς με την απέραντη γνώση που τους διακρίνει πάνω στο αντικείμενο του τουρισμού, απέδωσαν την πραγματικότητα και έβαλαν τα πράγματα επί τον τύπον τον ήλων.

Οι κανόνες της αγοράς και της τεχνολογίας επιτάσσουν μοντέρνες ιδέες και καινοτόμες απόψεις.

Πολλά από τα θέματα της συνάντησης, βρήκαν ευήκοα ώτα από μια «συμμαχική συνιστώσα» από την Υπουργού και σε μια αμφίδρομη σχέση ειλικρίνειας και εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο μερών.

Πράγματι ο Τουρισμός είναι κοινωνικό φαινόμενο που αιτείται τη συστράτευση όλων των δυνάμεων που εμπλέκονται με το προϊόν και όχι μόνο.

Όλες κοινωνικές μονάδες οφείλουν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα για τι ο Τουρισμός αποτελεί πυλώνα ανάπτυξης και προόδου για τη χώρας μας.

Στο τέλος της συνάντησης, αντηλλάγησαν τα δώρα φιλοφρόνησης.

Σε μια επίδειξη ευγενείας σε ανταπόδοση των δώρων φιλοξενίας των ιστορικών βιβλίων που συνδέονται με την Ρόδο του Περιφερειάρχη προς την Υπουργό, η Υπουργός χάρισε μια αφίσα με το ανάγλυφο της Ακρόπολης της Λίνδου της Ρόδου. Ήταν από τις αφίσες που εξέδιδε ο ΕΟΤ την δεκαετία του ’50 και δώριζε για λόγους φιλοξενίας στους υψηλούς καλεσμένου Του.

Από το 1930 και μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’70 οι τουριστικές αφίσες της χώρας αφήνονται στα έμπειρα χέρια μεγάλων ονομάτων: Μόραλης, Τέτσης, Μυταράς, Φασιανός, Τσόκλης, Takis, Βασιλείου, Βακιρτζής, Βυζαντίου, Ορφανού, Βήττου, Περράκη, Κωστόπουλος, Λιάσκας, είναι μόνο μερικοί από τους μεγάλους καλλιτέχνες που δέχονται την πρό(σ)κληση του ΕΟΤ να απεικονίσουν την Ελλάδα του ατελείωτου καλοκαιριού, του φωτός, της θάλασσας, του αρχαίου πολιτισμού.

Το αποτέλεσμα εντυπωσιάζει και συγκινεί τόσο εντός όσο και εκτός των συνόρων, με τις αφίσες να δίνουν -μεταξύ άλλων- το καλλιτεχνικό στίγμα της κάθε εποχής.

Μάλιστα από το 1959 μέχρι και το 1967, οι Μιχάλης Κατζουράκης και Φρέντυ Κάραμποτ συντέλεσαν καλλιτεχνικοί σύμβουλοι του ΕΟΤ ως ειδικοί στην οπτική επικοινωνία και οι αφίσες που φιλοτεχνήθηκαν υπό τη καθοδήγησή τους έφεραν πληθώρα βραβείων στο θεσμό από διαγωνισμούς του εξωτερικού.

Η Τέχνη στην υπηρεσία του Τουρισμού...

Σήμερα η διαφήμιση είναι επιστήμη, είναι κατευθυνόμενη μαγεία, είναι κωδικοποιημένη εντύπωση.

Όμως οι παλαιές ιστορικές αφίσες του τουριστικού προϊόντος του ιστορικού ΕΟΤ έκρυβαν τα οράματα του ελληνικού λαού που προσπαθούσε να ορθοποδήσει από την μάστιγα του εμφυλίου και να ατενίσει το δικό του μέλλον με αισιοδοξία και χρώματα, ποντάροντας στον μαζικό τουρισμό σαν την πηγή η οποία θα ενδυνάμωνε την οικονομική θέση του.

Μέσα από τις αφίσες ξεδιπλωνόταν η επιθυμία της Ελλάδας να ανασάνει, να εισπνεύσει, να αποδείξει ότι μπορεί να επιτύχει, μπορεί να γίνει ανταγωνιστική, μπορεί να αναδυθεί από την μετριότητα.

Έτσι και σήμερα πρέπει να δουλέψουμε στη βάση του χθες και να μετατρέψουμε το τουριστικό προϊόν από μαζικό, ανώνυμο, ατακτοποίητο, σε είδος ποιότητας, αυθεντίας και γνησιότητας. Σε είδος τέχνης, μιας και οι παλαιές αφίσες του ΕΟΤ, αυτό εξέφραζαν σε όλο τον κόσμο. Και αυτό το εγχείρημα πέτυχε…

Να απομακρυνθούμε από τον στεγνό επαγγελματισμό και να περάσουμε στην αγνή Φιλοξενία.
Σε αυτή την επαγγελματική εικόνα που κρύβουμε εντέχνως με τις σημερινές διαφημίσεις μας ένα πράγμα μας απομένει.

Να αναπροσαρμόσουμε την τουριστική πολιτική στην βάση των (3Π): Περιβάλλον – Πολιτισμός - Παιδεία κοιτάζοντας την πραγματικότητα κατάματα και χωρίς παραμορφωτικούς φακούς και εξάρσεις.

Οι διαχωριστικές γραμμές του Τουρισμού είναι ανύπαρκτες, υπάρχει μια μόνο που λέγεται συνέργεια…